So Dark and So Cold: 10+1 μπάντες του νέου σκοτεινού ήχου

Τα τελευταία 3-4 χρόνια διακρίνεται μια σταθερή τάση για αναβίωση του post punk / proto-industrial / synthpunk / darkwave ήχου που συνδέεται στενά με τη goth υποκουλτούρα. Φυσικά το post punk της Βρετανίας (Joy Division, New Order, Cabaret Voltaire, Siouxsie and the

Banshees, κλπ.) δεν έχει σταματήσει ποτέ να επηρεάζει τους νέους μουσικούς ενώ τα πιο πειραματικά για την τότε εποχή σχήματα (Suicide, Throbbing Gristle) αναδεικνύουν το εύρος του μουσικού τους αντίκτυπου όσο περνούν τα χρόνια όλο και πιο έντονα. Το γαλλικό παρακλάδι αυτού του ήχου oνομάστηκε coldwave, μια ταμπέλα των κριτικών που όμως πολύ εύστοχα απηχεί την αίσθηση που σου αφήνει αυτή η μουσική.

Με αφορμή τα παραπάνω αλλά και την πολύ πρόσφατη συναυλία των The Soft Moon στο Gagarin (εδώ η κριτική του mixtape.gr) παρουσιάζουμε δέκα συγκροτήματα που χωρίς να είναι απαραίτητα ακριβώς συγγενικά στον ήχο με τους Soft Moon μοιράζονται ευρύτερες ομοιότητες και ενδεχομένως κάποιες κοινές μουσικές αλλά και αισθητικές αναφορές και θα μπορούσαν να φιγουράρουν σε μια playlist για ένα dark synth party.

Μπορείτε για αρχή να βρείτε αυτήν, αυτήν και αυτήν (στo δεύτερο μέρος της οποίας μάλιστα βρίσκουμε και τους δικούς μας In Trance 95) μεταξύ αρκετών σχετικών compilations που είναι χρήσιμες για εισαγωγή στο coldwave / minimal wave ιδίωμα ενώ και ένας σημαντικός αριθμός επανεκδόσεων συγκεκριμένων συγκροτημάτων (πχ οι Γάλλοι Asylum Party κάποια χρόνια πριν και οι ομοεθνείς τους Trop Tard) φέρνουν στο προσκήνιο μουσικά και αισθητικά την εν λόγω περίοδο, γεννώντας γόνιμο έδαφος για τον εντοπισμό των πολλών διαφορών αλλά και των ενδιαφέρουσων ομοιοτήτων με τα νέα σχήματα.

1) Led Er Est
Aνήκοντας στο ρόστερ της εταιρείας με το τριγωνάκι (Sacred Bones) ήταν πολύ πιθανο να έχουν post punk αναφορές. Επίσης η σχέση τους με τη coldwave / minimal wave αναβίωση επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι πριν ενταχθούν στην Sacred Bones ήταν μέλη της εταιρείας που γέννησε την όλη τάση, της Νεο-Υορκέζικης Wierd Records. Aυτή η μάλλον φορμαλιστική προσκόλληση στο παρελθόν είναι και το πρόβλημα του καλού αλλά λίγο “μια από τα ίδια” LP του 2012 με τον τίτλο The Diver. Ενδεικτικά να πούμε ότι ο frontman δήλωσε πως οι στίχοι έχουν κατά ένα σημαντικό μέρος επηρεαστεί από το θάνατο της αδερφής του σε τροχαίο δυστύχημα.

Click here to view the embedded video.

2) Lust for Youth
Άλλο ένα συγκρότημα με σήμα το τριγωνάκι που είναι ουσιαστικά το σόλο πρότζεκτ του εκ Γκέτενμποργκ (Σουηδία) ορμώμενου Hannes Norrvide ο οποίος μόλις έβγαλε το LP Growing Seeds. Kινείται σε πιο καθαρόαιμα ηλεκτρονικά χωράφια έχοντας noise και industrial καταβολές αφού όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ήθελε να παίξει post punk αλλά δεν ήξερε κανένα όργανο και το μόνο που είχε ήταν ένα παλιό Casiο keyboard. Θεματικά το Growing Seeds (το ντεμπούτο του στη Sacred Bones) αναφέρεται στο πέρασμα από την κατάθλιψη σε μια πιο φωτεινή περίοδο.

Click here to view the embedded video.

3) Xeno and Oaklander
Oι πιο απροκάλυπτα minimal synth αναβιωτές (ακούστε εδώ το πολύ καλό mix τους για το FACT) και γνωστότερα ονόματα της αθεράπευτα κολλημένης με τον αναλογικό ήχο Wierd Records έβγαλαν στο τέλος του 2011 το πολύ καλό Sets and Lights, έναν δίσκο που κοιτά μουσικά στη Γαλλία και την Ιταλία των 70s και 80s αλλά με ένα σχετικά δημιουργικό φίλτρο για να ακούγεται φρέσκος. Οι Xeno and Oaklander βλέπουν στο Sets and Lights όλο τον κόσμο σαν μια σκηνή και έχουν όλη την αποστασιοποίηση από τις υπαρξιακές τους αγωνίες που η θεώρηση αυτή συνεπάγεται. Το ένα μισό τους, ο Sean McBride ή Martial Canterel θα βρεθεί την Παρασκευή 26 Απρίλιου στο Death Disco και την επόμενη μέρα στη Θεσσαλονίκη στο Les Yper Yper.

Click here to view the embedded video.

4) Cold Cave
To πιο γνωστό αναμφίβολα από τα σχήματα που παρουσιάζονται εδώ έχει μετακινηθεί πολύ από τις minimal synth αρχές του (και την προιστορία του Wesley Eisold ως τραγουδιστή σε hardcore σχήματα). Ακόμη όμως και στα πιο grandiose κομμάτια του τελευταίου LP τους Cherish The Light Years και των επόμενων 12” κυκλοφοριών είναι φανερές οι καταβολές των Cold Cave που συνυπάρχουν με την επιθυμία του Eisold να παρουσιάσει μια updated εκδοχή του Robert Smith και των άλλων μεγάλων frontmen της περιόδου.

Click here to view the embedded video.

5) The Black Marble
Το A Different Arrangement των Μπρουκλυνέζων Black Marble (στο οποίο είχε προ καιρού αναφερθεί ο φίλτατος Γιάννης Σαμούρκας) είναι ένα πολύ λιγότερο καταιγιστικό και brutal άκουσμα σε σχέση με τους Soft Moon ενώ καταπώς φαίνεται μοιράζονται με τους Cold Cave τη λατρεία για τον Robert Smith. Τυπικές για το ιδίωμα η αποστασιοποίηση και αμφιθυμία που δημιουργεί το άκουσμα του A Different Arrangement (είναι ένας αισιόδοξος ή ένα απαισιόδοξος δίσκος;) το οποίο για να λέμε βέβαια και όλη την αλήθεια είναι κάπως μονότονο.

Click here to view the embedded video.

6) The KVB
Ο ήχος των KVB μοιάζει να βγαίνει απευθείας από τα παράθυρα του σοβιετικής αισθητικής κτιρίου που εικονίζεται στο εξώφυλλο του Always Then. Άλλη μια μπάντα που έχει σαν εικόνισμα της τον Ιan Curtis και το δείχνει χωρίς αιδώ και χωρίς αμφιβολία στοχεύει στην πρόκληση ζοφερών συναισθημάτων στον ακροατή. Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι στο remix ΕP του φετινού δίσκου τους Ιmmaterial Visions συνδράμουν ονόματα συνδεμένα με τη αντίστοιχη σκοτεινή, δυστοπική πλευρά της techno σαν τον Regis και τον Silent Servant. Όσοι χάσαμε τα περυσινά τους live έχουμε την ευκαιρία να τους δούμε στην επερχόμενη συναυλία τους στις 24 Μαϊου επίσης στη Death Disco.

Click here to view the embedded video.

7) Light Asylum
Aπό τους φανς των Joy Division (The KVB) περνάμε στους φανς των New Order, τους Light Asylum. Φαίνεται πως δεν έχουν βρει ακόμη τον τρόπο να εκμεταλλευτούν μια χαρισματική frontwoman, την Sharon Fuchess, όπως φάνηκε στο περυσινό ομότιτλο ντεμπούτο τους. Μαζί με τους Cold Cave αποτελούν την πιο mainstream entry αυτής της δεκάδας, τόσο από άποψη καταβολών και επιρροών, όσο και από πλευράς εμπορικής απήχησης και δυνητικού ακροατηρίου.

Click here to view the embedded video.

8) Frank (Just Frank)
Ένα πραγματικά coldwave σχήμα (κατάγονται από τη Γαλλία) έχουν μείνει κατά βάση underground και γνωστοί μόνο στους θιασωτές του ιδιώματος, δεδομένου ότι δεν έχουν κυκλοφορήσει άλλο LP μετά το μελαγχολικό και ατμοσφαιρικό The Brutal Wave του 2010 (προσωπικά τους έμαθα από ένα split EP με τους Ιταλούς Soviet Soviet που μας έφερε πέρυσι η Arte Fiasco). Ποστάρουν Γλυκερία στη σελίδα τους στο Facebook (!!) και μάλλον έχουν κάπως αμφιλεγόμενες πολιτικές τοποθετήσεις.

Click here to view the embedded video.

9) The Soft Moon
Eνώ περίμενα κάτι πιο σκοτεινό και ερμητικό (“κλειστοφοβικό” και “μετά-αποκαλυπτικό” όπως είναι τα κλισέ επίθετα για τον τελευταίο του δίσκο), ο Luis Vasquez μας προέκυψε αρκετά πιο goth και ανθεμικός ως κανονικός frontman και όχι ως σόλο στουντιακός μουσικός πριν από κάποιες μέρες στο Gagarin. Υποθέτω πως κάπως έτσι θα είναι και οι Cold Cave λάιβ, σαν μια updated εκδοχή του Robert Smith για τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα. Μπορεί εμένα να μην ήταν ακριβώς του γούστου μου αλλά θα ήταν ότι πρέπει ως μουσική για ένα (σκοτεινό) πάρτυ.

Click here to view the embedded video.

10) Τropic of Cancer
To solo πλέον project της Camella Lobo από το Los Angeles δεν είναι τόσο εύκολα κατηγοριοποιήσιμο αλλά από το 2009 με ένα μικρό αριθμό επιλεκτικών κυκλοφοριών εκλεκτικά σκοτεινής αισθητικής έχει καταφέρει να παρουσιάσει στους σχετικά λίγους φανς της το προσωπικό της μουσικό όραμα. Aποτελεί ίσως τη λιγότερο παρελθοντολάγνα μουσικά παρουσία σε αυτή τη λίστα, που μέχρι και drone pop (!) έχει χαρακτηρισθεί. Αξίζει να τσεκάρετε το LP Τhe End of All Things του 2011 που συγκεντρώνει ουσιαστικά τις κυκλοφορίες της στην δισκογραφική Downwards ενώ αναμένεται κανονικό LP μάλλον μέσα στο 2013.

Click here to view the embedded video.

+1 (ελληνικό): ΟΔΟΣ 55
Διαβάστε περισσότερα στο εξαιρετικό άρθρο/κριτική του Παναγιώτη Σταθόπουλου εδώ.

Σημείωση: Η κεντρική φωτογραφία του άρθρου είναι από την ταινία Blancanieves (2012) του Pablo Berger.