Η Ευλογία και η Ιστορική Ευκαιρία του Ελληνικού Τένις

Αρθρογραφεί ο Αλέξανδρος Τσακίρης

Έχω εκφράσει πολλές φορές ότι ο Στέφανος και η Μαρία είναι ευλογία για όλους μας όσοι ασχολούμαστε επαγγελματικά με το Ελληνικό τένις. Είναι ίσως μια ευλογία που αντικειμενικά το Ελληνικό τένις δεν αξίζει αν εξετάσουμε τα δεδομένα σε μια παγκόσμια κλίμακα και τα συνδέσουμε με το επίπεδο της οργάνωσης μας, της τενιστικής μας κουλτούρας, της γενικότερης τεχνογνωσίας μας, αλλά και του ιστορικού στην παραγωγή αναλόγου βεληνεκούς αθλητές και αθλήτριες.

Υπάρχει μια αναγκαιότητα του Ελληνικού Τένις

σαν οργανισμός να εκμεταλλευτεί αυτήν την τεράστια ευκαιρία που του παρουσιάζεται και να μπορέσει να δημιουργήσει τις συνθήκες για την παραγωγή και άλλων παγκοσμίου επιπέδου αθλητών και αθλητριών. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς μπορεί να λειτουργήσει ως νέος Νίκος Γκάλης στην Ελληνική τενιστική κοινωνία και να έχει την ανάλογη επίδραση που είχε αυτός ο ιστορικός αθλητής μέσω του πιο δημοφιλούς και παράλληλα μη διαδεδομένου στην Ελλάδα ατομικού αθλήματος.

Το βασικότερο χαρακτηριστικό που έφερε ο Νίκος Γκάλης στο Ελληνικό μπάσκετ και χρησιμοποίησε με πολύ μεγάλη επιτυχία ο Ελληνικός μπασκετικός πληθυσμός είναι η Αθλητική Παιδεία και η διάδοση του πολιτισμού και των αθλητικών αξιών μέσω του πρωταθλητισμού και της συνεχούς προσπάθειας για Αθλητική Αρίστευση. Ο Νίκος Γκάλης έστειλε τότε όλη την Ελλάδα στα γήπεδα. Τεράστιος όγκος ανθρώπων έχει ενασχοληθεί είτε ψυχαγωγικά είτε αγωνιστικά με το μπάσκετ μέχρι σήμερα.

Βασικοί υπεύθυνοι της διαχείρισης αυτής της τεράστιας ροής ανθρώπων στο άθλημα του μπάσκετ (πράγμα που έχει ξεκινήσει να συμβαίνει και στο τένις) ήταν οι άνθρωποι που διαχειριζόντουσαν τις τύχες της ομοσπονδίας, με την οργάνωση και το Όραμα τους, και φυσικά οι προπονητές οι οποίοι είναι και οι πιο άμεσοι δέκτες αυτής της εισροής. Ο σημαντικότερος δείκτης της διαχρονικής επιτυχίας του Ελληνικού μπάσκετ να διαχειριστεί την επιτυχία που ξεκίνησε το 1987 είναι ότι έχει φτάσει πλέον σε ένα επίπεδο να εξάγει προπονητές.

Το μέγεθος της Μαρίας και του Στέφανου δεν φαίνεται μόνο από τα αποτελέσματα τους. Η αλήθεια είναι ότι τα αποτελέσματα τους είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Το τεράστιο μέγεθος τους φαίνεται στο πόσο πετυχημένοι «Άνθρωποι» είναι, στο Όνειρο τους, στις αρχές και τις αξίες τους, στην πειθαρχεία και την αποφασιστικότητα τους, στον επαγγελματισμό και την οργάνωση τους, στο ότι καταφέρνουν να είναι παιδιά και να χαίρονται το παιχνίδι ενώ παράλληλα είναι τόσο ψύχραιμοι και αποδοτικοί σε κρίσιμες στιγμές που κρίνονται εκατομμύρια και καριέρες, στην ταπεινότητα τους και στο πόσο ανθρώπινοι και προσεγγίσιμοι είναι στις κοινωνικές τους συναναστροφές. Στο ότι πρώτα είναι υψηλού επιπέδου Ανθρώπινες Υπάρξεις και μετά επιτυχημένοι αθλητές.

Ο παραγοντικός και προπονητικός τενιστικός πληθυσμός της χώρας είναι λοιπόν αυτός που θα πρέπει να διαχειριστεί τις τεράστιες επιτυχίες του Στέφανου και της Μαρίας, χρησιμοποιώντας σαν βάση το δικό τους παράδειγμα την δική τους Αθλητική Παιδεία.

Αθλητική Παιδεία

Η Αθλητική παιδεία είναι μια έννοια που ερμηνεύεται ποικιλοτρόπως ανάλογα με την υποκειμενικότητα του κάθε ατόμου. Οι πρόγονοι μας συνόψιζαν τον ορισμό της Αθλητικής Παιδείας σε μία φράση: «Αιέν Αριστεύειν και Υπείροχον Έμμαινε Άλλων», το οποίο ουσιαστικά σημαίνει «Για να ξεπεράσει κάποιος τους άλλους θα πρέπει πρώτα να είναι σε θέση να Υπερβεί τον ίδιο του τον εαυτό, να παλεύει με τις δικές του αλληλένδετες δυνάμεις, σωματικές, πνευματικές και ψυχικές, να τις τιθασεύει και να τις υποτάσσει ώστε να τις ελέγχει τέλεια.» (Τουλουμτζόγλου, 2003).

Στην αρχαία Ελλάδα πίστευαν πάρα πολύ στην έννοια του υγιούς ανταγωνισμού, γι’ αυτό διοργάνωναν αγώνες και για επαγγέλματα έξω από το αθλητικό πλαίσιο, πχ Γλυπτικής, Ζωγραφικής, Μουσικής, Ρητορικής, Ποίησης και άλλων. Πίστευαν ότι η έκθεση σε ανταγωνισμό μόνο καλύτερο μπορεί να κάνει τον συμμετέχοντα, και ότι μπορεί να τον παρακινήσει να θέλει συνέχεια να υπερβεί τον εαυτό του και να ξεπεράσει τα όρια του. Αυτό καλούσαν Αθλητική Αγωγή – ή αλλιώς Αθλητική Παιδεία.

Προπονητικοί Παράμετροι Αθλητικής Παιδείας
Η μεταλαμπάδευση της Αθλητικής παιδείας από τον Ελληνικό προπονητικό πληθυσμό στους άμεσους συμμετέχοντες (αθλητές, γονείς) απαιτεί πρώτα την εκ βαθέων γνώση των παραμέτρων που την ορίζουν και μεταγενέστερα την ενσάρκωση τους στην καθημερινότητα τους (Lead By Example).

Οι Βασικοί Παράμετροι είναι Τρεις:

1. Στοχοκεντρική Νοοτροπία: Στοχοκεντρική είναι η νοοτροπία που ναι μεν απώτερος σκοπός της είναι το αποτέλεσμα, αλλά δίνει βάση στην διαδικασία χωρίς να θεωρεί το αποτέλεσμα αυτοσκοπό. Κατανοεί ότι ο δρόμος της Αθλητικής Αρίστευσης είναι μακρύς, θέτει το όραμα και επικεντρώνεται στην επίτευξη μικρών και μεγάλων διαδικαστικών στόχων. Δίνει αξία στην αποτυχία και στα αρνητικά αποτελέσματα, θεωρώντας τα ευκαιρίες προσωπικής ωρίμανσης. Αυτός ο τρόπος σκέψης και καθημερινής λειτουργίας βοηθάει στην βαθύτερη επίγνωση των αιτιών ενός αποτελέσματος, μειώνει το αγωνιστικό στρες βελτιώνοντας την συναισθηματική διαχείριση, ενώ παράλληλα δίνει και βαθύτερη ευχαρίστηση στον ασκούμενο από την επίγνωση της βελτίωσης του αυξάνοντας του το κίνητρο να δουλέψει σκληρότερα.

2. Έλεγχος και Γνώση των Παραμέτρων που ορίζουν την Αθλητική Επίδοση: Οι παράμετροι που ορίζουν την Αθλητική Επίδοση είναι τέσσερις: 1. Οι πνευματικές ικανότητες του αθλητή (ψυχολογία) 2. Οι σωματικές-φυσικές Ικανότητες του Αθλητή, 3. Το κοινωνικό περιβάλλον που τον περιβάλλει και η ποιότητα των σχέσεων που δημιουργεί μέσα σε αυτό και 4. Το φυσικό-συστημικό περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργεί. Οι προπονητές είναι υπεύθυνοι να αναπτύσσουν τις γνώσεις τους για κάθε παράμετρο έτσι ώστε να μπορούν να βοηθούν τους αθλητές τους να βελτιώνονται εκεί που έχουν περισσότερο ανάγκη. (Για περισσότερες πληροφορίες σας παραπέμπω σε προηγούμενο μου άρθρο: Προς μια Ολοκληρωμένη και Χωρίς Περιορισμούς Προσέγγιση της Αθλητικής Απόδοσης)

3. Προσωπική και Συλλογική Εφαρμογή Ικανοτήτων Ζωής (Life Skills): Οι Ικανότητες Ζωής είναι δεξιότητες προσαρμογής της ανθρώπινης συμπεριφοράς στην παραγωγική διαχείριση καθημερινών προκλήσεων. Οι συγκεκριμένες ικανότητες δεν διδάσκονται μόνο άμεσα, αλλά πολύ συχνά μαθαίνονται έμμεσα, μέσω της εξάσκησης και της εμπειρίας.

Ο όρος «Ικανότητες Ζωής» αναφέρεται σε εκείνες τις ικανότητες που μας βοηθούν να ζήσουμε μια ποιοτικότερη ζωή με βαθύτερο νόημα και σκοπό, να χτίσουμε αυθεντικότερες και ουσιαστικότερες σχέσεις, να είμαστε πιο ενεργητικοί ώστε να επιτύχουμε τα όνειρα μας, τις φιλοδοξίες μας και το μέγιστο των δυνατοτήτων μας, να κατανοήσουμε καλύτερα τις λειτουργίες του Κόσμου και των συστημάτων του προς όφελος δικό μας και των γύρω μας. (Ανάλυση των εφαρμογών των Ικανοτήτων ζωής στον Αθλητισμό μπορείτε να βρείτε σε προηγούμενο μου άρθρο: Tennis through Life, Life through Sport).

Ώρα για Δράση
Πως λοιπόν εμείς οι προπονητές, που θα είμαστε οι πιο άμεσοι δέκτες της αύξησης του ενδιαφέροντος και της συμμετοχής, θα ενσαρκώσουμε τις Αξίες της Αθλητικής Παιδείας και μετέπειτα θα τις μεταλαμπαδεύσουμε για να εκμεταλλευτούμε αυτήν την ιστορική ευκαιρία που μας προσφέρουν η Μαρία και ο Στέφανος?

1. Δια Βίου Μάθηση: Πρέπει να έχουμε την δυνατότητα να εξελισσόμαστε και να εμβαθύνουμε τις γνώσεις μας συνέχεια. Στην εποχή της πληροφορίας την οποία ζούμε, ευκαιρίες για μάθηση και ανάπτυξη των ικανοτήτων μας βρίσκονται παντού, αρκεί να έχουμε ανοιχτό μυαλό και δίψα για να γίνουμε καλύτεροι. Πως μπορούμε να ζητάμε από τους αθλητές μας να βελτιώνονται συνέχεια και εμείς να παραμένουμε στάσιμοι? Όσα περισσότερα μαθαίνουμε τόσο πρέπει να διαπιστώνουμε πόσα δεν ξέρουμε.

2. Ευ Αγωνίζεσθαι: Μια αρχή του Ολυμπισμού που εκφράζει τις αξίες της δικαιοσύνης, της εμπιστοσύνης, του σεβασμού, της ευθύνης, της φροντίδας και της κοινωνικότητας. Πρακτικά διδάσκει τον σεβασμό πρωτίστως στον εαυτό μας και μετέπειτα στους συμπαίχτες και αντιπάλους μας και τέλος στους επισήμους. Στον μοντέρνο εμπορευματοποιημένο επαγγελματικό αθλητισμό που το αποτέλεσμα έχει γίνει αυτοσκοπός, η υπερπροπόνηση από μικρή ηλικία (που οδηγεί στο αθλητικό κάψιμο), η απάτη και η διαφθορά, η αλαζονεία, ο φανατισμός και η βία, η χρήση απαγορευμένων ουσιών, ο χρηματισμός, ο τζόγος και η ανάμειξη της πολιτικής με τον αθλητισμό είναι φαινόμενα που έχουν γίνει «το φυσιολογικό» και δυστυχώς είναι παρόντα στον χώρο του Ελληνικού Τένις.

3. Χτίσιμο Βάσης: Η παραγωγή διακεκριμένων αθλητών είναι η κορυφή της πυραμίδας. Για να υπάρξει η δυνατότητα της συνεχούς και σταθερής παραγωγής μεγάλου βεληνεκούς αθλητών πρέπει να υπάρχουν και οι ανάλογες υποδομές, τα ανάλογα θεμέλια που θα κρατήσουν την Πυραμίδα σταθερή. Κάθε τεχνικός διευθυντής συλλόγου, δημοτικού ή ιδιωτικού, πριν την δημιουργία ενός ολοκληρωμένου αγωνιστικού προγράμματος, πρέπει να στηριχθεί σε τρεις βασικούς πυλώνες: 1. Ανάπτυξη του τένις για ηλικίες κάτω των 12 ετών, 2. Ανάπτυξη Ψυχαγωγικών Τμημάτων (Ανηλίκων και Ενηλικών), 3. Ανάπτυξη τένις για Club Players. Είναι απολύτως φυσιολογικό η δουλειά με τα αγωνιστικά τμήματα να είναι πιο ενδιαφέρουσα και να δίνει περισσότερα κίνητρα σε έναν προπονητή. Παρ’ όλα αυτά το χτίσιμο της βάσης και η ποιοτική δουλειά στους προαναφερθέντες πληθυσμούς είναι ζωτικής σημασίας για την σταθερή παραγωγή αθλητών.

4. Συνεργατική Νοοτροπία: Δύο η περισσότερα μυαλά που συνεργάζονται είναι πιο πιθανό να φέρουν καλύτερα αποτελέσματα από ένα που δουλεύει μόνο του. Γενικότερα στην Ελλάδα, όχι μόνο στον τομέα του αθλητισμού, έχουμε τεράστιο έλλειμα συνεργατικής νοοτροπίας παρ’ όλο που το παρελθόν έχει δείξει ότι όταν συνεργαζόμαστε, μεγαλουργούμε. Με την τεράστια ανάπτυξη που δείχνει ο χώρος μας τα τελευταία χρόνια, είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένας Ανεξάρτητος Σύλλογος Ελλήνων Προπονητών? Ένας σύλλογος προπονητών που ο στόχος του να είναι η ένωση και η οργάνωση τους, που να διοργανώνει επιμορφωτικά σεμινάρια, που να είναι ένας χώρος έκφρασης νέων ιδεών και προβληματισμών? Ένας σύλλογος που με το όραμα και το παράδειγμα του θα δώσει την έμπνευση και την υποστήριξη σε προπονητές και αθλητές να δουλέψουν και να αναπτυχθούν?

5. Επιμόρφωση Γονέων: Η οικογένεια είναι ο πρώτος χώρος στον οποίο αναπτύσσεται η αγωγή και η Παιδεία κάθε ανθρώπου. Σαν προπονητές δεν είμαστε μόνο υπεύθυνοι για τους αθλητές μας, αλλά πρέπει να συμπεριλαμβάνουμε και τους γονείς στην διαδικασία, επιμορφώνοντας τους για τις συνθήκες του αθλήματος μας, για τις αξίες της Αθλητικής Παιδείας αλλά και για τον πολύ σημαντικό ρόλο που θα έπρεπε να έχουν. Οι γονείς δεν είναι ένα αναγκαίο κακό. Οι γονείς θα πρέπει να είναι αρωγοί στην προσπάθεια μας για την διαιώνιση της Αθλητικής Παιδείας.

Εμείς οι προπονητές έχουμε την ευλογία να έχουμε σαν επάγγελμα το χόμπυ μας. Ένα επάγγελμα λειτούργημα. Ένα επάγγελμα πολυδιάστατο στο πιο όμορφο αλλά και συνάμα πιο πολύπλοκο και απαιτητικό άθλημα. Η μεγάλη επιτυχία του Στέφανου και της Μαρίας πρέπει να είναι έναυσμα αλλαγής, προσωπικής και συλλογικής. Είναι ώρα ευθύνης, ώρα σκληρής δουλειάς, ώρα να αφήσουμε τους εγωισμούς μας και να δείξουμε την ανάλογη ταπεινότητα που επιδεικνύουν τα δύο αυτά παιδιά.

Ώρα να αποδείξουμε πόσο πολύ αγαπάμε την δουλειά μας, την πατρίδα μας και φυσικά το άθλημα το οποίο υπηρετούμε. Ώρα να εργαστούμε συλλογικά, να ενσαρκώσουμε και να μεταλαμπαδεύσουμε τις αξίες της Αθλητικής Παιδείας και να κάνουμε το άθλημα μας έναν φάρο αλλαγής που θα είναι το φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση στην ευρύτερη κοινωνία.

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση

Αλέξανδρος Τσακίρης MSc, PhD. (επικοινωνία με το συντάκτη: [email protected])

Ο Αλέξανδρος είναι κάτοχος πτυχίου Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού από το Κολλέγιο Αθλητικών Επιστημών με ειδικότητα στην προπονητική του τένις. Το 2004 συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Exeter (Ηνωμένο Βασίλειο) όπου ένα χρόνο μετά ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του πάνω στις Επιστήμες της Άθλησης και της Υγείας. Τέσσερα χρόνια μετά ολοκλήρωσε το Διδακτορικό του πάνω στην Εργοφυσιολογία και την Βιοκινητική.Ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της ανάπτυξης του ήταν η συνεχής μελέτη της φιλοσοφίας και της ψυχολογίας. Το 2012 αποφάσισε να εξειδικευτεί στην Επιχειρησιακή Προπονητική – Προπόνηση Ζωής (Life/Executive Coaching) από το Ινστιτούτο Integral Coaching Canada. Από τότε έχει ολοκληρώσει πάνω από 200 ώρες προσωπικού Life Coaching σε αθλητές τένις, αλλά και σε γονείς αθλητών που θέλουν να βελτιώσουν τις ικανότητες τους στο να υποστηρίζουν παραγωγικότερα το ταξίδι των παιδιών τους στον πρωταθλητισμό.Ο Αλέξανδρος έχει εργαστεί ως προπονητής τένις για τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα (τρία στον Α.Κ.Α.Μαραθώνα και ένα στον Ο.Α.Αργυρούπολης) και οχτώ χρόνια στο Ηνωμένο Βασίλειο (τέσσερα στο σύλλογο τένις του Πανεπιστημίου του Exeter και άλλα 4 στον σύλλογο τένις του Shrewsbury) όπου πήρε και το δίπλωμα προπονητικής τένις της Βρετανικής ομοσπονδίας (LTA) επιπέδου 3 και συμμετείχε στο πρόγραμμα εκπαίδευσης προπονητών της LTA Midlands. Από το 2017 εργάζεται ως Τεχνικός Διευθυντής Ακαδημιων στο Kavouri Tennis Club

The post Η Ευλογία και η Ιστορική Ευκαιρία του Ελληνικού Τένις appeared first on Tennis24.