Κρόιφ: Απειρος τότε ο Παναθηναϊκός

Ο Γιόχαν Κρόιφ, εκ των πρωταγωνιστών της νίκης του Αγιαξ επί του Παναθηναϊκού στον μεγάλο τελικό του 1971, μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της UEFA για το παιχνίδι στο Ουέμπλεϊ, τον Παναθηναϊκό αλλά και για τον ίδιο. Η απειρία ήταν αυτό που κόστισε στον Παναθηναϊκό στον τελικό του 1971 και οι πράσινοι ηττήθηκαν από τον Αγιαξ, σύμφωνα με τον Γιόχαν Κρόιφ.Αναλυτικά τα όσα είπε:"Το 1969 ήμασταν άπειροι και η Μίλαν μας νίκησε κατά κράτος. Όταν, όμως, αντιμετωπίσαμε τον Παναθηναϊκό, η εμπειρία μας ήταν μεγαλύτερη και οι Έλληνες ήταν πρωτάρηδες. Στον αγωνιστικό χώρο, με την προσοχή των ΜΜΕ πάνω μας πριν τον αγώνα, συμπεριφερθήκαμε σαν πραγματικοί επαγγελματίες. Αυτή ήταν η πρώτη εμπειρία του Παναθηναϊκού και νομίζω ότι αυτό ήταν που έκανε τη διαφορά."Το να παίζουμε στο Γουέμπλεϊ ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο διότι το Γουέμπλεϊ πάντα ήταν ένα ξεχωριστό γήπεδο. Έπαιξα εκεί και μερικά παιχνίδια με την Εθνική Ολλανδίας και πάντοτε είχα διαφορετικά συναισθήματα. Ασφαλώς, κάθε χώρα έχει ένα γήπεδο που ξυπνάει ξεχωριστά συναισθήματα, αλλά το Γουέμπλεϊ ήταν πάντοτε πολύ διαφορετικό και είναι κάτι που πάντα μου έφερε καλά πράγματα."Ο θρίαμβος μας στο Κύπελλο Πρωταθλητριών ήταν τόσο υπέροχος που είναι δύσκολο να καταλάβεις κάποιον που καταφέρνει να σηκώσει το τρόπαιο. Ξέρεις ότι είναι φανταστικό, αλλά όταν τα καταφέρνεις κι εσύ αντιλαμβάνεσαι ότι είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι είχες φανταστεί. Όμως, δεν το καταλαβαίνεις εκείνη την στιγμή που το κατακτάς, αλλά αργότερα. Όταν ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο για να παίξεις εδώ και εκεί και ο κόσμος συνεχίζει να μιλάει γι' αυτό."Το πρώτο πράγμα που σου συμβαίνει όταν το κατακτάς, είναι ότι ο κόσμος ξεκινάει να θέλει να μάθει για εσένα, όχι μόνο στην Ολλανδία και στην Ευρώπη, αλλά και εκτός ηπείρου. Όταν το καταλαβαίνεις αυτό αντιλαμβάνεσαι πόσο σημαντικό πράγμα είναι το ποδόσφαιρο στον κόσμο."Είναι τεράστιο, είναι το καλύτερο άθλημα. Υπάρχουν πολλά παιδιά που ζουν για το ποδόσφαιρο, ονειρεύονται τα είδωλα που φτιάχνει... Αυτό που με πληγώνει περισσότερο είναι μετά από δέκα χρόνια όταν έχουν σταματήσει το ποδόσφαιρο, τα είδωλα εξαφανίζονται. Πάντα συνηθίζω να λέω πως έχουμε γίνει τόσο γνωστοί που δεν μπορείς να αφήσεις όλη αυτή τη διασημότητα να φύγει.