Το Eurocup με τα δώρα

Σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό που χρησιμοποιούν το ελληνικό πρωτάθλημα ως προετοιμασία για την Ευρωλίγκα, ο Πανιώνιος και ο ΠΑΟΚ μπορούν να κάνουν ακριβώς το αντίθετο.

Η συμμετοχή τους στο Eurocup σε

αυτές τις δύσκολες εποχές που διανύουμε, είναι ένα τεράστιο δώρο που οφείλουν να αξιοποιήσουν για να προοδεύσουν σε όλα τα επίπεδα, αλλά κυρίως για να αποκτήσουν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Κατά σύμπτωση, φέτος, τόσο οι Νεοσμυρνιώτες, όσο και οι Θεσσαλονικείς, από πλευράς ρόστερ βρίσκονται σε ένα μεταβατικό στάδιο. Οι πρώτοι έχασαν παίκτες που πέρυσι απετέλεσαν πυλώνες για τη διατήρηση της 3ης θέσης, όπως για παράδειγμα οι Παππάς και Γιάνκοβιτς (και όχι μόνο). Οι δεύτεροι, επιπλέον, προσπαθούν να αλλάξουν στυλ παιχνιδιού μπαίνοντας στη μετά τον Λάζαρο (Παπαδόπουλο) εποχή.

Το όφελός τους δεν είναι μόνο ότι οι δυο τους θα δίνουν ένα παιχνίδι παραπάνω, με αξιόλογους αντιπάλους και συνεπώς θα έχουν την ευκαιρία να δέσουν και να βρουν έναν καλύτερο ρυθμό, αλλά και ότι θα διευρύνουν τους ορίζοντες τους και θα ξεφύγουν από τη μιζέρια και την εσωστρέφεια του ελληνικού πρωταθλήματος. Είμαι σίγουρος ότι αν πραγματικά μπορούσαν θα ήθελαν να ήταν στη θέση τους και το Ρέθυμνο και ο Κολοσσός, που είχαν αυτή την δυνατότητα, αλλά την απεμπόλησαν για λόγους υπεράνω της θέλησής τους.

Έχει διαπιστωθεί ότι μια υγιής ομάδα, εξελίσσεται και δυναμώνει όταν παίζει δυο παιχνίδια την εβδομάδα. Τα μέλη της αποκτούν ένα έξτρα κίνητρο και περισσότερα ερεθίσματα που κάνουν την δουλειά τους πιο ελκυστική. Είναι ο μόνος τρόπος να προετοιμαστούν παίκτες και κλαμπ που έχουν τη διάθεση να αλλάξουν επίπεδο.

Στην προκειμένη περίπτωση Πανιώνιος και ΠΑΟΚ είναι διπλά τυχεροί, γιατί έχουν στους πάγκους τους δυο από τους πιο καταρτισμένους προπονητές που και εμπειρία διαθέτουν και κατευθύνσεις ξέρουν να δώσουν. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος με τη θητεία του ως συνεργάτης στον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό , την ΤΣΣΚΑ, ξέρει τους κανόνες του παιχνιδιού. Ο πολύπειρος Σούλης Μαρκόπουλος ήταν ο πρώτος Έλληνας που κατέκτησε Ευρωπαϊκό τρόπαιο: Το Κόρατς του 1994, κατά σύμπτωση, πάλι ως τεχνικός του ΠΑΟΚ, άρα περπατημένος.

Και οι δυο τεχνικοί, ξέρουν καλά πόσο δύσκολο είναι να κρατήσεις τους παίκτες σου συγκεντρωμένους μια ολόκληρη εβδομάδα με προπονήσεις και στόχο το ένα και μοναδικό παιχνίδι. Πόσο βοηθάνε τα ταξίδια για να βελτιωθεί η συνοχή και η ομοιογένεια και πόσο αυξάνεται το ποσοστό συγκέντρωσης με την εναλλαγή παραστάσεων, μέσω των διεθνών αγώνων.

Δεν είμαστε παράλογοι. Κανένας δεν έχει την απαίτηση, ούτε από τον Πανιώνιο, ούτε από τον ΠΑΟΚ, να διεκδικήσουν το τρόπαιο. Ειδικά κοιτώντας τη λίστα των ομάδων που συμμετέχουν από την αρχή και θα προστεθούν αργότερα με την προσθήκη εκείνων που θα αποκλειστούν από την πρώτη φάση της Ευρωλίγκας. Θα είναι άδικο και να το σκεφτούμε.

Όμως έχουμε την απαίτηση να εκτιμήσουν την ευκαιρία που έχουν και να την χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήριο κι όχι ως άλλοθι για καμιά απροσδόκητη ήττα του Σαββατοκύριακου. Γιατί πολλές φορές τα οφέλη καταγράφονται μακροπρόθεσμα. Και τόσο ο Πανιώνιος, όσο και ο ΠΑΟΚ, με τα βήματα που κάνουν τα τελευταία χρόνια, δείχνουν ότι έχουν πάρει απόφαση να βαδίσουν προς τη σωστή κατεύθυνση. Συν τοις άλλοις, το χρωστάνε και στην ιστορία τους.

Θα καταλάβουν....

Μιας και μιλάμε για δώρα, έχω την αίσθηση ότι στην ΑΕΚ θα αργήσουν να καταλάβουν πόσο ευεργετικός μπορεί να αποδειχθεί ο αποκλεισμός στην πρώτη φάση του κυπέλλου. Ειδικά από τον Κόροιβο Αμαλιάδας, μια ομάδα με την οποία συναγωνίζεται στην φετινή Α2.

Συνειδητοποίησαν όλοι, πολύ γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερο κόστος, πόσο δύσκολη είναι η προσπάθεια που έχει μπροστά της για να πετύχει το στόχος της. Όχι τίποτ' άλλο γιατί η μεγαλύτερη παγίδα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να πιστεύεις ότι η φανέλα φτάνει για να κάνεις πασαρέλα σε μια κατηγορία με πολλές ιδιαιτερότητες. Ο στόχος της ΑΕΚ είναι να επιστρέψει το συντομότερο εκεί που συμφωνούμε όλοι ότι ανήκει, όχι να τελειώσει την σεζόν με 26-0.