Φοβού (και) τους μεσάζοντες!

Του Θανάση Νικολαΐδη ΔΕΝ είναι μόνο μεσάζοντες,είναι και φαντομάδες. Στο παρασκήνιο και χωρίς φάτσα, διεύθυνση, τηλέφωνο καιμε τα τιμολόγια εργαλείο εκβίασης και φοροκλοπής. «Υπόγραψε (μισοτιμής), αλλιώςτα λιβανίζεις». Σαν τον καπνοπαραγωγό του παρελθόντος που γέννησε το «Δι’ασήμαντον αφορμήν», κάτι από χαρατσωμένους κολλήγους που τους έλειψε ο Αντύπας.Απέναντι στην κοινωνία των φτωχών οι χοντρέμποροι, μεσάζοντες και αεριτζήδεςκαι μόνο με το ΚΚΕ ηθικό συμπαραστάτη και τον......... Μπούτα.
ΒΛΕΠΟΥΜΕ το «Κίνημα» καιελπίζουμε, δεν βλέπουμε τους μεσάζοντες και ανησυχούμε. Κάποιοι από δαύτουςέσκασαν μύτη, έριξαν τη ρουκέτα για το προϊόν που είναι(;) Β’ διαλογής, για τηφούσκα που θα σκάσει και εξαφανίστηκαν. Κι όσο τα τριαξονικά αδειάζουν τοφορτίο και τα μπράτσα φορτώνουν τα σακιά με τις πατάτες, τόσο θα φανταζόμαστενα ξεφορτώνονται αύριο τ’ αρνιά και μεθαύριο άλλα προϊόντα και αγαθάμεγαλύτερης αξίας και…εκμετάλλευσης, αλλά χωρίς εκμετάλλευση.ΑΝ η «πενία τέχναςκατεργάζεται» στο φως του Ήλιου, ο μεσάζων κατεβάζει ιδέες και δουλεύει στοσκοτάδι. Κι αν είναι ο παραγωγός «πρωτάρης», ο μεσάζων είναι έμπειρος. Γι αυτόείναι και επικίνδυνος. Κόβει κίνηση, τα βάζει κάτω και τα μελετά, συντονίζεταιμε άλλους της αγοράς και του «επαγγέλματος» κι ίσως (και δυστυχώς) γελάσειτελευταίος. Θα αντιδράσει «βίαια» μπροστά στον κίνδυνο να χάσει το ψωμί του(διάβαζε υπερκέρδη χωρίς να παράγει) και με τις μεθόδους του. Και, βέβαια,κοιτώντας τη συνεταιριστική ιδέα θαμμένη στα χαλάσματα του σοσιαλισμού που έφυγεπριν έρθει.ΕΔΩ θα σταθούμε, γιατί ομεσάζων έχει λόγους…ιστορικούς για να αισιοδοξεί. Με τον σοσιαλισμό στα πρώτατου βήματά στην Ελλάδα της ανισότητας και του κακέκτυπου καπιταλιστικούμοντέλου, στήθηκαν και οι πρώτοι «σοσιαλιστικοί» γεωργικοί συνεταιρισμοί.Στελεχώθηκαν με κομματικούς…κομάντος, ξεκίνησαν με ενθουσιασμό και οιαρχαιρεσίες τοποθέτησαν «κατάλληλους στην κατάλληλη θέση». Τιμητικήκαι…αποδοτική. Κι απόκτησαν βίλες και περιουσίες «πρόεδροι» που δεν ήξεραν ναγράψουν τ’ όνομά τους, κομπιναδόροι που έμπασαν στο κόλπο τους αγρότες,«παράγοντες» που γίναν…κάποιοι, και «ιδεολόγοι» που έστρωναν το έδαφος γιαατιμώρητες κομπίνες και αρπαχτές. ΚΙ ύστερα; Ξανά έμπορας καιμεσάζων, παρελθόν και…μεσαίωνας. Μέχρι που η κρίση σκάει μύτη κι ίσως τα σιάξει.Από ανάγκη και «ανάγκη εστί το μη ενδέχεσθαι άλλως». Με τη συνεταιριστική ιδέαμονάχη και χωρίς κόμματα, «ιδεολόγους» και καπελώματα. Με τους μεσάζοντες σεεπάλληλες…συσκέψεις, πριν αλλάξουν επάγγελμα. Ίδομεν.