Οι οκτώ φορές που οι ΗΠΑ πρόδωσαν τους Κούρδους

Οι ΗΠΑ προδίδουν τους Κούρδους για όγδοη φορά.

Αυτός είναι ο τίτλος άρθρου γνώμης του Αμερικανού Jon Schwarz, στην ηλεκτρονική εφημερίδα Τhe Ιntercept.

Συγκεκριμένα αναφέρει:

Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε την Κυριακή το βράδυ ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δίνουν στην Τουρκία το πράσινο φως για να εισβάλουν στη βόρεια Συρία, ενώ τα στρατεύματα των

Η.Π.Α. φαίνεται να αποσύρονται σε άλλη περιοχή της χώρας. Αυτό είναι το σενάριο, για το οποίο οι Κούρδοι της Συρίας ανησυχούσαν εδώ και πολύ καιρό. Η εξέλιξη αυτή, θα οδηγήσει σχεδόν αναπόφευκτα σε μια τουρκική επίθεση έναντι των κουρδικών πολιτοφυλακών στη Συρία - [δηλαδή, έναντι των] αγωνιστών, οι οποίοι βοήθησαν πιστά τις ΗΠΑ να καταστρέψουν το ισλαμικό κράτος, αλλά τους οποίους η Τουρκία χαρακτηρίζει ψευδώς ως τρομοκράτες.

Τη Δευτέρα, ο συντάκτης των New York Times, Paul Krugman, διερωτήθηκε γιατί κατέληξε ο Ντόναλντ Τραμπ στη συγκεκριμένη απόφαση:

«Ο Τραμπ, λοιπόν, μόλις πρόδωσε τους Κούρδους επειδή

α) Έχει επιχειρηματικά συμφέροντα στην Τουρκία

β) Ο Ερντογάν είναι ο τύπος του, καθώς είναι ένας βίαιος μονάρχης

γ) Το αφεντικό του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, του υπέδειξε να πράξει έτσι

Είναι αξιοσημείωτο, πως και τα τρία σενάρια είναι πιθανά».

Αυτό που δεν συμπεριέλαβε ο Krugman, ωστόσο, είναι η πιο πιθανή εξήγηση: (δ) Ο Trump είναι πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι σίγουρο, εκτός από τον θάνατο, τους φόρους και το ότι οι ΗΠΑ προδίδουν τους Κούρδους.

Οι ΗΠΑ έχουν προδώσει τους Κούρδους, μέχρι τώρα, τουλάχιστον οκτώ φορές τα τελευταία 100 χρόνια. Οι λόγοι είναι απλοί:

Οι Κούρδοι είναι μια εθνοτική ομάδα περίπου 40 εκατομμυρίων ανθρώπων που βρίσκονται στη διασταύρωση της Τουρκίας, της Συρίας, του Ιράν και του Ιράκ. Πολύ φυσικά θέλουν το δικό τους κράτος. Οι τέσσερις χώρες στις οποίες ζουν, φυσικά, δεν θέλουν να συμβεί αυτό.

Αφενός, οι Κούρδοι είναι ένα τέλειο εργαλείο για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Μπορούμε να προωθήσουμε τους Κούρδους σε οποιαδήποτε από αυτές τις χώρες είναι σήμερα εχθρός μας, είτε για να προκαλέσουμε προβλήματα στην κυβέρνηση της χώρας αυτής είτε για να επιτύχουμε διάφορους άλλους στόχους. Από την άλλη πλευρά, δεν θέλουμε οι Κούρδοι που χρησιμοποιούμε να γίνουν ποτέ πολύ ισχυροί. Αν συμβεί αυτό, οι άλλοι Κούρδοι - δηλαδή εκείνοι που ζουν απλά πέρα από τα σύνορα σε οποιαδήποτε από αυτές τις χώρες είναι σήμερα σύμμαχοί μας - θα μπορούσαν να ζητήσουν και οι ίδιοι ελευθερία και ανεξαρτησία.

Ιδού πώς εξελίχθηκε η κατάσταση, ξανά και ξανά και ξανά, από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα:

1 - Όπως και πολλοί άλλοι εθνικισμοί, ο κουρδικός εθνικισμός άνθισε στα τέλη του 18ου αιώνα. Κατά τη συγκεκριμένη περίοδο, όλη η κουρδική επικράτεια ήταν υπό τη διοίκηση της μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με επίκεντρο τη σημερινή Τουρκία. Αλλά η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού ήταν στο πλευρό των ηττημένων. Το γεγονός αυτό, έκανε τους Κούρδους να πιστέψουν εύλογα ότι ήρθε η ώρα τους.

Η Συνθήκη των Σεβρών του 1920 διέλυσε εντελώς την Οθωμανική Αυτοκρατορία, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων εδαφών που σήμερα ανήκουν στην Τουρκία, και διέθεσε ένα τμήμα για ένα πιθανό κράτος του Κουρδιστάν. Αλλά οι Τούρκοι αγωνίστηκαν, δημιουργώντας αρκετά προβλήματα τα οποία ώθησαν τις ΗΠΑ να υποστηρίξουν μια νέα συνθήκη το 1923, τη Συνθήκη της Λωζάνης. Η Συνθήκη της Λωζάνης επέτρεψε στους Βρετανούς και στους Γάλλους να αποκόψουν το σημερινό Ιράκ και τη Συρία, αντίστοιχα, για τον εαυτό τους. Αλλά δεν προέβλεπε τίποτα για τους Κούρδους.

Αυτή ήταν η πρώτη και η μικρότερη προδοσία των Κούρδων. Σε αυτήν την περίοδο, η κύρια προδοσία έναντι των Κούρδων, προήλθε βασικά από τους Βρετανούς, οι οποίοι συνέτριψαν το βραχύβιο βασίλειο του Κουρδιστάν στο Ιράκ, στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Λίγα χρόνια αργότερα, οι Βρετανοί ήταν στην ευχάριστη θέση να δουν τη δημιουργία μιας κουρδικής «Δημοκρατίας του Αραράτ», καθώς δημιουργήθηκε στην τουρκική επικράτεια. Αλλά αποδείχθηκε ότι οι Τούρκοι ήταν πιο σημαντικοί για τους Βρετανούς απ' ό,τι οι Κούρδοι, οπότε το Ηνωμένο Βασίλειο, τελικά, έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία να αφανίσει το κράτος των Κούρδων. Το γεγονός αυτό έδωσε στη Βρετανική αυτοκρατορία τον υποτιμητικό τίτλο της «ύπουλης Αλβιώνας», που σημαίνει διπλωματική προδοσία. Σήμερα, τον μανδύα της δολιότητας, παρέλαβαν οι ΗΠΑ.

2 - Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ ανέλαβαν σταδιακά τον ρόλο της Βρετανίας ως κύριας αποικιακής δύναμης στη Μέση Ανατολή. Εξοπλίσαμε τους Κούρδους του Ιράκ κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Abdel Karim Kassem, ο οποίος κυβερνούσε το Ιράκ από το 1958 έως το 1963, επειδή δεν τηρούσε εντολές.

Υποστηρίξαμε στη συνέχεια ένα στρατιωτικό πραξικόπημα το 1963 - το οποίο περιλάμβανε έναν μικρό υποστηρικτικό ρόλο στον νεαρό Σαντάμ Χουσεΐν - ο οποίος εκδίωξε από την εξουσία τον Kassem. Αμέσως διακόψαμε τη βοήθειά μας προς τους Κούρδους και, στην πραγματικότητα, παρείχαμε στη νέα ιρακινή κυβέρνηση ναπάλμ για να τις χρησιμοποιήσει εναντίον τους.

3 - Μέχρι τη δεκαετία του 1970, η ιρακινή κυβέρνηση είχε μετακινηθεί στην τροχιά της Σοβιετικής Ένωσης. Η κυβέρνηση Νίξον, με επικεφαλής τον Χένρι Κίσινγκερ, οργάνωσε ένα σχέδιο με το Ιράν (τότε σύμμαχό μας, που κυβερνείτο από τον Σάχη), προκειμένου να οπλίσει τους Κούρδους του Ιράκ.

Το σχέδιο δεν προνοούσε νίκη των Κούρδων του Ιράκ, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να ενθαρρύνει τους Κούρδους του Ιράν να ξεσηκωθούν και οι ίδιοι. Στόχος ήταν απλώς να πληγεί η ιρακινή κυβέρνηση. Όμως, όπως τέθηκε αργότερα σε μια αναφορά του Κογκρέσου: «Οι άνθρωποί μας [Κούρδοι του Ιράκ], δεν υιοθέτησαν την πολιτική μας αυτή και, ενθαρρυνόμενοι, συνέχισαν να αγωνίζονται. Ακόμα και ως συγκεκαλυμμένη δράση, η επιχείρησή μας ήταν κυνική».

Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ υπέγραψαν συμφωνίες μεταξύ του Σάχη και του Σαντάμ, που περιλάμβαναν τη διακοπή βοήθειας προς τους Κούρδους. Ο ιρακινός στρατός κινήθηκε προς βορρά σφαγιάζοντας χιλιάδες, καθώς οι Η.Π.Α. αγνόησαν τους ισχυρισμούς από τους πρώην Κούρδους σύμμαχούς μας. Όταν ερωτήθηκε ο Κίσινγκερ, απάντησε αδιάφορα ότι «η συγκεκαλυμμένη δράση δεν πρέπει να συγχέεται με την ιεραποστολική εργασία».

4 - Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, η ιρακινή κυβέρνηση προχώρησε σε πραγματική γενοκτονία κατά των Κούρδων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης χημικών όπλων. Η κυβέρνηση Ρήγκαν γνώριζε για τη χρήση του νευρικού αερίου από τον Σαντάμ, αλλά επειδή αρέσκονταν με τη ζημιά που προκαλούσε ο Σαντάμ στο Ιράν, αντιτάχθηκε στις προσπάθειες του Κογκρέσου να επιβάλει κυρώσεις στο Ιράκ. Τα αμερικανικά ΜΜΕ παίζουν επίσης πιστά τον ρόλο τους. Όταν ένας ρεπόρτερ της Washington Post προσπάθησε να πείσει την εφημερίδα να δημοσιεύσει μια φωτογραφία ενός Κούρδου που σκοτώθηκε με χημικά όπλα, ο εκδότης εκ του απάντησε: «Ποιος θα νοιαζόταν;»

5 - Καθώς οι ΗΠΑ βομβάρδιζαν το Ιράκ κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κόλπου το 1991, ο George H.W. Bush, κάλεσε «τον ιρακινό στρατό και τον ιρακινό λαό να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους, να αναγκάσουν τον Στάνταμ Χουσεΐν, τον δικτάτορα, να κάνει πέρα». Τόσο οι Σιίτες στο νότιο Ιράκ όσο και οι Κούρδοι στο βόρειο Ιράκ, εισάκουσαν και προσπάθησαν να κάνουν πράξη [την προτροπή του Μπους].

Αποδείχθηκε ότι ο Μπους δεν ήταν 100% ειλικρινής σχετικά με αυτό το θέμα. Ο στρατός των Η.Π.Α. αποχωρούσε, ο ιρακινός στρατός σφάγιαζε τους αντάρτες σε ολόκληρη τη χώρα.

6 - Ωστόσο, η προβολή των νεκρών Κούρδων του Ιράκ στα διεθνή μέσα, προκάλεσε τόσο αρνητικές αντιδράσεις, ώστε ο Μπους αναγκάστηκε να επέμβει. Οι ΗΠΑ υποστήριξαν, τελικά, τη βρετανική προσπάθεια προστασίας των Κούρδων στο βόρειο Ιράκ.

Κατά τη διάρκεια της διοίκησης του Κλίντον τη δεκαετία του 1990, οι συγκεκριμένοι Κούρδοι, οι Κούρδοι του Ιράκ, ήταν οι καλοί Κούρδοι. Καθώς διώκονταν από το Ιράκ, τον εχθρό μας, ήταν άξιοι της συμπάθειας των ΗΠΑ. Αλλά οι Κούρδοι, λίγα μίλια βορειότερα στην Τουρκία, άρχισαν να έχουν βλέψεις, και αφού ενοχλούσαν τον σύμμαχό μας [την Τουρκία], ήταν οι κακοί Κούρδοι. Οι ΗΠΑ έστειλαν στην Τουρκία τεράστιες ποσότητες όπλων, τις οποίες χρησιμοποίησε - εν γνώσει των ΗΠΑ - δολοφονώντας δεκάδες χιλιάδες Κούρδους και καταστρέφοντας χιλιάδες χωριά.

7 - Πριν από τον πόλεμο του Ιράκ το 2003, ειδήμονες, όπως ο Christopher Hitchens, είπαν ότι έπρεπε να βοηθήσουμε τους Κούρδους. Αντίθετα, ο πληροφοριοδότης στην υπόθεση των Pentagon Papers, Daniel Ellsberg, είχε αυτή τη συνομιλία με τον νεοσυντηρητικό William Kristol στο [τηλεοπτικό] C-SPAN μόλις ξεκίνησε ο πόλεμος:

Ellsberg: Οι Κούρδοι έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι θα προδοθούν ξανά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως συνέβη συχνά στο παρελθόν. Το θέαμα των Τούρκων, τους οποίους εμείς προσκαλέσαμε σε αυτόν τον πόλεμο ... δεν μπορούσε να καθησυχάσει τους Κούρδους ...

Kristol: Είμαι ενάντια στην προδοσία των Κούρδων. Σίγουρα αυτό που θέλετε να πείτε, δεν είναι ότι επειδή τους προδώσαμε στο παρελθόν, θα πρέπει να τους προδώσουμε και αυτή τη φορά;

Ellsberg: Όχι ότι πρέπει, απλώς ότι αυτό θα κάνουμε.

Kristol: Δεν θα το κάνουμε. Δεν θα το κάνουμε.

Ο Ellsberg, φυσικά, είχε δίκαιο. Η μεταπολεμική ανεξαρτησία των Κούρδων του Ιράκ, ανησύχησε έντονα την Τουρκία. Το 2007, οι ΗΠΑ επέτρεψαν στην Τουρκία να πραγματοποιήσει μια δυναμική εκστρατεία βομβαρδισμού κατά των Κούρδων στο Ιράκ. Τότε, το Weekly Standard, περιοδικό του Kristol, υποστήριζε ότι αυτή η προδοσία ήταν ακριβώς αυτό που έπρεπε να κάνουν οι ΗΠΑ.

Η έγκριση του Τραμπ για άλλη μια σφαγή των Κούρδων, αποτελεί την όγδοη προδοσία των ΗΠΑ. Ό,τι κι αν λέγεται για τις πράξεις των ΗΠΑ, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είμαστε συνεπείς.

Οι Κούρδοι έχουν ένα παλιό, διάσημο γνωμικό ότι «δεν έχουν φίλους εκτός από τα βουνά». Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι δύσκολο να υποστηρίξουμε ότι έχουν άδικο.