Ένας αντι – Καραμανλής στο Μέγαρο Μαξίμου

Όταν ένας πολιτικός αναλαμβάνει το ύπατο αξίωμα, είναι λογικό να ακολουθούν “αγιογραφίες” και ψαλμωδίες ακόμα και από πρώην εχθρούς του. Ωστόσο στην πληθώρα των σχετικών δημοσιευμάτων για τον Αντώνη Σαμαρά ξεχωρίζει ένα του Δημήτρη Μητρόπουλου στα χθεσινά ΝΕΑ.

 Το ψυχογράφημα του Αντώνη Σαμαρά. Τον άλλαξε η εξουσία; «Ανέδειξε τις ιδιότητες που πάντα είχε ως πολιτικός», απαντούν αυτοί που τον ξέρουν καλά

Του Δημήτρη Μητρόπουλου στα ΝΕΑ

«Είμαι

στην πολιτική από το 1977 κι έχω δεκάδες ράμματα. Κάποια δεν έχουν κλείσει ακόμα…». Το είπε κατ΄ ιδίαν ο Αντώνης Σαμαράς σε μέλος της κυβέρνησής του μεσοβδόμαδα. Ήθελε να του περάσει το μήνυμα ότι η πολιτική είναι συχνά τραυματική διαδικασία και ότι χρειάζεται κανείς πάνω από όλα να αντέχει. Να αντέχει στις εσωτερικές συγκρούσεις, αλλά και στην εξωτερική πίεση, χωρίς να εξωθείται σε σύγκρουση. Εντατικά μαθήματα πολιτικής ψυχοθεραπείας λοιπόν – και μάλιστα από τον Πρωθυπουργό. Ή μάλλον στιγμές πολιτικού ζεν που αποτελούν ένδειξη για το πώς λειτουργεί ο Σαμαράς στο Μέγαρο Μαξίμου. Η κλασική ανάγνωση λέει ότι «αρχή άνδρα δείκνυσι…». Και η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ακριβώς πως θα συμπεριφερθεί ένας πολιτικός όταν ανέβει το πιο ψηλό σκαλοπάτι της καριέρας του. Όταν δηλαδή γίνει Πρωθυπουργός. Οι απαιτήσεις του αξιώματος, αλλά και η υπερβολική δόση εξουσίας είναι συνθήκες που δεν έχουν προκύψει ξανά στην καριέρα του – γεγονός που προκαλεί αστάθεια.

Βούτηξε στα βαθιά από τα 30 του

Επικεφαλής μια κυβέρνησης συνεργασίας, ο Σαμαράς έχει δείξει μια προσωπικότητα με σύνθετα χαρακτηριστικά. Τον άλλαξε το αξίωμα; Η μήπως ανέδειξε τις ιδιότητες που πάντα είχε ως πολιτικός; Αυτοί που τον ξέρουν – ιδίως δε αυτοί που τον ξέρουν από παλιά – επιμένουν ότι πρόκειται για το δεύτερο. «Ο Σαμαράς», λέει κορυφαίος υπουργός, «δεν έχει στοιχεία ηγέτη που χειρίζεται περιόδους ομαλότητας. Του ταιριάζουν όμως οι φάσεις της κρίσης. Είναι φτιαγμένος για την αστάθεια. Είναι εργασιομανής, συγκεντρωτικός, αποφασιστικός και , πάνω από όλα, είναι αντισυμβατικός».

Βολονταριστής – ίσως ακόμη παρορμητικός – ως πολιτικός, ο Σαμαράς θα μπει στον πολιτικό στίβο προτού κλείσει τα τριάντα. Δηλαδή πολύ νωρίτερα από τους συνομήλικους του. Θα εξελιχθεί ταχύτατα τη δεκαετία του ’80. Αναδεικνύεται πλάι στον Ευάγγελο Αβέρωφ, ενώ ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μετρ των εσωκομματικών παιχνιδιών, αντιλαμβάνεται γρήγορα την αξία ενός ανερχόμενου Σαμαρά απέναντι στην καραμανλική πτέρυγα που τον αντιμετωπίζει πάντα με καχυποψία. Είναι άλλωστε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που θα αποτρέψει τον Μητσοτάκη το 1990 από το να πάει σε έναν ακόμη εκλογικό γύρο και να αυγατίσει την πλειοψηφία μόλις 151 βουλευτών που είχε κερδίσει. Ούτως ή άλλως, στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’90, ο Σαμαράς είναι υπουργός Εξωτερικών και έχει φθάσει ψηλότερα από οποιονδήποτε άλλο στη γενιά του.

Προσαρμοστικός στα δύσκολα

Ο Σαμαράς είναι πολιτικός με ιδεολογικές περιέργειες και ποτέ κομματάρχης. «Εν