The Soft Moon @ London Cargo

Ἐφτασα με μια μεγάλη λαχτάρα και τη λατρεία αναδυόμενου φαν αλλά και με μια υποβόσκουσα επιφύλαξη, κρατώντας μικρό καλάθι.  Περιττό να πω ότι το καλάθι κατασχέθηκε μαζί με τις τσίχλες μου στην είσοδο από τους μπράβους. Το ιστορικό φλασκί στη μπότα, ασφαλές. 
Ένα αμάλγαμα είναι το κοινό, ντάρκιδες και Shoreditchιώτες, φυτά και μέταλλα, τρέντουλες, μπαλαμουτιαζόμενα ζευγάρια, καλά παιδιά αλλά και αγενέστατα σκουλήκια, δικοί μας άνθρωποι, shoegazers, ο east ender παραγωγός του δίσκου της Lana Del Rey,

περαστικοί, όλοι αρμονικά περιμένουν. Θυμίζει λίγο προαύλιο σχολείου στα τέλη των 80᾽ς το Cargo. Με ακριβά ποτά και χωρίς καπνιστήριο.

Όταν οι Soft Moon ξεκινούν στις 9 ακριβώς με το  ‘Die Life”, μια πυρετώδης έκρηξη αποχαυνώνει αυτόματα το ερμαφρόδιτο πλήθος, που αρχίζει να χτυπιέται με ρομποτικές κινήσεις.

Αν υπάρχει κανείς επιληπτικός στο κοινό την έχει βάψει. Επίσης αναρωτιέμαι αν γίνεται να αποκτήσεις την ασθένεια ξαφνικά και στα γεράματα. Γιατί βιώνω πρωτοφανή συμπτώματα.

Ένα υπέροχο λαμπερό λευκό φως, σαν αυτό που χρησιμοποιούν οι ταινίες κλισέ για να περιγράψουν το πέρασμα στον άλλο κόσμο και οι πρώτες νότες του ‘Circles’ φανερώνουν επιτέλους τη φιγούρα του Louis Vasquez, ο οποίος φαίνεται να είναι γεννημένος για να κινείται  και στην προκειμένη περίπτωση να παράγει ήχους πίσω από ένα σύννεφο (τεχνητού) καπνού.
Και τούτο το προπέτασμα μαζί με το ‘Total Decay’ με κάνει να αισθάνομαι σαν να έχω  μπει σε μια χρονομηχανή που -επιτέλους- δουλεύει.

Όλες αυτές εδώ οι φυλές παρά τα ετερόκλητα χαρακτηριστικά τους, δείχνουν να συνυπάρχουν αρμονικά μέσα στον πανικό και το καυσαέριο. Όταν έρχεται το ᾽Alive᾽ που ζωντανά ακούγεται ακόμα πιο εντυπωσιακό από ότι στο EP. τίποτα δεν έχει πια σημασία. Το ᾽Insides᾽ φανερώνει πως πράγματι βιώνω μια από τις καλύτερες συναυλιακές εμπειρίες της ζωής μου. ᾽Repetition᾽, ᾽Want᾽, Τι τριπάκι! Τι νιχιλισμός!

Και σε ακριβώς 50 λεπτά : τέλος. Λεπτό δεν καταπατάνε τους κανόνες του σύγχρονου μουσικού συμβολαίου.
Μας αφήνουν αιφνιδιαστικά. Μερικοί μπροστά κάπως παραπαίουν στη σιωπή, χωρίς να έχουν καταλάβει τι τους χτύπησε.
Αλλά οι Soft Moon ξέρουν πως τα πήγαν φίνα, σιγά σιγά θα σπάσουν τα χρονικά δεσμά που υποβάλουν ανόητοι tour managers, με αυτοσχεδιασμούς και περισσότερη ελευθερία κινήσεων και θα παραμείνουν ένα όμορφο μουσικό μυστικό.

Αν δεν είχα βλακωδώς χάσει τους Swans πριν από μερικές μέρες και αν δεν είχα να περιμένω μια ακόμα συναυλία την επόμενη εβδομάδα, θα έλεγα ότι ίσως παρακολούθησα το live της χρονιάς. Αλλά για να δούμε όμως πρώτα τι έχουν να πουν οι Lumerians.

Στο youtube playlist παρακάτω, ένας μερακλής fan βιντεοσκόπησε ολόκληρη την συναυλία!