Facebook, Twitter και ποινικοποίηση προσωπικών δεδομένων

Μπορούμε αλήθεια να ποινικοποιήσουμε τα social networks;

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες φτάνουν προς το τέλος τους και ο απολογισμός μας είναι τραγικός. Δύο χάλκινα μετάλλια. Σκέφτομαι λοιπόν το κατά πόσο θα είχαμε κερδίσει κάτι παραπάνω, αν η ελληνική ολυμπιακή επιτροπή δεν έδινε και τόση σημασία σε ένα δήθεν ρατσιστικό re-tweet της Βούλας Παπαχρήστου και την άφηνε

Δύο ερωτήματα θα απαντήσω σήμερα. Πρώτον, είχε τόση σημασία το να αποβάλεις μια αθλήτρια για ένα τέτοιο post στο Internet από το να είχαμε σήμερα ένα ακόμα μετάλλιο; Και δεύτερον, αξίζει να ποινικοποιούμε ότι γράφει κάποιος στα social networks;

Καμία βάση ο αποκλεισμός
Για την περιβόητη αποβολή θα πρέπει να εξετάσουμε δύο δεδομένα. Πρώτον, αν το μήνυμα που έγραψε η Βούλα Παπαχρήστου μπορεί όντως να θεωρηθεί ρατσιστικό και δεύτερον αν η νομοθεσία περί ρατσισμού καλύπτει και το Internet. Με ένα μικρό ψάξιμο μπορείτε να βρείτε ότι η Διεθνής Σύμβαση για τον παραμερισμό όλων των μορφών φυλετικής διάκρισης ισχύει από το 1969. Τότε ήταν η εποχή που δεν υπήρχε καν Internet (ανακαλύφθηκε 20 χρόνια μετά) και που οι υπολογιστές λειτουργούσαν μόνο με λυχνίες.

Η αθλήτρια δεν βγήκε να κάνει κάποια επίσημη ρατσιστική δήλωση και φυσικά ούτε έχει επιδείξει ανάλογη συμπεριφορά εντός αγωνιστικού χώρου. Άρα προς τι ο αποκλεισμός; Απλά για ένα tweet; Θα τον παρομοίαζα περισσότερο ως κρίση ασχετοσύνης απ’ τους υπεύθυνους της ελληνικής ολυμπιακής επιτροπής. Γιατί ας μην κρυβόμαστε, το tweet ήταν στα ελληνικά και η απόφαση ξεκίνησε από εμάς. Δεν ήρθε η διεθνής ολυμπιακή επιτροπή να πει “Μάγκες, το κορίτσι είναι ρατσίστρια, διώξτε την”. Έγιναν παράπονα από επώνυμους και ανώνυμους για το σχόλιο και υπό την πίεση των παραπόνων, αντί η ολυμπιακή επιτροπή να αναλογιστεί τα εκατομμύρια ελλήνων που είχαν την ανάγκη αυτή την εποχή να πανηγυρίσουν ένα μετάλλιο, σκέφτηκε τους 50-100 γραφικούς που χαλάστηκαν.

Φυσικά δεν είναι μόνο η ασχετοσύνη στη μέση. Είναι κάθε προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση να αποπροσανατολίσει την κοινωνία με διάφορα θέματα, ώστε να αγνοούμε ότι το μνημόνιο πολλαπλασιάζει το χρέος κι ότι οδεύουμε σταδιακά προς τη χρεοκοπία. Και το έργο του αποπροσανατολισμού το έχουμε δει να επαναλαμβάνεται πολλές φορές. Sad but true.

Πάμε τώρα στο περιεχόμενο του μηνύματος. Το tweet λέει ότι «Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό» το οποίο είναι ανέκδοτο που κυκλοφορεί καιρό τώρα. Σκεφτείτε το διαφορετικά. Έστω ότι έχω τρεις έγχρωμους φίλους και με περιμένουν να παίξω μπάλα. Έχω αργήσει ένα τέταρτο και με το που φτάνω στο σημείο του ραντεβού γυρίζει ο ένας και μου λέει «Άντε, που είσαι τόση ώρα; Επιτέλους ήρθες, για να δούμε κι εμείς άσπρη μέρα». Πρέπει να χαλαστώ; Πρέπει να τον θεωρήσω ρατσιστή; Δηλαδή έχουμε χάσει τελείως το μέτρο στο θέμα χιούμορ;

Για μένα, το κατά πόσο προσβάλλεται ή όχι κάποιος εξαρτάται από το επίπεδο νοημοσύνης του. Ο έξυπνος μπορεί να