Βερολίνο: Όταν έπεσε το τείχος...

Του Γιώργου Αποστολίδη

Ταξίδεψε η κυρία Μέρκελ. Ήρθε στην Αθήνα για να στηρίξει την προσπάθεια της κυβέρνησης. Εν τέλει αποφασίστηκε να μην επισκεφθεί κάποιο συσσίτιο σε μια γειτονιά, ίσως σε μια εκκλησία. Πώς θα το εκλάμβαναν άλλωστε... 

Λίγο καιρό μετά από το Δουβλίνο η κυρία Μέρκελ έστειλε μήνυμα σε όλη την Ευρώπη. «Με χρέος 80-90% επί του ΑΕΠ, είναι δύσκολο να διατηρήσει κανείς την ανεξαρτησία του».  
Τα βέλη βεβαίως δεν πήγαιναν στην Αθήνα - με χρέος στο 180% του ΑΕΠ, θεωρείται περιττό και να αναφερθεί - ούτε μόνο στην Ιρλανδία.
Παραλήπτες ήταν το Παρίσι, η Ρώμη, η Μαδρίτη... και οι άλλοι.

Ύστερα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπογράμμισε την (γερμανική θέληση) για περισσότερη Ευρώπη. Ήτοι, για μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στα Ευρωπαϊκά όργανα και έλεγχο επί των οικονομικών στα κράτη μέλη. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι ο έλεγχος θα έχει άρωμα Βερολίνου και συνταγή Μπούντεσταγκ.
Ουδείς γνωρίζει πώς θα λειτουργήσει στους ευρωπαϊκούς λαούς η γερμανική παρέμβαση -«για το καλό της Ευρώπης» - όμως από την Λισσαβώνα έως την βόρειο θάλασσα, την Μασσαλία και το Λασήθι, όλο και περισσότεροι αισθάνονται ότι το ευρωπαϊκό όραμα απομακρύνεται από τις προσδοκίες των πολιτών. Κρίμα.
Η Γερμανική τακτική έχει ένα επιπλέον χαρακτηριστικό. Ακόμα και όταν το Βερολίνο έχει δίκιο, το παρουσιάζει και το υπερασπίζεται με λάθος τρόπο.

Την ίδια στιγμή μια βροχή τηλεγραφημάτων δείχνει την Ευρωπαϊκή ακροβασία. Η γερμανική Commerzbank σχεδιάζει να καταργήσει περί τις 6.000 θέσεις εργασίας μέσα στα επόμενα χρόνια ήτοι, το 10% των θέσεων εργασίας. Στην Γαλλία, η Alcatel-Lucent σκοπεύει να περικόψει 5.490 θέσεις εργασίας σε όλο τον κόσμο και στην Ιταλία, τα συνδικάτα υποστηρίζουν ότι η Fiat σχεδιάζει να στείλει στο ταμείο ανεργίας εκ περιτροπής άλλους 2.000 εργαζομένους. Στην γαλήνια Ελβετία η UBS καταργεί τουλάχιστον 9.000 θέσεις εργασίας έως το 2015. Η εταιρία Ford ανακοίνωσε ότι θέλει να κλείσει το 2013 δύο εργοστάσια παραγωγής στη Βρετανία με περικοπή 1400 θέσεων εργασίας ενώ με το κλείσιμο του εργοστασίου στο Γκένκ του Βελγίου θα χαθούν 4300 θέσεις εργασίας.
Ήταν 9 Νοεμβρίου 1989 όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου. Λίγο καιρό μετά επανενώθηκε η Γερμανία. Όλη η Ευρώπη και η μικρή Ελλάς μετείχαν στην χρηματοδότηση για να καλυφθεί το κόστος εξισορρόπησης ώστε να προσεγγίσουν οι δύο πλευρές ένα κοινό μέλλον. Η άγνωστη τότε Ανατολικογερμανίδα, είδε το πλήθος να ρίχνει το διαχωριστικό τείχος και πέρασε από την Αλεξάντερ πλατς στην Κούνταμ. Άρχισε να ταξιδεύει.

Έκτοτε πέρασαν 20 χρόνια και σήμερα αόρατα τείχη υψώνονται μέσα στην Ευρώπη και ξεχασμένοι διαχωρισμοί. Κρίμα.

Δεν υπάρχουν πολλές περιοχές της Γης όπου επι 60-70 χρόνια είχαν ειρήνη, δημοκρατία και κοινωνικά δικαιώματα με κράτος πρόνοιας.