Το πρόβλημα δεν είναι το ΕΛΑΜ

Το πρόβλημα είναι ότι δώδεκα παιδάκια δεν είχαν μπουφάν να φορέσουν μέσα στην παγωνιά του χειμώνα. Το πρόβλημα είναι ότι στην Κύπρο των απανωτών αναβαθμίσεων της οικονομίας, της «εξυγίανσης» του τραπεζικού τομέα, του πλεονασματικού προϋπολογισμού και των «μειώσεων» στα καύσιμα, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει σε συνθήκες εξαθλίωσης. Εξαθλίωσης –όχι απλά φτώχειας.

Αυτή είναι μια μορφή βίας, χειρότερη από κάθε άλλα μορφή βίας. Είναι ένας ιδιότυπος ρατσισμός που επιβάλλει σε χιλιάδες ανθρώπους να ζουν σε συνθήκες ένδειας,

Όσο αυτές οι συνθήκες επικρατούν στο υπόστρωμα της κυπριακής κοινωνίας, τόσο θα υπάρχει γόνιμο έδαφος για το μισανθρωπισμό, τη μισαλλοδοξία και το φυλετικό ρατσισμό.

Και το (πραγματικό) πρόβλημα μας δεν είναι η συμπεριφορά του ΕΛΑΜ είτε σε μια σχολική αυλή, είτε σε μια πλατεία. Το πρόβλημα μας είναι ένα κομματικό σύστημα που παράγει τη διαφθορά, προστατεύει τη διαπλοκή και νομιμοποιεί τη σπατάλη δημοσίου χρήματος. Ένα σύστημα που αποδεικνύεται ανήμπορο να δώσει συντάξεις ανθρώπινες, αδυνατεί να στηρίξει τους ευάλωτους για να μην ξεσπιτωθούν και δεν μπορεί να σταθεί αλληλέγγυο στης «γης τους κολασμένους», αλλά ούτε και να χειριστεί αποτελεσματικά τις μεταναστευτικές ροές.

Όσο επικρατούν τέτοιες ακραίες συνθήκες, τόσο θα υπάρχει γόνιμο έδαφος για να επιβιώνουν τα άκρα.

Μόνο που τα ψέματα σε λίγους μήνες τελειώνουν. Και το κομματικό σύστημα πολύ αργά και με λάθος τρόπο προσπαθεί να «συνετίσει» την κυπριακή κοινωνία.

Επαναλαμβάνω: το πρόβλημα δεν είναι το ΕΛΑΜ. Το πρόβλημα είναι οι συνθήκες που δημιουργούν την ανάγκη για ένα σημαντικό –και αυξανόμενο– μέρος του κόσμου να επιβραβεύει τις πρακτικές ΕΛΑΜ. Όσο θα επικρατούν τα κατά συνθήκη ψεύδη και η κουμπαροκρατία, όσο δεν λύνονται λύσεις στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, το ταμείο θα είναι μείον. Θα υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα. Και η φύση θα καλύψει το κενό.

Ακόμα και πάρα φύσιν….

* Ο Γιώργος Αγαπίου είναι Αρχισυντάκτης της κυριακάτικης «Σημερινής»