Woman in gold

Στο Woman in gold μια ηλικιωμένη κυρία διεκδικεί με τη βοήθεια ενός νεαρού δικηγόρου από το αυστριακό κράτος έναν πολύτιμο πίνακα ζωγραφικής που απεικόνιζε τη θεία της.

Όταν είδα το trailer και την κεντρική ιδέα του έργου αναρωτήθηκα πώς θα γέμιζαν το χρόνο. Η λύση ήταν τα flash back. Κάθε τόσο, μεταφερόμαστε στο παρελθόν, όπου βλέπουμε την ηρωίδα σε μικρότερη ηλικία και τους διωγμούς των Εβραίων από τους Ναζί στην Αυστρία

το 1938. Το πρόβλημα εδώ είναι προφανές: η ροή της αφήγησης διακόπτεται διαρκώς και μαζί της το χτίσιμο έντασης. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν αισθανόμουν τίποτα το ιδιαίτερο όταν ο δικηγόρος κάνει την τελική του αγόρευση, παρόλο που δεν ήξερα την αληθινή ιστορία. Ένα ακόμη πρόβλημα είναι πως η πλοκή προχωράει με άλματα, για παράδειγμα ο νεαρός αλλάζει κίνητρο ξαφνικά, η γυναίκα του έχει συγχυστεί μαζί του αλλά μετά τον υποστηρίζει πλήρως και «πεταγόμαστε» μήνες ολόκληρους μπροστά, στα σημεία που έχουν δικαστικό ενδιαφέρον.

Ωστόσο, το Woman in gold μου άρεσε χάρη στην υπέροχη ερμηνεία της Έλεν Μίρεν, τη μουσική και τη σκηνοθεσία. Η Μίρεν δίνει βάθος στο χαρακτήρα της με το εκφραστικό βλέμμα της και τον τρόπο που εκφωνεί κάθε πρόταση· με έκανε να νομίζω ότι πράγματι είχε ζήσει πολλά. Η Antje Traue (έπαιζε στο Man of Steel) ως Αντέλ, για χάρη της οποίας έγινε ο πίνακας, η Tatiana Maslany ως νέα Μαρία Άλτμαν και ο Allan Corduner στο ρόλο του πατέρα της ξεχωρίζουν επίσης.

Η μουσική είναι ωραία και ταιριάζει με τις εικόνες και την αρχιτεκτονική. Τέλος, η παρουσίαση της Βιέννης πριν το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι πειστική, χάρη στα κουστούμια, τη διακόσμηση και τα οχήματα. Θα προτιμούσα όλη η ταινία να είναι γυρισμένη στο παρελθόν, το οποίο μου φάνηκε πιο δραματικό και είχε ατμόσφαιρα.

Το Woman in gold στηρίζεται κυρίως στη σπουδαιότητα του θέματός του για να προσελκύσει το θεατή και δεν προσέχει αρκετά τις αδυναμίες του. Πάντως είναι μια σοβαρή ταινία με πρωτότυπη κεντρική ιδέα και μια κορυφαία ερμηνεία.

Captain America

Διαβάστε περισσότερα