Gutsiest Of All Time

Ο Novak Djokovic πλησιάζει σαν Αρμαγεδδών τους Grand Slam τίτλους των Federer και Nadal και οι διαξιφισμοί για τον “σπουδαιότερο όλων των εποχών” εντείνονται. Το παρόν άρθρο επιχειρεί απέναντι στη λογική ενός απλού διψήφιου αριθμού, να εξηγήσει γιατί η ύπαρξη τρίτου μνηστήρα αποτελεί ανεπανάληπτη ευλογία για το άθλημα και για εμάς.

Τα guts του Djokovic

Ζητώ

συγγνώμη για τον ξενικό όρο. Αν χρησιμοποιούσα τον αντίστοιχο ελληνικό θα αφορούσε στη γενετήσια φυσιολογία του αντρικού σώματος. Ως “gutsy” ορίζεται “ο γεμάτος κουράγιο, αυτοπεποίθηση και τόλμη”. Ο Djokovic τα έχει όλα αυτά στον υπερθετικό βαθμό εξού και το “gutsiest”.

Το να στοχεύεις στην κορυφή ξέροντας ότι πρέπει να υποσκελίσεις τον Federer και τον Nadal και να το υπηρετείς με συνέπεια, για μένα, είναι αδιανόητο. Ο Nadal, για παράδειγμα, είχε να ανταγωνιστεί αποκλειστικά τον Federer επιτάσσοντας αρχικά κάθε σπιθαμή χώματος και προσαρμόζοντας σταδιακά το παιχνίδι του και στις άλλες επιφάνειες. Ο Djokovic μπήκε σε ένα tour υπό κατοχή και καταδυνάστευση. Τα βρήκε όλα κατειλημμένα. Και έπρεπε να δημιουργήσει χώρο για τον εαυτό του.

Στους δύο τρίτος δε χωρεί. Εισχωρεί

Τα μεγαλύτερα rivalries όλων των εποχών αποτελούνται από δύο αντίθετους πόλους. Το δεχόμαστε ως κάτι φυσικό (θετικό-αρνητικό, Βορράς-Νότος, άρρεν-θήλυ, Lakers-Celtics, Real-Barcelona κτλ). Ο αριθμός 2 παράλληλα δημιουργεί ζεύγος που επίσης αποτελεί στοιχείο του φυσικού κόσμου (αν κοιτάξουμε το ανθρώπινο σώμα θα δούμε πόσα μέλη και όργανα μας τα έχουμε σε ζεύγη). Αν, συνεχίζοντας την αριθμολαγνεία, φτάσουμε στον αριθμό 3 εκεί τα πράγματα περιπλέκονται, στρεβλώνονται, χάνεται η ισορροπία (ερωτικό τρίγωνο, Τρίγωνο των Βερμούδων, οι Pistons).

Στο τένις ή συνύπαρξη Connors-Borg-McEnroe είναι ένα δείγμα τριπλού ανταγωνισμού που όμως διαφέρει από το σημερινό Big-3 καθώς το tour τότε δε λειτουργούσε όπως σήμερα ενώ ένας εκ των ανταγωνιστών αποσύρθηκε αυτόβουλα. Σπάνια στην ιστορία του αθλητισμού και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα έχει συντηρηθεί μια τριαδική διαμάχη όχι απλά για την ανάδειξη του καλύτερου αλλά για την στέψη του σπουδαιότερου όλων των εποχών. Και εδώ ο Djokovic ξεκινώντας τρίτος χρονικά έχει πραγματοποιήσει μια μνημειώδη κούρσα αμφισβήτησης της κυριαρχίας των προκατόχων του και επιβολής της υπεροχής του.

Η ιστορία γράφεται από τους νικητές

Τι θα γράψει, άραγε, ο ιστορικός του μέλλοντος; Οι λάτρεις του τένις και υποστηρικτές καθενός από τους Big-3 τρώνε τα νύχια τους από την αγωνία. Προσωπικά ήμουν και είμαι οπαδός του στιλ του Federer. Μου αρέσει η δεξιοτεχνία. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι με εμπάθεια και παιδιάστικο πείσμα θα αρνηθώ το απαράμιλλο αγωνιστικό φρόνημα του Nadal ή το ολοκληρωτικό παιχνίδι του Djokovic. Υπάρχουν κάποιοι που εύχονται αυτοί οι τρεις να τελειώσουν την καριέρα του με τον ίδιο αριθμό Grand Slam τίτλων.

Κακά τα ψέματα, ο ιστορικός του μέλλοντος με χρυσό μελάνι αυτό θα αποτυπώσει πρώτο. Δεν ξέρω όμως αν το προτιμώ. Για μας, τους τυχερούς θνητούς, που η μοίρα το έφερε να ζούμε την ίδια εποχή με τους συγκεκριμένους τενίστες, η ακριβοδίκαιη μοιρασιά ίσως να αποτελεί το μονοπάτι της ηθικής ισορροπίας και μιας αίσιας κοσμικής σύμπτωσης. Γι’ αυτούς όμως; Που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον πρωταθλητισμό και στην κατάρριψη κάθε ρεκόρ; Και άντε πες πως ο Federer και ο Nadal ικανοποιούνταν να τερμάτιζαν πρώτοι μαζί (που δεν το νομίζω) στους 21 π.χ. τίτλους και το #Fedal εκτός από rivalry να γινόταν και επίσημη λέξη αντιπροσωπευτική των GOAT του αθλήματος. Με τον Djokovic τι γίνεται; Που είναι ο παρείσακτος; O απρόσκλητος; Ο τρίτος πόλος; Λέτε να αρκεστεί στη σκιά των άλλων; Το ερώτημα είναι ρητορικό.

There can be only one

Γιατί ο Federer αγωνίζεται ακόμα στα 38 του; Γιατί υπάρχουν οι άλλοι δύο. Γιατί ο Nadal των δεκάδων τραυματισμών αγωνίζεται ακόμα; Γιατί υπάρχουν οι άλλοι δύο. Γιατί ο Djokovic μετά την “κοιλιά” του ’17 και τον τραυματισμό του επανήλθε και αγωνίζεται ακόμα; Γιατί υπάρχουν οι άλλοι δύο. Και μόνος του ο παραπάνω συλλογισμός σε μένα αποδεικνύει ότι από αυτή την κούρσα ΠΡΕΠΕΙ να αναδειχθεί ο τενίστας με τους περισσότερους Grand Slam τίτλους είτε στην κοινή συνείδηση αποτυπώνεται ως GOAT είτε όχι, είτε είναι λαοφιλής είτε όχι.

Για πολλούς ο Sampras των 14 Grand Slam τίτλων είχε ένα βαρετό στιλ παιχνιδιού και μια βαρετή προσωπικότητα σε σχέση π.χ. με αυτή του Agassi. Σήμερα, εν έτει 2020, ποιος νοιάζεται; Σήμερα ξέρουμε ότι ο Sampras πριν τους Big-3 κατείχε το ρεκόρ Grand Slam τίτλων και ότι έχει υπάρξει από τους σπουδαιότερους τενίστες όλων των εποχών. Στη δική μας περίπτωση βιώνουμε την απόλυτη μάχη τριών κολοσσών για να καθοριστεί ποιού τη φάτσα θα στείλουμε στο διάστημα με τον επόμενο ψηφιακό δίσκο ως τον κάτοχο ενός αξιοθαύμαστου ρεκόρ.

Ας επικρατήσει ο καλύτερός και όλα θα βρουν τη θέση τους. Αυτό βέβαια που δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε στον Djokovic είναι ότι τα έβαλε με δύο αντιπάλους-φαινόμενα και κατόρθωσε να θεωρείται αυτή τη στιγμή ως το φαβορί για την τελική επικράτηση.

Στέλιος “You Shall Not Tsitsipass” Δηλιωρίδης – https://twitter.com/stedilioridis

The post Gutsiest Of All Time appeared first on Tennis24.