O ρόλος των προξενείων και η περίπτωση της κατεχόμενης Αμμοχώστου

To άνοιγμα «Προξενείου» στην κατεχόμενη Αμμόχωστο ανήγγειλε χθες ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου κατά τη διάρκεια της παράνομης επίσκεψής του στο ψευδοκράτος, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι πολίτες της που μένουν στην περιοχή της κατεχόμενης Καρπασίας.

Υπενθυμίζεται ότι η Άγκυρα είναι η μόνη χώρα που διαθέτει ήδη πρεσβεία στο ψευδοκράτος στην κατεχόμενη Λευκωσία κοντά στην Πύλη Κερύνειας.

 «Πρόξενος» θα είναι ο Τούρκος διπλωμάτης Κασίμ Κανμπάν.

Το κυριότερο καθήκον των Γενικών προξένων, προξένων, υποπρόξενων και προξενικών πρακτόρων (διπλωματικοί

υπάλληλοι), είναι να μεριμνούν για την προστασία των συμφερόντων του κράτους αποστολής και των πολιτών του. (άρθρο 5 της Σύμβασης για τις Προξενικές σχέσεις.  Ο πρόξενος είναι επίσης  ο δίαυλος για την ανάπτυξη των εμπορικών, οικονομικών, πνευματικών και επιστημονικών σχέσεων του κράτους αποστολής και υποδοχής. Στα καθήκοντά του περιλαμβάνονται η έκδοση και ανανέωση διαβατηρίων, η έκδοση άδειας εισόδου (βίζα), άσκηση ληξιαρχικών πράξεων, συνδρομή σε μέσα μεταφοράς, κλπ. Εκ των πραγμάτων δηλαδή ο χαρακτήρας της εντολής της προξενικής εντολής είναι περιορισμένος.

Οι διπλωματικές σχέσεις διέπονται από το Διπλωματικό Δίκαιο όπως αυτό συνομολογήθηκε με τη Σύμβαση Βιέννης (1961), ενώ οι προξενικές σχέσεις με τη σχετική Σύμβαση της Βιέννης (1963). Στο Διπλωματικό Σώμα περιλαμβάνονται οι αρχηγοί των διπλωματικών αντιπροσωπειών, των Πρεσβειών, ενώ σε πολλά κράτη περιλαμβάνονται όλο το προσωπικό των Πρεσβειών που φέρει διπλωματικό χαρακτήρα π.χ. σύμβουλοι, γραμματείς, ακόλουθοι (εμπορικοί, στρατιωτικοί, ναυτικοί ), διερμηνείς κ.λπ

Ιστορικά οι Τούρκοι αξιοποίησαν τα Προξενεία σε τρίτες χώρες προκειμένου να προωθούν τα συμφέροντά τους όπως πράττουν σε Ξάνθη και Κομοτηνή στην Ελλάδα.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ 1955

Όπως σημειώνει σε ανάλυσή του ο διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών  Θεοφάνης Μαλκίδης, η έκρηξη τη νύχτα της 6ης προς την 7η Σεπτεμβρίου 1955 στον κήπο του τουρκικού Προξενείου Θεσσαλονίκης και έξω από το φερόμενο ως σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ αποτέλεσε την αφορμή για τον πρωτοφανή για τα παγκόσμια χρονικά διωγμό μίας αυτόχθονης ομάδας, των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Ο κλητήρας του Προξενείου της Θεσσαλονίκης έπεσε σε αντιφάσεις σχετικά με τα αίτια της έκρηξης και τελικά ομολόγησε ότι αυτός έβαλε τη βόμβα, προσθέτοντας ότι του την έδωσε ο Οktay Egin, φοιτητής της Νομικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από την Κομοτηνή, ο οποίος και ομολόγησε την πράξη του, ενώ αποδείχθηκε ακόμη ότι η ίδια η βόμβα είχε έρθει από την Τουρκία μέσα στον διπλωματικό σάκο του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής! Όσο για τον ίδιο τον Εgin, θυμίζουμε ότι είχε εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις και ο πατέρας του, Faik Egin, δάσκαλος στο σχολείο της Σαλμώνης Ροδόπης, είχε υποστηριχθεί μαζί με τον Οsman Ustunder, από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, ως υποψήφιος βουλευτής το 1952. Ο Οktay Egin αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση και ο τούρκος πρόξενος της Κομοτηνής Αhmet Umar, τον φυγάδευσε στην Τουρκία, όπου εργάστηκε αρχικά στον ραδιοσταθμό της Κωνσταντινούπολης, στη διεύθυνση του Αστυνομικού σώματος, στην Υπηρεσία Πληροφοριών (ΜΙΤ), ενώ το 1993 διορίστηκε νομάρχης στην Καππαδοκία.