Με το Μνημόνιο και το ευρώ ή ενάντια στο Μνημόνιο και έξω από το ευρώ

Με το Μνημόνιο και το ευρώ ή ενάντια στο Μνημόνιο και έξω από το ευρώ. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίττα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

Αυτό τον καιρό βιώνουμε μια υστερική τρομολαγνία που έχει εξαπολύσει το κυρίαρχο πολιτικοδημοσιογραφικό σύστημα, ενάντια στην ορατή πιθανότητα εξόδου της χώρας μας από το ευρώ. Δεν αποκλείεται η επίσπευση των εκλογών να οφείλεται στο φόβο των εταίρων μας για τo διογκούμενη λαϊκή αγανάκτηση ενάντια στην ευρωζώνη. Εκτοξεύονται έωλα έως φαιδρά επιχειρήματα του τύπου ότι…
χρειαζόμαστε δύο χρόνια για να τυπώσουμε δραχμές! Ότι δε θα έχουμε να φάμε. Ότι δε θα υπάρχουν φάρμακα και καύσιμα. Ότι εξαρτόμαστε από τις εισαγωγές γιατί δεν παράγουμε τίποτα.

Για το πρώτο από τα φοβικά αυτά επιχειρήματα, νομίζω ότι περιττεύει και να ασχοληθεί κανείς. Για το αν έχουμε να φάμε, αναρωτιέμαι, πως τρώγαμε αλήθεια πριν μπούμε στον «παράδεισο» της ευρωζώνης ; Και πως επιβιώνουν οι πάμπολλες άλλες χώρες έξω απ’ αυτήν ; Για τα φάρμακα, υπενθυμίζω ότι διαθέτουμε μια ισχυρή φαρμακοβιομηχανία, την οποία ανταγωνίζονται με αθέμιτους τρόπους οι πολυεθνικές και που θα μπορούσε εύκολα να καλύψει τις αρρυθμίες της αγοράς. Σχετικά με τα καύσιμα, υπενθυμίζω ότι πριν την ένταξή μας στην ευρωζώνη, δεν είχαμε πρόβλημα, όπως δεν έχει σήμερα η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σερβία, η Αλβανία όπου κοστίζουν φτηνότερα από εδώ. Όσο για την εγχώρια παραγωγή, είναι βέβαιο ότι η παραμονή μας στο ευρώ θα την εξοντώσει ολοσχερώς, αφού τα κύρια προϊόντα μας ο τουρισμός και η γεωργία, βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, λόγω των υψηλών ισοτιμιών του ευρώ.

Αναρωτιέμαι γιατί αλήθεια μπήκαμε στο ευρώ. Μα για να ζούμε καλύτερα, τι άλλο. Και οδηγηθήκαμε στον γκρεμό. Ναι μέρος της ευθύνης οφείλεται στην κακορίζικη πολιτική διοίκηση και τον πρωταθλητισμό μας σε λαμογιά. Αλλά στην πορεία στον γκρεμό μας ακολουθούν και οι άλλες περιφερειακές χώρες, οι λεγόμενες και GIPSI. (Greece, Italy, Portugal, Spain, Ireland ). Πως ζήσαμε τόσα χρόνια με την ταπεινή δραχμή; Πόσο περισσότερο μπορεί να μας υποβαθμίσουν από την κατηγορία «σκουπίδια» οι οίκοι αξιολόγησης-οίκοι ανοχής του καζινοκαπιταλισμού ; Τι περισσότερο μπορεί να μας συμβεί από τα σημερινά δεινά; Η Ευρώπη γιατί δε μας παρέχει τουλάχιστον αμυντική ασφάλεια που μας στοιχίζει πανάκριβα σε εισαγωγές αμυντικού εξοπλισμού; Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι το σκληρό Ευρώ, αυτό το συγκεκαλυμμένο μάρκο, ευνοεί τη Γερμανία και τις αδερφές της χώρες, Ολλανδία, Αυστρία, Φιλανδία, που παράγουν ολιγοπωλιακά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας και υπεραξίας και ανταγωνίζονται κυρίως με σκληρά νομίσματα όπως των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας.

Αλλά και οι οργίλοι Αντιμνημονιακοί κάπουν χάνουν. Καθυβρίζουν το Μνημόνιο και απλώνουν το χέρι για τα δανεικά ευρω του Μνημονίου της φράου Μέρκελ. Δηλαδή,τα δικά μας δικά μας και τα δικά τους δικά μας. Δύο είναι οι καθαρές πολιτικές θέσεις που μπορεί να υπάρχουν σήμερα. Με το Μνημόνιο και το ευρώ ή ενάντια στο Μνημόνιο και έξω από το ευρώ. Κι’ αυτό χωρίς έξοδό μ