Μέμος Ιωάννου στο Basketblog.gr: «Σημαντική για το 2-2 η έδρα»!

Συνέντευξη στον Ραφαήλ Αλαγά

Σε λίγη ώρα Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός διασταυρώνουν ξανά τα ξίφη τους με Ρεάλ Μαδρίτης και ΤΣΣΚΑ Μόσχας αντίστοιχα. Μετά την αποτυχία τους να «σπάσουν» την έδρα των αντιπάλων τους, είναι σίγουρο ότι δε θα θελήσουν να παραδοθούν εύκολα και να δώσουν το καλύτερο δυνατό τους, προκειμένου να διεκδικήσουν δυναμικά όποιες

πιθανότητες του έμειναν για την πρόκριση στο Final-4 του Μιλάνο. Για τα ματς της περασμένης εβδομάδας, τα αίτια των δύο ηττών των «αιωνίων» σε Ισπανία και Ρωσία, καθώς και το τι μπορούν να διορθώσουν ώστε να δείξουν καλύτερο πρόσωπο και να φανούν ανταγωνιστικότεροι, ένας εκ των «ηρώων του ‘87» και προπονητής με επιτυχίες σε Ελλάδα και Κύπρο, ο Μέμος Ιωάννου, μιλά στο Βasketblog.gr, κάνοντάς μας μία λεπτομερή ανάλυση των δύο «ζευγαριών».

-Κόουτς, μετά από την αποτυχία τους να πάρουν κάποιο «διπλό» σε Μαδρίτη και Μόσχα, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός βρίσκονται στο 0-2 και σε πολύ δυσμενή θέση. Ποια είναι τα κυριότερα αίτια, εξαιτίας των οποίων έφτασαν ως εδώ;
Καταρχήν να πούμε ότι είχαν να αντιμετωπίσουν εκτός έδρας δύο διαφορετικές, καλά ωστόσο συγκροτημένες ομάδες. Η αποστολή τους και η προσπάθεια που πραγματοποίησαν, δηλαδή, ήταν πολύ δύσκολη. Βέβαια, και οι δύο «αιώνιοι» είναι διαφορετικές μεταξύ τους ομάδες. Από τη μία πλευρά ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει μία ομάδα με πολύ υψηλή ποιότητα και μεγάλη πολυπλοκότητα παιχνιδιού. Η Ρεάλ είναι μία ομάδα που, εκτός από το ανοικτό γήπεδο, έχει πλέον και το ταλέντο να βρίσκει λύσεις στο «5 εναντίον 5», είτε από την περιφέρεια είτε από το inside game της. Άρα, δεν είναι εύκολο να την αντιμετωπίσεις, ειδικά στο επιθετικό της κομμάτι, από τη στιγμή που έχει πολλούς τρόπους να είναι αποτελεσματική. Από την άλλη πλευρά, είχαμε έναν Παναθηναϊκό που έπρεπε να στοχεύσει σε συγκεκριμένες μεγάλες αδυναμίες της ΤΣΣΚΑ, όπως η απουσία του Τεόντοσιτς, καταφέρνοντάς να τις εκμεταλλευτεί στο πρώτο ματς, όχι όμως και στο δεύτερο, από τη στιγμή που δεν ήταν εύστοχος στο περιφερειακό σουτ και δεν μπορούσε να διαφοροποιήσει το παιχνίδι του.

-Ξεκινώντας από το ζευγάρι του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ, είναι αλήθεια ότι οι «Ερυθρόλευκοι», σε γενικές γραμμές, δεν φάνηκαν ικανοί να κοντράρουν μία διαφορετική «Βασίλισσα» σε σχέση με αυτήν που συνάντησαν στο Λονδίνο. Τι είναι αυτό που άλλαξε στους Μαδριλένους τη συμπεριφορά τους απέναντι στον πρωταθλητή Ευρώπης, και γενικότερα στα μεγάλα παιχνίδια, μετά το περσινό πάθημα;
Κοίταξε, ο Ολυμπιακός, ενώ κατέβαλε μία διόλου αμελητέα προσπάθεια, δεν κατάφερε να παίξει με κάποιον τρόπο που να μην ευνοεί τη Ρεάλ. Δεν μπόρεσε, σε γενικές γραμμές, στο αμυντικό κομμάτι του, να σταματήσει το πλούσιο ταλέντο των παικτών της, ούτε το γρήγορο ρυθμό της. Η ευστοχία των παικτών της Ρεάλ και, επακόλουθα, το σκορ ήταν υψηλά, ο Ολυμπιακός απέτυχε στο «1 εναντίον 1», και σε μεγάλο βαθμό εκεί χάθηκαν και τα δύο παιχνίδια. Όλο αυτό αποτελούσε, ασφαλώς, μέρος της πανομοιότυπης και στα δύο ματς προσέγγισής του στο παιχνίδι, η οποία όμως δεν του έφερε αποτέλεσμα και δε θα μπορούσε να του φέρει με την αντίπαλο που είχε απέναντί του. Γι’ αυτό κι έδωσε την εντύπωση ότι δεν μπορούσε να διεκδικήσει κάποιο από τα δύο πρώτα ματς στη Μαδρίτη.

-Και στα δύο παιχνίδια το πρώτο πράγμα που προκαλεί αίσθηση είναι το 55% που έχει ο Ολυμπιακός στις βολές σε αυτά. Επίσης, οι συνολικά 47 εκτελεσμένες του βολές, έναντι των 37 της Ρεάλ, δείχνει έλλειψη του σκληρού παιχνιδιού που χρειαζόταν για να την κοντράρει στην έδρα της. Είναι μήπως οι βολές, σε ευρεία κλίμακα, ο βασικότερος λόγος που ο Ολυμπιακός δεν μπήκε όσο δυναμικά θα μπορούσε στη διεκδίκηση του «μπρέικ»;
Οι βολές είναι, όντως, ένας παράγοντας που έπαιξε το δικό του ρόλο στα δύο αυτά παιχνίδια. Βάζοντας τις βολές και ροκανίζοντας, επομένως, τη διαφορά, θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να ευεργετηθεί στο ψυχολογικό κομμάτι και ταυτόχρονα να φέρει την πίεση και την ανησυχία στη Ρεάλ, κάτι που ίσως να λειτουργούσε υπέρ του. Ωστόσο, με τους παίκτες που πήγαν στη γραμμή και στις στιγμές που κλήθηκε η ομάδα να τις εκτελέσει, θα ήταν δύσκολο να φτάσει ακόμη και το 70% ή το 80% ευστοχίας από τη γραμμή.

-Σε αυτά τα δύο ματς ο Σπανούλης στην περιφέρεια και ο Ντάνστον στη ρακέτα έδιναν πολλές φορές την αίσθηση ότι έπαιζαν μόνοι τους απέναντι σε 12 ξεκάθαρα αποφασισμένους για την πρόκριση παίκτες της Ρεάλ. Πόση φθορά τους προκαλεί κάτι τέτοιο; Με δεδομένο αυτό, μπορεί να επηρεαστούν στα επόμενα ματς στο Σ.Ε.Φ. και πόσο σημαντική θα είναι η βοήθεια παικτών που ήταν «άφαντοι» για μεγάλα διαστήματα, όπως οι Σλούκας, Μάντζαρης, Λοτζέσκι, Πέτγουεϊ, Σερμαντίνι κ.α.;
Είναι δεδομένο ότι σε παιχνίδια τέτοιου επιπέδου, αν δεν έχεις μεγάλο αριθμό παικτών με τουλάχιστον καλή απόδοση είναι σχεδόν απίθανο να διεκδικήσεις και να πάρεις την νίκη που θέλεις. Δεν μπορούν, δηλαδή, μόνο δύο-τρεις παίκτες να φέρουν αποτέλεσμα με αντίπαλο τη Ρεάλ. Χρειάζεται να προστεθούν κι άλλα πρόσωπα στην «εξίσωση» ή μεγαλύτερη συλλογικότητα στην άμυνα για να διορθώσει ο Ολυμπιακός αρκετά από τα προβλήματά του που παρουσιάστηκαν εκεί. Αν δεν μπορέσεις, δηλαδή, να δυσκολέψεις το ρυθμό της Ρεάλ και τις ατομικές ενέργειες κάποιων παικτών της, όπως ο Ρούντι, τα πολύ ποιοτικά point guard της ή τον Μίροτιτς τότε έχεις μεγάλο πρόβλημα. Τώρα πια, δηλαδή, αυτό που έχει σημασία είναι η αμυντική διαδικασία και η διάθεση που θα δείξει ο Ολυμπιακός για να σταματήσει το ταλέντο και την αυτοπεποίθησή τους, καθώς η Ρεάλ δεν έχει από εκεί και πέρα κάποιο σπουδαίο τακτικό πλάνο, ούτε έχει φοβερή αμυντική συμπεριφορά.

-Ο Κόλινς στο διάστημα που έπαιξε στο δεύτερο παιχνίδι, έδωσε πολλές λύσεις στο αμυντικό κομμάτι, αντιμετωπίζοντας αρκετά αποτελεσματικά τον Ρούντι Φερνάντεθ και βοηθώντας τους συμπαίκτες του να εμφανιστούν πιο σκληροί. Η απόσυρσή του μέχρι το τέλος του παιχνιδιού ήταν σημαντική στην τελική έκβασή του; Πόσο σημαντικό είναι για τον Μπαρτζώκα να ξέρει ότι μπορεί να υπολογίζει σε άλλον έναν παίκτη που μπορεί να τον βοηθήσει στον αμυντικό τομέα;
Εδώ υπάρχει μία διαφορετική περίπτωση παίκτη. Ας ξεκινήσουμε πρώτα απ’ όλα λέγοντας ότι ο ρόλος κάθε παίκτη σε μία ομάδα είναι διαφορετικός και πως είναι σημαντικό να έχεις 12 παίκτες που να είναι αξιόπιστοι και να μπορούν να βοηθήσουν σε ματς τέτοιου επιπέδου, δημιουργώντας κάθε στιγμή ισάξιες πεντάδες. Ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να το κάνει αυτό με το κενό που είχε στο «3» και το «4», λόγω τραυματισμών, και γι’ αυτό το λόγο εμπιστεύθηκε λιγότερο κάποια παιδιά. Ο Κόλινς μπορεί να έπαιξε καλά σε εκείνο το διάστημα, το γεγονός όμως ότι από τη συνολική του παρουσία δεν έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή και του κόσμου παίζει μεγάλο ρόλο και ίσως εξαιτίας αυτού δεν ξανάπαιξε αφού πήγε στον πάγκο.

-Εφόσον ο Ολυμπιακός ήθελε να επικεντρώσει την προσοχή του στο αμυντικό κομμάτι απέναντι σε μία ομάδα όπως η Ρεάλ, γιατί δεν επιστρατεύθηκε καθόλου ένα χρήσιμο αμυντικό «εργαλείο», ο Δημήτρης Κατσίβελης, ένας από τους παίκτες που είχαν βοηθήσει στην ανατροπή του -17 στον περσινό τελικό;
Κοίταξε, το θέμα δεν είναι κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά η γενικότερη διάθεση της ομάδας στον τομέα αυτόν. Σίγουρα υπάρχουν και κάποιοι παίκτες που μπορούν να προσφέρουν κάποια παραπάνω πράγματα στην άμυνα, δίνοντας ώθηση και στους υπόλοιπους. Όμως, δεν νομίζω πως ο Ολυμπιακός βρέθηκε σε τέτοια κατάσταση ανάγκης, ώστε να στραφεί σε ένα πλήρως αμυντικό σχήμα, προκειμένου να αλλάξει τα πράγματα. Ήταν μεν πίσω στο σκορ, ωστόσο όχι τόσο ώστε να φτάσει στο σημείο να παίζει με εντελώς αμυντικό τρόπο, καθώς τη Ρεάλ για να την περιορίσεις πρέπει να την παίξεις αρκετά επιθετικά στην άμυνά σου.

-Η απουσία του Σίμμονς, ενός παίκτη που έβαλε αρκετά προβλήματα στους ψηλούς της Ρεάλ στο πρώτο ματς, πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στο δεύτερο; Η επιστροφή του απόψε τι σημαίνει για τον κόουτς της ομάδας;
Αν είναι σε καλή κατάσταση, θα μπορέσει να δώσει βοήθειες στη θέση «5», χάρη στα καλά τελειώματα που έχει στις φάσεις και την πιο δυνατή άμυνα που μπορεί να παίξει από τον ψηλότερο, πλην πιο ευάλωτο Σερμαντίνι. Θα είναι σημαντικός, επίσης, καθώς θα δοθούν απαραίτητες «ανάσες» στον Ντάνστον και, επειδή αυτός ο παίκτης τον τελευταίο καιρό παίζει και στο «4» και στο «5», παλεύοντας μόνος πολλές φορές, το σχήμα θα γίνει πιο ορθολογικό.

-Όλοι, βέβαια, αναμένουν την επιστροφή και περισσότερα πράγματα από τους Περπέρογλου, Πρίντεζη, παίκτες που έχουν σηκώσει μέχρι σήμερα ουκ ολίγες φορές την ομάδα στις πλάτες τους και που αυτήν τη στιγμή χρειάζονται περισσότερο από ποτέ. Πόσο έτοιμοι θα είναι να εκτελέσουν αυτό το καθήκον, με την φυσική τους κατάσταση να μην είναι στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά να βελτιώνεται διαρκώς;
Η αλήθεια είναι πως δε θα είναι καθόλου εύκολο για τους δύο, λόγω των τραυματισμών που είχαν, να αποδώσουν το ίδιο καλά σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια που διεξάγονται μέσα σε δύο ημέρες. Μπορεί να βοηθήσουν, δηλαδή, στο ένα ματς και στο άλλο να μην το καταφέρουν. Δεν ξέρεις, δηλαδή, τι να περιμένεις από αυτούς, αν και είναι αρκετά έμπειροι και μπορούν να δώσουν κάποια ποιοτικά λεπτά.

-Τι μπορεί να κάνει ο Μπαρτζώκας για να εκπλήξει τον Λάσο;
Δεν νομίζω πως, μετά από δύο παιχνίδια, μπορεί να κάνει κάτι ιδιαίτερο για να εκπλήξει τον αντίπαλό του. Απλώς οφείλει να διαφοροποιήσει κάποια πράγματα στο πλάνο του, ώστε να παρουσιαστεί πιο ανταγωνιστικός και να πάρει τις νίκες που θέλει στο Σ.Ε.Φ. Το ίδιο ισχύει και για το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ στο Ο.Α.Κ.Α.

-Συνοψίζοντας, τι οφείλει να επιδιώξει ο Ολυμπιακός στα δύο επόμενα ματς, τώρα που η σειρά έρχεται στην έδρα του;
Σίγουρα τα παιχνίδια είναι διαφορετικά λόγω της έδρας. Ο Ολυμπιακός θα βοηθηθεί πολύ από την ατμόσφαιρα που θα δημιουργήσουν οι φίλαθλοί του. Ωστόσο, όπως σου είπα και πριν, θα πρέπει να αλλάξει αρκετά πράγματα, τα οποία και αναφέραμε νωρίτερα, στην προσέγγιση του παιχνιδιού του απέναντι στη Ρεάλ, προκειμένου να γίνει πιο ανταγωνιστικός. Θα είναι παράδοξο να περιμένει διαφορετικά αποτελέσματα παίζοντας κατά τον ίδιο τρόπο.

-Ο Παναθηναϊκός, τώρα, έχασε τη Μ. Τετάρτη σε ένα ματς που κρίθηκε στις (υπό)λεπτομέρειες, με καμία από αυτές να είναι υπέρ του. Πόσο μπορεί να επηρέασε αυτό την ψυχολογία των παικτών, ώστε να δείξουν άλλη, πλήρως αρνητική, εικόνα στο δεύτερο ματς, και δη στο επιθετικό κομμάτι;
Στο πρώτο παιχνίδι, ασφαλώς και παρουσιάστηκε μία μεγάλη ευκαιρία στον Παναθηναϊκό να «σπάσει» την έδρα της αντιπάλου του. Από εκεί και πέρα, όμως, δεν πιστεύω ιδιαίτερα στην «παρακαταθήκη» που μπορεί να άφησε για το επόμενο ματς. Σε μία σειρά, όπως τα play-offs της Ευρωλίγκα, κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό από το προηγούμενο και η βελτίωση ή μη ενός παίκτη ή της ομάδας δεν έχει σχέση με αυτό. Η αίσθησή μου είναι ότι στο δεύτερο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός είχε έλλειψη κουράγιου, αυτοπεποίθησης και δυνάμεων, καθώς τα «ξόδεψε» στο πρώτο ματς. Με βάση αυτά αλλά και όσα του έχουν τύχει από την αρχή της σεζόν, δε θα ήταν εύκολο να ακολουθήσει σωματικά και πνευματικά στο δεύτερο ματς.

-Τις δύο προηγούμενες φορές, ωστόσο, που είχε χάσει στο «νήμα» στο πρώτο ματς, με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα, βρήκε τα ψυχικά αποθέματα και κέρδισε στο δεύτερο. Ποια είναι η διαφορά με τα φετινά παιχνίδια με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ;
Μιλάμε για διαφορετικά σε σχέση με τότε παιχνίδια. Έχω την εντύπωση ότι, από τη μία πλευρά η ΤΣΣΚΑ, παρότι βρίσκεται κατά τη γνώμη μου σε κατώτερο επίπεδο από τη Ρεάλ και έχει περισσότερες και πολύ πιο φανερές αδυναμίες, φάνηκε ικανή να παίρνει λύσεις από το σύνολο των παικτών της, με όλους να αποβαίνουν χρήσιμοι. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός δεν είχε σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του, εφόσον ο Διαμαντίδης δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις των δύο παιχνιδιών συνολικά. Από εκεί και πέρα, αφού δε διαθέτει το inside game της ΤΣΣΚΑ ή του Ολυμπιακού και της Ρεάλ, το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να σκοράρει από μακριά έκανε το έργο του πάρα πολύ δύσκολο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μία ομάδα που «ζει» και «πεθαίνει» με το τελευταίο.

-Στο δεύτερο ματς, ο Παναθηναϊκός έχει «εγκλωβίσει» για μεγάλο διάστημα στην αμυντική του «μέγγενη» την ΤΣΣΚΑ, με 7 κλεψίματα εναντίον 1 των Ρώσων, και αναλόγως 6-14 στα λάθη, ενώ παίρνει και 5 παραπάνω κατοχές με 8-3 στα επιθετικά ριμπάουντ. Όμως, έχει 36.8% στα δίποντα, με αρκετά θεωρητικά εύκολα τέτοια χαμένα (hook από πολύ κοντινή απόσταση, λέι-απ), και 20% στα τρίποντα, με πολλά από αυτά να είναι υπό καλές προϋποθέσεις. Πώς εξηγείται αυτό, από τη στιγμή που έχει επιτύχει το βασικότερο στόχο του, που είναι η καλή αμυντική συμπεριφορά;
Ισχύει πως, στο δεύτερο ματς, το πρώτο και το τρίτο δεκάλεπτο της ΤΣΣΚΑ, όταν έπαιξε με βαριά σχήματα και δυσκολεύτηκε από τους πιο ευέλικτους και αθλητικούς ψηλούς του Παναθηναϊκού, ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν η ομάδα για να μπει δυναμικά στη διεκδίκησή του. Όταν, όμως, το βασικό σου στοιχείο στην επίθεση είναι το μακρινό σουτ, καθώς και η δημιουργία του αρχηγού σου και δεν είσαι ικανός να αλλάξεις το στυλ σου όταν κανένα από τα δύο δεν πάει καλά, τότε δεν μπορείς να ελπίζεις ιδιαίτερα σε διεκδίκηση αποτελέσματος.

-Ο Διαμαντίδης είναι 34 χρόνων και γνωρίζουμε ότι ίσως δεν πρέπει να έχει τόσο χρόνο συμμετοχής. Ο Αλβέρτης, κατανοώντας το, φαίνεται να προσπαθεί να τον ελαττώσει, όμως δεν έχει συμπαραστάτες. Ο Ράιτ είναι καλός στο πρώτο ματς, ο Ούκιτς το δεύτερο, ενώ οι υπόλοιποι γκαρντ είναι πολύ κατώτεροι των περιστάσεων. Πόσο κακό είναι να συνειδητοποιεί ο κόουτς ότι, παρότι ο αρχηγός του δεν αποδίδει τόσο καλά, εξαρτάται κατά πολύ από αυτόν;
Δεν μπορούμε τώρα να κρίνουμε αν αυτό είναι καλό ή κακό, γιατί είναι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει. Με αυτήν την φιλοσοφία ξεκίνησε ο Παναθηναϊκός τη σεζόν και με αυτήν θα την τελειώσει. Το μόνο που μπορεί να διαφοροποιηθεί πλέον στα επόμενα παιχνίδια είναι η «ενεργοποίηση» περισσότερων παικτών και η βοήθεια εκ μέρους τους. Κάποια στοιχεία, δηλαδή, όπως το σκορ του Κάρι ή του Μπράμος, καθώς και η δημιουργία του Ράιτ θα χρειαστούν σίγουρα στους αγώνες του Ο.Α.Κ.Α.

-Πώς είναι να μην εκμεταλλεύεσαι τα ξεκάθαρα ατού σου, όπως αυτά που είχε ο Παναθηναϊκός, εναντίον του αντιπάλου σου (απουσία αξιόπιστου «άσσου», απουσία καλού αμυντικού στο «3», πολύ αργά πόδια στους ψηλούς για την ΤΣΣΚΑ) στο έπακρο, σε δύο ματς τέτοιου επιπέδου;
Για να στο θέσω έτσι, και οι άλλοι παίζουν μπάσκετ! Η ΤΣΣΚΑ, μετά το πρώτο ματς προσπάθησε να μειώσει τις αρνητικές συνέπειες των ξεκάθαρων αδυναμιών της και να διαφοροποιήσει κάποια πράγματα στην αντιμετώπιση του Παναθηναϊκού, ειδικά στην άμυνά της. Το «τριφύλλι», αντίθετα, δεν μπόρεσε, όπως είπαμε, να αλλάξει το στυλ παιχνιδιού του όταν έβλεπε ότι δεν απέδιδε, και δη στο επιθετικό κομμάτι. Το γεγονός ότι δεν μπόρεσε, δηλαδή, να προσαρμοστεί στις συνθήκες που υπήρξαν στο επόμενο παιχνίδι, είναι ένας λόγος που έχασε, και μάλιστα με αυτήν τη διαφορά.

-Συνοψίζοντας, τι οφείλει να κάνει ο Παναθηναϊκός στα επόμενα ματς;
Καταρχήν, έχει την αμυντική ικανότητα να σταματήσει την ΤΣΣΚΑ, κάτι που είδαμε στη Μόσχα. Αυτή η καλή αμυντική συμπεριφορά μπορεί να του δώσει το «βήμα» για να επιβάλει το δικό του ρυθμό στην επίθεση και να είναι εύστοχος, στοιχείο πολύ σημαντικό στο παιχνίδι του. Τέλος, πρέπει να ελπίζει σε καλές βραδιές των Διαμαντίδη, Ούκιτς, με τη λιγότερη δυνατή σωματική «φθορά» ταυτόχρονα. Φυσικά όλα αυτά πρέπει να γίνουν σε τρία παιχνίδια, αν θέλει να προκριθεί.

-Η «καυτή» έδρα, καθώς και η περηφάνια μετά από τόσα ευρωπαϊκά τρόπαια, πόσο σημαντικό ρόλο θα παίξει υπέρ των δύο ελληνικών ομάδων;
Ισχύει κάτι τέτοιο και μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό λόγο για να παρουσιαστούν δυνατοί και να διεκδικήσουν με καλές πιθανότητες δύο νίκες στο «σπίτι» τους.