Need for Speed: Payback

Ένα βήμα μπροστά, δυο βήματα πίσω.

Μεγάλη κουβέντα για το reboot του 2015 της σειράς Need for Speed, ακόμα μεγαλύτερη κουβέντα για την έννοια του reboot. Άσχετα από το αποτέλεσμα, εκτιμήθηκε η επαναπροσέγγιση της σειράς, στα μέτρα ενός παιχνιδιού που αγαπήθηκε και αποτελεί πηγή όμορφων αναμνήσεων για πολύ κόσμο, μεταξύ τους και ο υπογράφων, του NFS

Underground. Και φυσικά μιλάμε για μια σειρά που έφτασε να κυκλοφορεί μέχρι και... MMO, έχοντας χάσει εντελώς την όποια ταυτότητά της στο χώρο. Τι γίνεται λοιπόν με το Payback τη στιγμή που δεν έχει συγκεκριμένο παιχνίδι του παρελθόντος να μοιάσει; Είχε νόημα το reboot του 2015 ή απλά μείναμε στη νοσταλγία; Έθεσε κάποιες νέες βάσεις, και αν ναι, ποιες είναι οι βασικές αρχές που καθορίζουν αυτό το franchise από εδώ και πέρα;

Ήδη από τις πρώτες ώρες, αντιλαμβανόμαστε πως η Ghost Games δεν προβληματίστηκε φέτος ιδιαίτερα με αυτό το ερώτημα. Πατώντας ελαφρώς επάνω στο προηγούμενο παιχνίδι, προσθέτει αρκετά νέα μοντέρνα στοιχεία, αφαιρεί κάποια άλλα, και γενικά έχουμε ένα καλύτερο μεν παιχνίδι, που προσπαθεί να κάνει πολλά, αλλά πετυχαίνει σε λίγα. Από το κουραστικό εισαγωγικό chapter γίνεται φανερό πως η always online λογική του free roam με άλλους παίκτες καταργήθηκε, προς χάριν ενός κινηματογραφικού single player που ζηλεύει πολύ τις ταινίες Fast and Furious. Το ευχάριστο είναι ότι λείπουν τα προπέρσινα, μάλλον άβολα, live action cutscenes, το όχι και τόσο ευχάριστο είναι ότι μοιάζει με το μακρινό b-movie ξαδερφάκι του Fast and Furious από το χωριό.

Οι τρεις πρωταγωνιστές προδίδονται κατά τη διάρκεια μιας ληστείας η οποία διαλύει το crew τους και παραλίγο να τους στείλει στη φυλακή. Από εκεί ξεκινά η μάχη τους ενάντια στο συνδικάτο του υποκόσμου The House, το οποίο στήνει αγώνες, έχει πάρε δώσε με την αστυνομία και...αυτά βασικά. Στην πορεία της ιστορίας θα πρέπει να νικήσουν και να πάρουν με το μέρος τους τις συμμορίες που είναι απλωμένες στο χάρτη, από την πόλη Fortune Valley μέχρι τις ερήμους. Όσον αφορά στην ιστορία, αρκεί να πούμε ότι, πέρα από λίγες στιγμές ενδιαφέροντος, χαρακτηρίζεται από μέτρια και αδιάφορη γραφή, οι cheesy ατάκες πάνε κι έρχονται, και ο κεντρικός πρωταγωνιστής ειδικά είναι αλαζόνας και καταντά ενοχλητικός. Γενικά, όμως, το παιχνίδι φέτος περιστρέφεται γύρω από το campaign και μας σπρώχνει συνεχώς προς αυτό, ενώ τα καλύτερα του στοιχεία είναι πέρα από αυτό.

Ο παίκτης μπορεί να πάρει τον έλεγχο και των τριών χαρακτήρων, οι οποίοι έχουν ξεχωριστή ειδικότητα και είναι απαραίτητοι για την πρόοδο του campaign. Ο Morgan είναι ο κλασικός τύπος ταχύτητας και αγώνων, ο Mac είναι ειδικός σε offroad αγώνες και drifting, και η Jess είναι η Wheelman που οδηγά ανθεκτικά οχήματα για να τα βγάζει πέρα σε καταδιώξεις και συγκρούσεις. Μιλώντας για offroad, πρέπει να αναφερθούμε ειδικά στον χάρτη του Payback ο οποίος παίρνει αποστάσεις από το αστικό, συνεχώς βροχερό περιβάλλον του Ventura Bay. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν ανοιχτό χάρτη με πλήρη κύκλο Μέρας – Νύχτας, ο οποίος αν και περιέχει την πόλη Fortune Valley, κυρίως χαρακτηρίζεται από γραφικούς δρόμους στην έρημο, σε φαράγγια και δασώδεις περιοχές. Αφήνουμε στην άκρη το Fortune Valley ή, αλλιώς, το ψηφιακό Las Vegas των φτωχών, το οποίο είναι άγευστο, άψυχο, κενό, και δεν φέρνει καμιά γλυκιά μελαγχολική νότα ή κάτι κοντινό σε ξεχωριστή προσωπικότητα όπως αυτή του Ventura Bay.

Πρωταγωνιστής είναι η καυτή άσφαλτος που διασχίζει ξερά ερημικά τοπία και αυτοκινητοδρόμους και απλώνεται μέχρι βραχώδεις περιοχές και δάση που θυμίζουν ελαφρώς το Hot Pursuit. Γενικά, ο χάρτης είναι μια ευχάριστη και δημιουργική ανάσα ελευθερίας, και θα καταλάβετε τι εννοούμε όταν ο δρόμος θα ανοίγεται μπροστά σας μέχρι τον ορίζοντα και ο V8 κινητήρας της Mustang 65’ θα καταπίνει τα χιλιόμετρα «ουρλιάζοντας» και ξεσηκώνοντας την έρημο. Ποικίλα τοπία και με δρόμους όμορφα τοποθετημένους στο περιβάλλον ώστε να προσφέρονται τόσο για μεγάλα ανοίγματα όσο και συνεχόμενα drift σε καμπυλωτές στροφές κατεβαίνοντας βουνά. Κυρίως στην έρημο δεν υπάρχουν αόρατοι τοίχοι και τα offroad οχήματα είναι ειδικά στο να βγαίνουν εκτός δρόμου.

Το offroad καθ' αυτό είναι λειτουργικό αλλά όχι τόσο διασκεδαστικό όσο περιμέναμε, και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην κάμερα, η οποία «χτυπιέται» πάνω κάτω χωρίς λόγο. Η οδήγηση καθ' αυτή είναι το δυνατό σημείο του τίτλου και η Ghost Games φαίνεται να έχει χτυπήσει το λεπτό σημείο μεταξύ προσβασιμότητας, βάρους και ξεχωριστής συμπεριφοράς των αυτοκινήτων, και arcade προσέγγισης. Η αίσθηση της ταχύτητας είναι απολαυστική, το drift εύκολο αλλά όχι αδιάφορο και τα οχήματα «βγάζουν» προσωπικότητα στο χειρισμό τους. Η οπτική παραμετροποίηση των αυτοκινήτων γίνεται όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι της σειράς, αλλά με πιο φτωχή ποικιλία και λιγότερες μάρκες φέτος. Επίσης, θα θέλαμε λίγο πιο μεγάλη ποικιλία στα διαθέσιμα οχήματα, αν και αυτά που υπάρχουν θα καλύψουν όλα τα γούστα.

Η μηχανική, ωστόσο, αναβάθμιση εισάγει ένα νέο σύστημα το οποίο χρησιμοποιεί – το μαντέψατε – ΚΑΡΤΕΣ! Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο που ακόμα και ένα racing παιχνίδι όπως το Need for Speed υιοθετεί το σύστημα των καρτών, των RNG και των τυχερών ζαριών μπας και φέρουμε την αναβάθμιση που επιθυμούμε. Και προφανώς, υπάρχουν και microtransactions μέσω των Shipments, τα οποία περιέχουν κοσμητικά αντικείμενα που αποκτούνται ΜΟΝΟ με αυτό τον τρόπο (π.χ. φωτισμοί νέον και κόρνες). Speed Cards, λοιπόν, αντί για κανονικά εξαρτήματα, τα οποία αποκτούνται είτε με χρήματα που κερδίζουμε σε αγώνες, είτε χρησιμοποιώντας 3 Speed Tokens (μια άχρηστη κάρτα μπορεί να μετατραπεί σε 1 Speed Token) στο παιχνιδάκι που θυμίζει φρουτάκια.

Εκεί επιλέγουμε είτε τον τύπο εξαρτήματος απο τα έξι διαθέσιμα (Head, Turbo, ECU, Gearbox κλπ), είτε τη μάρκα (η κάθε μάρκα δίνει διαφορετικά stats) είτε την ειδικότητα του εξαρτήματος (Τελική, Επιτάχυνση, Φρένα, Νίτρο κλπ). Επιλέγουμε μια κατηγορία και οι υπόλοιπες έρχονται τυχαία, και η αλήθεια είναι ότι μέχρι ένα σημείο δεν δουλεύει άσχημα στο κυνήγι του Level Up του αυτοκινήτου. Απλά, δεν κάθεται καλά στο μάτι και δεν πρόκειται να χωνέψουμε να βλέπουμε μια απρόσωπη κάρτα με ένα νούμερο πάνω, αντί για μηχανικά εξαρτήματα όπως είχαμε συνηθίσει. Και κυρίως, κρύβεται κάτι ακόμη πίσω από αυτή τη σχεδιαστική επιλογή: Μπόλικο grinding. Στα υψηλότερα Level των οχημάτων θα αναγκαστούμε να παίξουμε ξανά και ξανά τους ίδιους αγώνες γιατί γίνεται αρκετά δύσκολο να ανεβάσουμε το επίπεδο, και τα χρήματα είναι λίγα συγκριτικά με τις ανάγκες.

Αν θελήσει κανείς να αγοράσει τα ανώτερης κατηγορίας οχήματα και να τα φτιάξει, θα χρειαστεί να ρίξει πραγματικά πολλές ώρες στο παιχνίδι, κάνοντας επαναλαμβανόμενες κινήσεις, και θεωρούμε πως μάλλον πρόκειται για φθηνό τρόπο επιμήκυνσης της διάρκειας, αλλά και για ακόμα έναν κλασικό πλέον τρόπο να αγοράσει ο κόσμος πακέτα τα οποία δίνουν παικτικά οφέλη, όχι μόνο διακοσμητικά. Από την άλλη, υπάρχουν διάφορες δραστηριότητες στο χάρτη, όπως Speed Traps, Speed Runs, Drift Zones, Daily Challenges, Autolog Recommendations αλλά και εγκαταλελειμμένα ιστορικά αυτοκίνητα, τα οποία ψάχνουμε με βάση στοιχεία στο χάρτη, οι οποίες δίνουν ξεχωριστό ενδιαφέρον σε κάθε βόλτα. Δίνεται η εντύπωση ότι το κινηματογραφικό campaign θα ταίριαζε περισσότερο στο πιο ατμοσφαιρικό reboot του 2015, και εδώ θα πήγαινε γάντι μια πιο ανοικτή, online free roaming προσέγγιση, αλλά έγινε το αντίθετο, αφού εδώ το online στοιχείο περιορίζεται σε απλούς αγώνες.

Να κάνουμε και ένα παράπονο για τη μουσική, την οποία θεωρούμε δομικό στοιχείο των Need for Speed παιχνιδιών -τουλάχιστον από τότε που το Riders on the Storm του Snoop Dog συνόδευε το «πείραγμα» του Nissan 350Z μας. Και είναι κρίμα που ακόμη και το αδιάφορο Most Wanted του 2012 είχε δυνατό soundtrack, και εδώ οι καλύτερες επιλογές είναι Action Bronson και Bonobo. Xάθηκε πραγματική ευκαιρία να μπουν κομμάτια όπως Stylo - Gorillaz ή Gotsta Get Paid - ZZ Top.

Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα παιχνίδι που προσπαθεί να κάνει αρκετά πράγματα μαζί με μικρή επιτυχία, εισάγει κάποια άλλα αμφιλεγόμενα, αλλά στον πυρήνα του κρύβεται ένα πολύ καλό racing παιχνίδι. Υπήρχε κατά την ενασχόλησή μας με το παιχνίδι η συνεχής αίσθηση ότι μπορούσαν να γίνουν πολλά περισσότερα, και ότι δεν κάνει το κάτι παραπάνω σε κανέναν τομέα. Γίνονται κάποια μικρά βήματα μπροστά και προσφέρει διασκέδαση στο κοινό που απευθύνεται, αλλά το Payback είναι εν τέλει ένα παιχνίδι που θα ξεχαστεί σχετικά γρήγορα.

Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.

pcps4xbox one