Για πήγαινε υπουργέ στην Ομόνοια, νύχτα αν τολμάς

Γραφει η Χριστίνα Κοραή

Σε μια τέτοια κρίση, που ανατρέπει βίαια το ελληνικό μικρό μας σύμπαν και κρατάει σε περιδήνηση την ελληνική οικονομία, μετράνε πολύ διαφορετικά ο πολιτικός χρόνος, το κυβερνητικό έργο και το....
αποτέλεσμα. Το μνημόνιο έγινε ενός έτους και, όπως φαίνεται, πάει για να τα ..τριανταρίσει.
Η χώρα σήμερα βρίσκεται σε ακόμη πιο δραματική κατάσταση από εκείνη που ήταν όταν έμπαινε στο μηχανισμό στήριξης. Το είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στην “Corriere della Sera” το Σάββατο, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη δυσπιστία με την οποία αντιμετωπίζουν αρκετές χώρες την Ελλάδα. “Θέλω να προσθέσω κάτι, ένα σημείο πολύ σημαντικό για μας”, δήλωσε. “Το να μας ζητούν ένα νησί ή ένα μνημείο ως εγγύηση, είναι σχεδόν ύβρις.”
Δεν είναι “σχεδόν ύβρις”. Είναι ΥΒΡΙΣ. Με κεφαλαία. Γιατί έγιναν όλες αυτές οι σκληρές θυσίες του ελληνικού λαού; Για να μας ζητούν την Ακρόπολη που δεν μας τη ζητούσαν πριν από ένα χρόνο; Προφανώς φταίνε πολλά. Και κυρίως υπάρχει πρόβλημα πολιτικής διαχείρισης. Πολύ σωστά το είπαν με τον έναν ή τον άλλο ορισμό και ο Βενιζέλος και ο Λοβέρδος και η Αννα Διαμαντοπούλου και πολλοί άλλοι βουλευτές. Κι αυτό το έλλειμμα αφορά πρωτίστως τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και τον κάθε υπουργό χωριστά.
Δεν μπορεί ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου να επιδίδεται μόνο σε μετρολαγνεία και να του έχουν ξεφύγει από το έλλειμμα μέχρι τα έσοδα κλπ. Δεν μπορεί ο Γιάννης Ραγκούσης να ισχυρίζεται πως το δικό του υπουργείο ό,τι μπορούσε να κάνει το έκανε και με το παραπάνω και να καρφώνει τον Λοβέρδο και την Κατσέλη ότι «το μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα δεν είναι η μισθολογική δαπάνη στο Δημόσιο, αλλά οι πρωτογενείς δαπάνες για την υγεία, την ασφάλιση και την πρόνοια οι οποίες παραμένουν στα 55 δις». Πόσα χρόνια χρειάζονται, τέλος πάντων, για να συγχωνευτούν οι εκατοντάδες άχρηστοι οργανισμοί; Πόσοι μήνες ακόμη πρέπει να περάσουν για να προχωρήσουν οι μετατάξεις; Εργο του υπουργείου Εσωτερικών είναι αυτά, όπως και πολλά ακόμη που δεν έχουν γίνει. Δεν είναι της Τρόϊκας.
Ούτε είναι δυνατόν ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής την ημέρα της δολοφονίας του 44χρόνου πατέρα για μία φθηνή κάμερα με την οποία θα κατέγραφε τη γέννηση του παιδιού του, να υποστηρίζει ότι μειώθηκε η εγκληματικότητα στην Αθήνα. Όλοι αυτοί οι συναρμόδιοι υπουργοί επιχείρησαν μετά τις 7-8 το βράδυ να περπατήσουν στην Ομόνοια; Θα μου πείτε, ούτε την ημέρα το έχουν κάνει. Θα το ρισκάρουν το βράδυ; Κι αυτά τα παραδείγματα ήταν μόνο της τελευταίας εβδομάδας. Επρεπε να αρχίσουν οι συμπλοκές με τους μετανάστες, και οι μολότοφ για να δεηθεί η κυβέρνηση να κάνει υπουργικό συμβούλιο για το κέντρο της Αθήνας (συνεδριάζει σήμερα). Για να δούμε τι θα βγει και από εκεί…
Θέματα ανοίγουν για να κλείσουν. Οι περισσότεροι συνεχίζουν να θεωρούν τα υπουργεία τους, βιλαέτια. Αντί να ασχολούνται με το πώς θα γίνουν καλύτεροι οι ίδιοι, καρφώνουν τον απέναντι. Και ο κατ΄εξοχήν υπεύθυνος της πολιτικής διαχείρισης, ο πρωθυπουργός, συνεχίζ