Ο καλός, ο κακός και ο απαρηγόρητος

Αρθρογραφεί ο αναγνώστης του Tennis24, Στέλιος Δηλιωρίδης για τη στήλη “Η άποψή μου”, σκιαγραφώντας το τενιστικό προφίλ του Στέφανου Τσιτσιπά

Ο καλός Στέφανος

Οπωσδήποτε το καλό πρόσωπο του Στέφανου έλαμψε στην ιστορική (με την έννοια της ενδεχόμενης ιστορικής της αξίας) νίκη επί του βασιλιά Roger στη φάση των 16 του Αυστραλιανού Open. Όσοι παρακολουθήσαμε το ματς γίναμε μάρτυρες μιας επικής μάχης βλέποντας τον κάτοχο των περισσότερων grand slam τίτλων στην ιστορία του αθλήματος να αντιμετωπίζει τον… «εαυτό» του που βρισκόταν στην

άλλη πλευρά του court. Να εξηγηθώ: o Τσιτσιπάς μετά τον τέλος του αγώνα δήλωσε δημόσια ότι μεγάλωσε τενιστικά έχοντας τον Federer ως είδωλο. Κατά τη διάρκεια του ματς βέβαια αλλά και κατά γενική ομολογία γινόταν κατανοητό ότι ο Federer έμοιαζε να παίζει απέναντι σε καθρέφτη και να αντικρίζει διαρκώς το είδωλο του. Μόνο που ο καθρέφτης τον απεικόνιζε κατά 17 χρόνια νεότερο.

Backhand με το ένα χέρι, αέρινη κίνηση, ποικιλία στα χτυπήματα και εκρηκτικό forehand είναι μερικά από τα στοιχεία που φάνταζαν κοινά στις δυο πλευρές του court και συνεπήραν το κοινό αλλά και τους τηλεθεατές. Πράγματι σε αυτό το υπέροχο άθλημα υπάρχουν μερικά ματς που χαράσσονται ανεξίτηλα στο μυαλό σου λόγω της ποιότητας του παιχνιδιού και της αγωνίας και της συγκίνησης που προκαλούν. Άλλωστε το αναγνώρισε και ο ίδιος ο Djokovic («…that was one of the best-quality tennis matches that I have seen here over the years»). Αλλά και ο Βασιλιάς μετά το τέλος του ματς δήλωσε ειλικρινέστατα ότι θεωρεί ότι δεν υστέρησε στο παιχνίδι του αλλά ότι ο αντίπαλος έπαιξε καλύτερα. Και μόνες αυτές οι παραδοχές τοποθετούν το συγκεκριμένο ματς στη βιτρίνα των καλύτερων ματς, τουλάχιστον του Αυστραλιανού Open.

Ο Στέφανος με αυτή τη νίκη συστήθηκε στο ευρύ κοινό ως ο τενίστας της επόμενης γενιάς που μπορεί να αναλάβει τα σκήπτρα από την Αγία Τριάδα του σύγχρονου τένις και να αποδειχθεί άξιος διάδοχος. Είχαν προηγηθεί βέβαια μέσα στο 2018 οι νίκες του επί του Djokovic, του Anderson και άλλων αλλά η αίγλη και η δημοσιότητα ενός slam event είναι ασύγκριτη. Στον προημιτελικό με τον Bautista-Agut διατράνωσε τη νίκη του επί του Federer επιδεικνύοντας ωριμότητα και διαχείριση του παιχνιδιού και με αυτό τον τρόπο έφτασε σε ημιτελικό τουρνουά grand slam που για πολλούς καλούς τενίστες το συγκεκριμένο επίτευγμα έχει παραμείνει όνειρο θερινής νυκτός.

Ο Στέφανος το κατάφερε στα 20 του και ο κόσμος του τένις έσπευσε να τον χρίσει συνεχιστή. Δεν πρέπει ασφαλώς να ξεχνάμε πόση ανάγκη έχει η ATP από ένα νέο μεγάλο αστέρι που θα μεσουρανήσει για την επόμενη δεκαετία και θα φτάσει έστω και στο ελάχιστο τη δόξα των προκατόχων. Ο πήχης είναι δυσθεώρητος. Το εμπορικό διακύβευμα τεράστιο. Γι’ αυτό και τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν καταιγιστικά στο Στέφανο ο οποίος έλαμψε τόσο πολύ που επισκίασε τους φανατικούς οπαδούς του Federer που σοκαρίστηκαν αλλά και που πολλοί εξ αυτών, όπως εγώ, αποδέχτηκαν την αναπόφευκτη και εν τέλει καλοδεχούμενη αλλαγή σελίδας. Και δη όταν προέρχεται από έναν συμπατριώτη σου που λόγω του διάσπαρτου ελληνισμού στα μήκη και στα πλάτη της οικουμένης γίνεται δεκτός με επευφημίες σε ένα σωρό πόλεις και σηκώνει ψηλά τη σημαία μας στο παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα.

Μπράβο, λοιπόν, του Στέφανου. Τρομερή η πορεία του στη Μελβούρνη και η νίκη-ορόσημο επί του Βασιλιά. Για να συμβούν όμως όλα αυτά έπρεπε ο Τσιτσιπάς να νικήσει στους 32 το Νο19 του κόσμου, Nikoloz Basilashvili. Και σε αυτό το ματς εμφανίστηκε…

Ο κακός Στέφανος

Φυσικά και δεν εννοώ τον τενιστικά κακό Τσιτσιπά αλλά αυτόν που θα προκαλέσει αρνητική αίσθηση και θα διασαλεύσει τα κόσμια ήθη του τένις που βρίθει από το σεβασμό στους τύπους και μια ιδιότυπη ανωτερότητα. Που δε λέω. Και επιθυμητή είναι και εκπέμπει μια κουλτούρα αθλητική που αντιπροσωπεύει υψηλές αξίες. Εν τάχει να αναφερθεί ότι ο Τσιτσιπάς στο συγκεκριμένο ματς έβρισε στα ελληνικά απευθυνόμενος στο box του και υποδεικνύοντας έναν επόπτη γραμμών του οποίου μια λανθασμένη υπόδειξη του στοίχισε έναν κερδισμένο πόντο και ταυτόχρονα ένα σετ. Φυσικά τα μικρόφωνα «έπιασαν» τα «γαλλικά» του και αμέσως το θέμα πήρε διαστάσεις. Οι δικαστές του Twitter και οι απανταχού θεματοφύλακες του τένις (αφού έμαθαν τι είχε ειπωθεί στα Ελληνικά) έσπευσαν να καταδικάσουν τη συμπεριφορά του Έλληνα αθλητή με τον ίδιο να ζητάει δημόσια συγγνώμη.

Επειδή ξενύχτησα για να δω το συγκεκριμένο αγώνα οφείλω να διευκρινίσω ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ της ένταξης της επίμαχης φάσης στο συνολικό περιβάλλον του ματς και της αποσπασματικής θεώρησης της ως στιγμιότυπου. Για πολλούς λόγους. Κατά πρώτοις ήταν τόσο κρίσιμος αυτός ο πόντος – όποιος γνωρίζει από τένις καταλαβαίνει – που η ένταση ήταν στο κατακόρυφο. Επιπλέον, μιλάμε για έναν 20χρονο, εξαιρετικά φιλόδοξο νέο που ο παρορμητισμός και ο ενθουσιασμός του «χτυπάνε κόκκινο» και οποιοδήποτε συναισθηματικό άδειασμα μπορεί να πυροδοτήσει βόμβα μεγατόνων. Τέλος, το υβρεολόγιο, όπως προαναφέρθηκε, ο Στέφανος το απηύθυνε στο team του ως οργισμένο παράπονο για την αδικία που βίωνε. Αυτό που τον εξέθεσε είναι η εξαιρετική ηχητική κάλυψη των αγώνων όπως και το γεγονός ότι κάποιες ελληνικές βρισιές είναι διεθνείς και ειδικά σε χώρα με πολλούς μετανάστες.

Να σημειωθεί τέλος ότι σε κανέναν δεν αρέσει η ήττα απλά μερικοί την απεχθάνονται και είναι «κακοί» στη διαχείριση της. Ένας τέτοιος είναι ο Στέφανος και αυτό για μένα δείχνει την αυτοπεποίθηση και το ζήλο που επιδεικνύει για την κατάκτηση της νίκης. Πρόσφατα περιστατικά όπως η ένταση με τον Medvedev στο Miami ή η απότομη συμπεριφορά του απέναντι σε ball kid στη Βασιλεία σε διαφαινόμενη ήττα, πάλι από τον Medveded, αποτυπώνουν έναν χαρακτήρα που δε διεκδικεί το αλάθητο και αφήνεται να παρασυρθεί από την ιδιοσυγκρασία του βγάζοντας προς τα έξω ακόμα και μια «τσαλακωμένη» εικόνα.

Βέβαια, είμαι σίγουρος πως ο Στέφανος θα προτιμούσε αυτή την εικόνα σε σχέση με την εικόνα που είχε στη συνέντευξη τύπου μετά το ματς με τον Nadal…

Ο απαρηγόρητος Στέφανος.

Εκεί ο Στέφανος παρουσίασε ένα πρόσωπο που πραγματικά δεν έχω ξαναδεί σε συνέντευξη τύπου μετά από αγώνα τένις. Συντετριμμένος και προβληματισμένος δεν έκρυψε στο ελάχιστο τα συναισθήματά του και ο τρόπος που «ξεγυμνώθηκε» πλανητικά δήλωσε κατηγορηματικά πόσο αληθινός μα και πόσο μικρός είναι ακόμα για να διαχειριστεί μια τέτοια ήττα.

Το νεαρό της ηλικίας βέβαια μπορεί να σταθεί σύμμαχος του Στέφανου αφού τα πιο σημαντικά μαθήματα είναι καλό να γίνονται νωρίς στη ζωή σου ώστε να αποτελέσουν οδηγό για το μέλλον. Ο Στέφανος απέναντι στον Nadal μετράει 3 ήττες (δύο σε τελικούς και μία στη Μελβούρνη). Ίδια επίδοση έχει και απέναντι στον Medvedev. O τρόπος όμως που έχασε στον ημιτελικό του Αυστραλιανού Open, χωρίς να μπορέσει να αντισταθεί, έχει άλλη διδακτική αξία. Άλλωστε και ο ίδιος ο δάσκαλος, ο Ράφα, πήρε το δικό του μάθημα στον τελικό απέναντι στον καθηγητή Djokovic χάνοντας με παρόμοιο τρόπο. Πολύ σοφά όμως είπε μετά την ήττα πως η διαφορά του με τον Στέφανο είναι πως ο Στέφανος είναι νέος και έχει άπλετο χρόνο να εμπεδώσει αυτά τα μαθήματα κάτι που δεν ισχύει για τον ίδιο.

Όπως και να’ χει ο Τσιτσιπάς στη Μελβούρνη παρουσίασε τενιστικό μεγαλείο, ανθρώπινες αδυναμίες και νεανική ευθύτητα, στοιχεία που θα ξαναδούμε, είμαι σίγουρος, στο μέλλον με μόνη διαφορά το ότι ο νέος, πέρα από ωραίος, θα γίνεται σταδιακά πιο ώριμος στο δρόμο για διακρίσεις που το ανδρικό τένις στην Ελλάδα δε γνώρισε ποτέ ως τώρα.

Πάμε Στέφανε!

Στέλιος “The Punisher” Δηλιωρίδης – twitter:@stedilioridis – Αναγνώστης Tennis24

“Η άποψή μου” είναι η νέα θεματική στήλη του Tennis24 και δίνει τη δυνατότητα στους αναγνώστες του να εκφράσουν τη γνώμη τους για οποιοδήποτε θέμα τους απασχολεί.

Στείλτε μας την άποψή σας, ενυπόγραφα, στο [email protected] και θα δημοσιευτεί αυτούσια στο δημοφιλέστερο site για το τένις στην Ελλάδα.

The post Ο καλός, ο κακός και ο απαρηγόρητος appeared first on Tennis24.