Ο «αθόρυβος» μεγάλος

Τώρα που ο Αντώνης Νικοπολίδης είπε «αντίο» στο ποδόσφαιρο, φρόνιμο είναι να επιχειρήσουμε μια αποτίμηση της καριέρας του. Και να δούμε αν είναι ο σημαντικότερος τερματοφύλακας που έχει αναδείξει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ε, λοιπόν, είναι! Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Νικοπολίδη απέναντι σε προκατόχους του με τους οποίους καλείται να συγκριθεί είναι ο μοναδικός συνδυασμός διάρκειας, συνέχειας και συνέπειας που είχε όλα αυτά τα χρόνια που άρχισε να αγωνίζεται ως βασικός τερματοφύλακας.Βεβαίως δεν υπήρξε τόσο μυθικός όπως ο μέγας Πεντζαρόπουλος, αλλά κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πόσο καλός τερματοφύλακας ήταν ο πορτιέρο του Πανιωνίου στη δεκεαετία του '50. Ο «ήρωας του Τάμπερε» είχε καταφέρει να κινήσει το ενδιαφέρον της Ιντερ εκείνη την εποχή, είχε πάρει μέρος και σε προπονήσεις της ομάδας μάλιστα, αλλά τότε ο Πανιώνιος δεν τον είχε αφήσει να πάρει μεταγραφή. Και έτσι δεν μάθαμε ποτέ πόσο μεγάλος ήταν. Ενδεχομένως να του λείπει του Νικοπολίδη και η μεγάλη διασυλογική διάκριση που είχε ο Τάκης Οικονομόπουλος με το έπος του Γουέμπλεϊ, αλλά εδώ ο Νικοπολίδης έχει να αντιπαραθέση την υπέρτατη διάκριση: το Euro 2004 και την ανακηρυξή του σε καλύτερο τερματοφύλακα της διοργάνωσης.Από την άλλη, ο Νικοπολίδης δεν υπήρξε θεαματικός όσο ο Νίκος Σαργκάνης, δεν υπήρξε ούτε ένας αγώνας στον οποίο ο Νικοπολίδης να κάνει τόσο θεαματικές αποκρούσεις ώστε να επιχειρήσουμε να τον ονομάσουμε Φάντουμ ή F16.Επιπλέον και ο Σαργκάνης είχε μια μακρόχρονη καριέρα υψηλού επιπέδου - το μεγαλείο του ξεκίνησε από την Καστοριά και έφτασε, αφού πέρασε από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, να κοντεύει να αποκλείσει μόνος του ολόκληρη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως τερματοφύλακας του Αθηναϊκού. Μόνο που σε αυτήν την πορεία ο Σαργκάνης κατάφερε να προσθέσει γκρίζες νότες στην παρουσία του στα γήπεδα όπως ήταν οι ιαχές του προς τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, για το πού τους «έβαλε» τα κοσκωτικά λεφτά των Ολυμπιακών, σε εκείνον τον επεισοδιακό τελικό Κυπέλλου του 1988. Ο Σαργκάνης των «ακαδημαϊκών» δηλώσεων της ΤV ερχόταν συχνά σε αναντιστοιχία με τον Σαργκάνη της άκρατης παναθηναϊκοφροσύνης και έπειτα της απόλυτης ολυμπιακοφροσύνης.Ο Νικοπολίδης ακόμη και αυτήν τη δύσκολη μετάβαση από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό, την έκανε όσο πιο σεμνά μπορούσε. Ναι, επέλεξε για αριθμό φανέλας το 71, ένα πικάρισμα προς τον ΠΑΟ για το πρωτάθλημα του Ολυμπιακού που θα ερχόταν μετά την πρώτη επτάδα και έπειτα από την πράσινη «παρένθεση» του 2004. Αλλά ως εκεί. Μολονότι o Παναθηναϊκός του φέρθηκε μάλλον ανήθικα στη σεζόν 2003-04, εκείνου που περίμενε για χρόνια καρτερικά στον πάγκο τον μεγάλο Βάντσικ να αποχωρήσει, και παρότι το ποδόσφαιρο επί των ημερών του Νικοπολίδη είχε γίνει πιο άγριο και χυδαίο ο 40χρονος σήμερα απόμαχος υπήρξε μια μάλλον διακριτική παρουσία σε αυτόν τον χώρο που κυριαρχεί ο τσαμπουκάς και η (λεκτική) βία. Τι τερματοφύλακας ήταν λοιπόν ο Νικοπολίδης; Ηταν ο πρώτος μοντέρνος έλληνας τερματοφύλακας, αυτός που έχει υιοθετήσει τον νέο τρόπο παιχνιδιού, που αντιλαμβάνεται τον χώρο ως λίμπ