Τα δικαιώματα του ψηφιακού ανθρώπου

Όσο ο ψηφιακός κόσμος επεκτείνεται, τόσο περισσότερο γίνεται κακή χρήση των προσωπικών μας δεδομένων. Ο Rod Beckstrom, πρόεδρος του Συμβουλίου για την Παγκόσμια Ατζέντα σχετικά με το Μέλλον του Ίντερνετ του World Economic Forum, προτείνει τρόπους ανάκτησης του ελέγχου του ψηφιακού μας εαυτού.

Έχουμε δημιουργήσει έναν online κόσμο, η απεραντοσύνη του οποίου υπερβαίνει την κατανόησή μας. Ως μέτρο του μεγέθους του, σκεφτείτε

το εξής: Το 2012, το νέο σύστημα διευθύνσεων του Διαδικτύου, το IPv6, δημιούργησε περισσότερα από 340 τρισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια (3.4 x 1038) διευθύνσεις – δηλαδή, περίπου 4,8 x 1028 διευθύνσεις για κάθε άτομο στη γη. Αυτό θα πρέπει να επαρκεί για την εξυπηρέτηση των πέντε δισεκατομμυρίων συσκευών που συνδέονται σήμερα με το Διαδίκτυο και των 22 δισεκατομμυρίων συσκευών που αναμένεται να είναι σε χρήση ως το 2020.
Το δύσκολο μέρος της έκρηξης σύνδεσης δεν είναι η οικοδόμηση ικανοτήτων, αλλά το πώς θα πρέπει να τις διαχειριστούμε. Πρέπει να απαντήσουμε σε σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο που ζούμε. Θα πρέπει όλοι να είναι μόνιμα συνδεδεμένοι με τα πάντα; Ποιος κατέχει ποια δεδομένα και πώς πρέπει να γίνεται η δημοσιοποίηση των πληροφοριών; Μπορεί και πρέπει να ρυθμιστεί η χρήση των δεδομένων και αν ναι, με ποιον τρόπο; Και ποιο ρόλο πρέπει να διαδραματίσουν η πολιτεία, οι επιχειρήσεις και οι απλοί χρήστες του Διαδικτύου στην αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων;

Τέτοια ζητήματα δεν μπορεί πλέον να αγνοηθούν. Καθώς ο εικονικός κόσμος επεκτείνεται, το ίδιο συμβαίνει επίσης με τις παραβιάσεις της εμπιστοσύνης και την κατάχρηση των προσωπικών δεδομένων. Η παρακολούθηση έχει αυξήσει τη δημόσια δυσαρέσκεια – και ακόμα και την παράνοια – σχετικά με τις κρατικές υπηρεσίες. Οι ιδιωτικές εταιρείες που διαπραγματεύονται με προσωπικά δεδομένα ώθησαν στη δημιουργία ενός κινήματος «διεκδίκησης της ιδιωτικής ζωής». Όπως σημείωσε κάποιος σε μια πρόσφατη συζήτηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ: «Όσο περισσότερο συνδεδεμένοι γινόμαστε, τόσο πιο πολύ εγκαταλείπουμε την ιδιωτικότητά μας».
Αλλά μπορούμε να διαμορφώσουμε τον μελλοντικό κυβερνο- κόσμο μας με έναν τρόπο που διατηρεί τα δεδομένα μας ασφαλή, αποκαθιστά την online εμπιστοσύνη και καλωσορίζει δισεκατομμύρια νέους συμμετέχοντες. Η διασφάλιση της ασφάλειας θα απαιτήσει πολλοί συμμετέχοντες του Διαδικτύου να δημιουργήσουν κάποιο είδος συστήματος διακυβέρνησης. Οργανισμοί όπως ο Internet Corporation for Assigned Names and Numbers (ICANN) θα χρειαστεί να γίνουν πολύ πιο παγκόσμιας εμβέλειας.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να προφυλαχθούμε από την υπερβολική ρύθμιση και τον έλεγχο της κυβέρνησης. Αυτό μπορεί να απαιτήσει από εμάς να καταργήσουμε σταδιακά την Internet Assigned Numbers Authority, ώστε να μην πέσει υπό τον έλεγχο ενός ενδοκυβερνητικού σώματος, όπως έχουν ζητήσει ορισμένα κράτη. Οι κυβερνήσεις θα παίξουν σίγουρα έναν σημαντικό ρόλο. Αλλά ο πάρα πολύς έλεγχος είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα καταπνίξει την καινοτομία, θα αυξήσει το κόστος και ίσως θα αποκλείσει σημαντικές φωνές ενάντια στο κατεστημένο. Μια καλύτερη προσέγγιση, και μία προσέγγιση που θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο σύστημα, θα πρέπει να είναι η καθιέρωση διαφοροποιημένης διαχείρισης με πολλούς ενδιαφερόμενους φορείς.
Μία τέτοια ομάδα ενδιαφερομένων είναι οι επιχειρήσει. Τώρα που τα προσωπικά μας δεδομένα έχουν γίνει ένα τόσο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο, οι εταιρείες πιέζονται για την ανάπτυξη online επιχειρηματικών μοντέλων που μάλλον προστατεύουν παρά εκμεταλλεύονται τις ιδιωτικές πληροφορίες των χρηστών. Ειδικότερα, οι χρήστες του Διαδικτύου θέλουν να σταματήσουν τις επιχειρήσεις να μπερδεύουν τους πελάτες τους με περίπλοκες και νομικίστικες συμβάσεις παροχής υπηρεσιών, προκειμένου να εξάγουν και να πωλούν τα δεδομένα τους.

Αυτό το είδος κακοποίησης θα μπορούσε να περιοριστεί με τη δημιουργία νομικών και κοινωνικών συμβάσεων που θα διέπουν την έγκριση της χρήσης δεδομένων. Μια ιδέα, που προτάθηκε από τον επιστήμονα της πληροφορίας Marc Davis, είναι να καταρτίσουν μία πρότυπη, ευανάγνωστη συμφωνία επτά σημείων για τους «Όρους Υπηρεσίας», που εξουσιοδοτεί τους ανθρώπους να έχουν τον έλεγχο των προσωπικών τους δεδομένων. Μια άλλη είναι να επιτρέψουν στους ίδιους τους χρήστες να αποφασίσουν από ένα προκαθορισμένο μενού πόσες προσωπικές πληροφορίες είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν. Αλλά το θέμα της εμπιστοσύνης πηγαίνει πέρα από την απλή ρύθμιση. Οι εταιρείες πρέπει να βρουν τρόπους για να εισάγουν νέες τεχνολογίες και να κάνουν επιχειρήσεις που είναι δημοφιλείς στους πελάτες τους, διατηρώντας την εμπιστοσύνη τους. (Πράγματι, σε έναν κόσμο διεπαφών ανθρώπου- ρομπότ, 3D εκτύπωσης, νανοτεχνολογίας και εξόρυξης σχιστολιθικού φυσικού αερίου, κάθε καινοτόμος εταιρεία οφείλει να θέσει αυτό το βασικό ερώτημα).

Τέλος, θα πρέπει να εξετάσουμε την ανθρώπινη διάσταση του εικονικού κόσμου μας. Η υπερ- συνδεσιμότητα δεν δημιουργεί μόνο νέες εμπορικές ευκαιρίες. Αλλάζει επίσης τον τρόπο που οι απλοί άνθρωποι σκέφτονται για τη ζωή τους. Το λεγόμενο σύνδρομο FoMo (fear of missing out- ο φόβος ότι κάτι μπορεί να χάσεις) αντανακλά τις ανησυχίες της νεότερης γενιάς, της οποίας τα μέλη αισθάνονται υποχρεωμένα να συλλαμβάνουν αμέσως ό,τι κάνουν και βλέπουν. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτή η υπερ – σύνδεση έχει αυξήσει την απομόνωσή μας, καθώς όλο και περισσότερο ζούμε μέσα από τις ηλεκτρονικές συσκευές μας. Οι νευροεπιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό μπορεί ακόμη και να έχει αλλάξει τον τρόπο των σχέσεών μας στον πραγματικό κόσμο.
Στο επίκεντρο αυτής της συζήτησης είναι η ανάγκη να διασφαλιστεί ότι, σε έναν κόσμο όπου πολλές, αν όχι όλες, οι σημαντικές λεπτομέρειες της ζωής μας – συμπεριλαμβανομένων των σχέσεων μας – υπάρχουν στο διηνεκές του κυβερνοχώρου, οι άνθρωποι διατηρούν, ή διεκδικούν, κάποιο επίπεδο ελέγχου στον online εαυτό τους. Ενώ ο κόσμος της λήθης μπορεί να έχει εξαφανιστεί, μπορούμε να αναμορφώσουμε τον νέο κόσμο με έναν τρόπο που μας ωφελεί περισσότερο και δεν μας καταπλακώνει. Το επιτακτικό καθήκον μας είναι να κατασκευάσουμε ένα ψηφιακό τρόπο ζωής που ενισχύει την υφιστάμενη αίσθηση της ηθικής και των αξιών μας, έχοντας στο επίκεντρό του την ασφάλεια, την εμπιστοσύνη και τη δικαιοσύνη.
http://www.project-syndicate.org/commentary/rod-beckstrom-proposes-ways-to-reclaim-control-over-our-online-selves