Εμείς κι ο Άγγελος

“Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν αυτά που είπες. Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν αυτά που έκανες. Αλλά, οι άνθρωποι δεν ξεχάσουν ποτέ πως τους έκανες να νοιώσουν”. Μάγια Ανγκέλου.

Ίσως θα σας φανεί περίεργο, αλλά την πρώτη φορά που διάβασα τη φράση αυτή, ένα από τα πράγματα που μου ήρθαν στο μυαλό ήταν το ποδόσφαιρο κι η συμπεριφορά των οπαδών. Εκεί, σκέφτηκα, η Αμερικανίδα συγγραφέας και ποιήτρια κάπου κάνει λάθος, κάπου η θεωρία της κάνει νερά.

Ειδικά αν μιλάμε για έλληνες οπαδούς. Όχι, δεν υποστηρίζω πως έχουμε την αποκλειστικότητα, το φαινόμενο συναντάται σε όλες τις χώρες. Όμως, την δικιά μας

ξέρω καλά και σ’αυτήν είμαι σίγουρος πως την οπαδική μας συμπεριφορά την χαρακτηρίζει πάνω απ’όλα αυτό ακριβώς. Ξεχνάμε πως μας έκαναν να νοιώσουν κάποιοι άνθρωποι, και μάλιστα το κάνουμε πολύ εύκολα. Για πλάκα.

Τρανότερο παράδειγμα από τη συμπεριφορά κόσμου και Τύπου στην Εθνική του 2004 δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει και πιο αντιπροσωπευτική περίπτωση ποδοσφαιριστή από τον Άγγελο Χαριστέα. Τον μοναδικό ποδοσφαιριστή στην ιστορία που μοιάζει να έχει μόνο εχθρούς και κανέναν φίλο.

Χωρίς φίλους

Έχει γραφτεί κι έχει ειπωθεί αρκετές φορές πως ένα από τα αίτια της στάσης απέναντι στον Χαριστέα είναι πως δεν φόρεσε φανέλα μεγάλης ομάδας, δεν ταυτίστηκε ποτέ με καμία. Μοιραία, δεν απέκτησε φανατικούς φίλους που τον αγάπησαν μέσω των παιχνιδιών που έκανε με την ομάδα τους. Και μη γελιέστε, αυτό έκανε μεγάλη διαφορά.

Βλέπετε, η Εθνική ομάδα ήταν πάντα ένα πεδίο όπου ο Τύπος εξαντλούσε κάθε αυστηρότητα, ακριβώς γιατί δεν ήταν σύλλογος, ώστε να έχει φανατικούς οπαδούς. Έτσι, ο δημοσιογράφος δεν είχε κανένα κόστος αν το παρατράβαγε με την κριτική και τους χαρακτηρισμούς του. Κανείς δεν σταμάτησε ν’αγοράζει μια εφημερίδα ή ν’ακούει μια εκπομπή επειδή ξέσκισε την Εθνική ομάδα.

Τα τελευταία δέκα χρόνια ο Χαριστέας ήταν το ιδανικό θύμα. Αν τα έβαζες με τον Ζαγοράκη, θα δυσαρεστούσες τα Παόκια, αν τα έβαζες με τον Ντέμη, θα δυσαρεστούσες τους ΑΕΚτζήδες, κτλ. Ο ιδανικός για να ξεσκίσεις χωρίς κανένα πρόβλημα ήταν ο Άγγελος. Όσο πιο σκληρή και ξυπνητζίδικη ήταν η κριτική σου, τόσο περισσότερο θα άρεσε στο κοινό.

Κύριος Χαριστέας

Όμως, θα ήταν λάθος να αποδώσουμε τη συμπεριφορά που έχει εισπράξει ο Χαριστέας μόνο στο γεγονός πως δεν έπαιξε σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ ή ΠΑΟΚ. Η στάση του κόσμου και του Τύπου απέναντί του καθρεφτίζει άλλα, πιο βαθιά ζητήματα.

Όταν πήραμε το Euro ο Χαριστέας ήταν απλώς ο Άγγελος, όπως ο Γιαννακόπουλος ήταν απλώς ο Στέλιος, ο Ζαγοράκης ήταν απλώς ο Θοδωρής, ο Βρύζας ήταν απλώς ο Ζήσης, κτλ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν δεν τα καταφέραμε στο Euro του 2008, θυμάμαι σαν και τώρα τον Χαριστέα να μιλάει ζωντανά στο δελτίο του Αντένα.

Αυτό που μ’είχε καταθλίψει, δεν ήταν πως είχαν σε παράθυρο καλεσμένο τον Αλέφαντο για να ξεσκίσει τον ποδοσφαιριστή. Η ελληνική τηλεόραση δεν είναι τέτοια που μας δίνει το δικαίωμα να περιμένουμε καλύτερες συμπεριφορές. Λογικό ήταν να βγάλουν τον Αλέφαντο παράλληλ