ΑΕΛ: Η ολική ανατροπή των τριών χρόνων

Όσο πλησιάζει η Παρασκευή, 5 Ιουνίου, τόσο μεγαλώνει η αγωνία των φίλων της ΑΕΛ, για το τι θα γίνει στη Γενική Συνέλευση. Τι θα πει και τι θα αποφασίσει ο Ανδρέας Σοφοκλέους;. Αλήθεια, πώς τα κατάφεραν στην ΑΕΛ και έφτασαν εδώ που έφτασαν; Από το ζενίθ του 2012 στο ναδίρ του 2015. Θα κλείσει άραγε ο κύκλος;

Το ιστορικό Σωματείο της Λεμεσού, «δεινοπάθησε» ποδοσφαιρικά για πολλά χρόνια – εν μέσω πολλών επιτυχιών σε μπάσκετ και βόλεϊ – μέχρι που ο Ανδρέας Σοφοκλέους έβαλε το «μαγικό του ραβδί» και μαζί με τον Πάμπο Χριστοδούλου, πέτυχαν το … ακατόρθωτο, κατακτώντας το πρωτάθλημα το Καλοκαίρι του 2012. Μάλιστα, η ΑΕΛ έφτασε και στον τελικό το Κυπέλου, αλλά έχασε από την Ομόνοια. Πρόλαβε, όμως να κερδίσει πάρα πολλά. Η ομάδα εκείνη είχε παρόν και μέλλον, ικανή για να μείνει στο προσκήνιο για αρκετά χρόνια. Κάτι που επιβεβαιώνεται, λίγους μήνες μετά, όταν καταφέρνει να εξασφαλίσει είσοδο στους ομίλους του Γιουρόπα Λίγκ…φτάνοντας κοντά και στους ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ (κέρδισε με 2-1 την Άντερλεχτ και έχασε στη ρεβάνς με 2-0)

Η επόμενη χρονιά, όμως, δεν είχε την ανάλογη συνέχεια. Έρχονται οι πρώτοι τριγμοί, ελέω της μεγάλης εκτόξευσης που έκανε η ομάδα. Φεύγει και ο Πάμπος Χαραλάμπους, με τον Ζόρζε Κόστα να καλείται να δώσει συνέχεια. Η ομάδα επανέρχεται και βρίσκεται ξανά στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά και πάλι χάνει. Όμως, διατηρώντας τη μαγιά του 2012, μπαίνει στο πρωτάθλημα του 2013-14, ως ένα από τα φαβορί για τον τίτλο, με τον Βιντιγκάλ να παίρνει την σκυτάλη από τον Κόστα. Όμως, την σπίθα θα την ανάψει ο ερχομός του Πέτεφ. Η ΑΕΛ φτάνει πολύ κοντά στο πρωτάθλημα, αλλά μια κροτίδα που έφυγε από την κερκίδα των φίλων της τινάζει τα πάντα στον αέρα. Είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την αντίθετη πορεία…

Ο χαμένος τελικός πρωταθλήματος με τον ΑΠΟΕΛ, στιγμάτισε την ΑΕΛ, που δεν καταφέρνει να ορθώσει ξανά ανάστημα. Η φετινή χρονιά κύλησε στον απόηχο εκείνου του χαμένου του τίτλου και η μοίρα τα έφερε έτσι που η ΑΕΛ, ξανασυνάντησε τον ΑΠΟΕΛ σε ένα άλλο τελικό. Του Κυπέλλου και παρά το ότι δείχνει να είναι το αφεντικό του παιχνιδιού, όλα γυρίζουν ανάποδα, κυριολεκτικά, με την ομάδα να βρίσκεται τώρα στο σημείο «μηδέν». Στην περίπτωση της ΑΕΛ, η ιστορία επαναλήφθηκε και τις δύο φορές ως «τραγωδία».