New Adventures In Hi-Fi vol.32

Η καλύτερη κηδεία του κόσμου (αν κανείς έχει κάνει τέτοιο άρρωστο chart) ήταν του Graham Chapman. Και η καλύτερη ατάκα επανασύνδεσης είναι το «ελπίζω να βγάλουμε πολλά λεφτά, για να μπορέσω να ξεπληρώσω την υποθήκη μου».

Άχρηστη Κυκλοφορία: James Blunt – Moon Landing. Λίγο παλαιότερα, το 2008, ο μονίμως εριστικός Ben Marshall που τότε έγραφε στο περιοδικό Uncut , είχε ρωτήσει τον James Blunt

The Doomed Bird Of Providence – Blind Mouths Eat (Front & Follow)

Η θεατρικότητα στη μουσική μου τη σπάει. Όταν δηλαδή φτάνει σε επίπεδα The Knife ή, για την περίπτωση πιο ταιριαστά, σε επίπεδα Tiger Lillies. Είναι καλά για ένα τεταρτάκι. Μετά, δεν έχω και τιράντες, ας αναλάβει ο κ.Γεωργουσόπουλος τα υπόλοιπα. Όμως και παρόλο που είναι «Το Καταραμένο Πουλί Της Θείας Πρόνοιας» (ο Hitchcock παρατάει τη Grace Kelly και κάνει μούσα του την Ελένη Λουκά), το αποτέλεσμα είναι μοναδικό.

Ο Αυστραλός Mark Kluzek (που ζει στο Λονδίνο) έχει μαζέψει ό,τι πεθαμενατζίδικο όργανο μπόρεσε να βρει (ακορντεόν, βιολί, βιόλα, τσέλο, φλάουτο, τύμπανα –όχι ντραμς) και έχει πιάσει ό,τι μακάβριο έχει βρει στην αιματοβαμμένη μεταναστευτική ιστορία της Αυστραλίας και άλλες ανατριχιαστικές ιστορίες και το έχει μελοποιήσει. Αν οι 16 Horsepower αποφάσιζαν να συνεργαστούν με τους Those Poor Bastards και να κάνουν τη μουσική για το Django Unchained, θα είχαν φτάσει κάπου εδώ. Άλλα όχι ακριβώς εδώ.

Tracks For Your Mixtape: “Hang from your neck”, “Through the streets of Albany”, “Trail of bones”
Video: “Through the streets of Albany”

Magik Markers – Surrender To The Fantasy (Drag City)

Από το Boss πίστευα ότι θα την πατούσαν σαν τον Animal του Muppet Show, όταν τον έβαλαν να παίξει bossa nova και φρίκιασε σε λιγότερο από ένα λεπτό κι άρχισε να τα σπάει μόνος του. Έτσι έβλεπα να γίνεται και το στόρι με τον Pete Nolan και την Eliza Ambrogio όταν ξεκίνησαν να παίζουν σαν νοήμονα όντα και όχι σαν να κάνουν support στο live των Cramps στο ψυχιατρείο. Και αντί αυτού, παίρνουν και μπασίστα και φτιάχνουν τοv τρίτο δίσκο που μπορεί να ακούσει άνθρωπος χωρίς σύνδρομο tourette. Η ιστορία τους πλέον μου φαίνεται σαν την ιστορία πρεζάκια που κόβει και βλέπει πόσα πολύτιμα χρόνια έχει χάσει στη μαστούρα. Έτσι και οι Magik Markers φαίνεται πόσα χρόνια έχασαν μέσα στο noisecore εμετό που έφτιαχναν στα πρώτα τους χρόνια. Και πόσο χαμένη πήγαινε η alt.-noisy-rock δυναμική τους, ειδικά τώρα που μείναμε χωρίς Sonic Youth για, ποιος ξέρει, μέχρι πότε.

Tracks For Your Mixtape: “American sphinx face”, “Screams of birds and girls”, “Young”
Video: “Bonfire”

Laurel Halo – Chance Of Rain (Hyperdub)

Νόμιζα ότι έχει κοντά μαύρα μαλλιά, είναι cyborg και την έχει προσλάβει η ιαπωνική υπηρεσία εθνικής ασφάλειας από το Ghost In The Shell να κυνηγάει σχεδόν τσίτσιδη παρακρατικά καθίκια. Αυτό ήταν το πρώτο visual που είχα όταν άκουσα το “Constant index” από το Hour Logic. Στην πορεία κατάλαβα ότι δεν έπεσα και πολύ έξω από το σενάριο μου. Η Major Kusanagi ζει σε μια φουτουριστική πόλη όπου όλα παρακολουθούνται και όλα καταγράφονται. Η Laurel Halo αντίστοιχα, ζει σε μια Νέα Υόρκη όπου η ιδιωτικότητα και η ανωνυμία είναι δυσεύρετα αγαθά και η ίδια θα ήθελε πολύ να τα θεωρεί δεδομένα.

Στο δεύτερο άλμπουμ της δεν έχει φωνητικά πρώτον γιατί οι περισσότεροι στάθηκαν σε αυτά και όχι στην παραγωγή του Quarantine και δεύτερον γιατί έμαθε καλύτερα τη δουλειά της και δεν χρειάζεται τη φωνή της για να καλύψει το κενό του πρώιμου ερασιτεχνισμού της. Οι κλασσικές σπουδές της είναι πια μακρινό παρελθόν και η μανία της να πάει τη μουσική της γρήγορα παρακάτω φαίνεται από την ταχύτητα εξέλιξης της μέσα από 4 ep’s και 2 άλμπουμ. Το Chance Of Rain είναι μια ακόμη στάση πριν το θρίαμβο.

Άχρηστη Πληροφορία: Το εξώφυλλο αυτού του δίσκου έχει ζωγραφίσει ο Arthur Chartow, πατέρας της Laurel Halo.
Tracks For Your Mixtape: “Oneiroi”, “Thrax”, “Chance of rain”
Video: “Chance of rain”

Chrome Hoof – Chrome Black Gold (Cuneiform Records)

Σαν αυτές τις ταβέρνες-φαστφουντάδικα που φτιάχνουν τα πάντα. Σουβλάκια, πίτσες, μαγειρευτά, της ώρας, μακαρόνια, burgers, κρέπες και που φυσικά τίποτα δεν τρώγεται. Όμως οι Chrome Hoof αν ήταν καταχωρημένοι στο ask4food, θα είχαν 4 στις 4 ντομάτες. Funk, metal, disco, electro, progressive rock, τσιφτετέλια και ό,τι άλλο μπορεί να προκαλέσει παλινδρομικές κινήσεις, πέφτει μέσα στο τρελάδικο που έχουν δημιουργήσει εδώ και τέσσερα άλμπουμ και που τίποτα δεν πάει στραβά. Διαστημικοί glam καρνάβαλοι που θα παρακάλαγαν να έχουν κάνει αυτοί πρώτοι την προσγείωση των P-Funk. Ξέρω ότι δεν ακούγεται καλό έτσι όπως το περιγράφω, κι όμως αυτή η περίπου λονδρέζικη δεκάδα, είναι από τα πιο διασκεδαστικά πράγματα που κυκλοφορούν (καμάρωσε τους εδώ σε μια ζωντανή τους εμφάνιση). Εκεί που δυστυχώς σταμάτησαν οι Spektrum πριν απογειωθούν, οι Chrome Hoof συνέχισαν να τελειοποιούν το πανηγύρι τους.

Tracks For Your Mixtape: “Knopheria”, “Tortured craft”, “When the lightning strikes”
Video: “When the lightning strikes”

Shifted – Under A Single Banner (Bed Of Nails)

Διαβάζω ότι μ’ αυτή τη μουσική μπορεί να ξεσηκωθεί κόσμος στα clubs. Ότι η ταμπέλα techno μπορεί από μόνη της να σου δώσει μια κλωτσιά και να αρχίσεις να κουνιέσαι χωρίς να ξέρεις ξεκάθαρα το γιατί, το καταλαβαίνω. Αλλά ότι κόσμος πάει σε clubs και μπιστάει υπό τέτοιους industrial ήχους μου κάνει εντύπωση. Μπορώ όμως να καταλάβω ότι το “Suspended inside” ή το “Pure incomplete” σε ντεσιμπέλ κουφαμάρας μέσα στο περιβόητο Boiler Room παίρνει κεφάλια (ίσως μπορεί ακόμα και να γυρίσει μερικές γλώσσες). Κατά τα άλλα το δεύτερο άλμπουμ του βρετανού Alexander Lewis είναι υπόδειγμα σημερινής ηλεκτρονικής μουσικής, που δεν σου αφήνει περιθώριο να σκεφτείς άλλο χρώμα από το γκρι και άλλο υλικό από το τσιμέντο και την άσφαλτο. Πως και ξέφυγε αυτός από τα λαγωνικά της Modern Love ή της Blackest Ever Black είναι περίεργο. Όχι ότι κακόπεσε στα χέρια του Dominick Fernow (Vatican Shadow, Prurient).

Tracks For Your Mixtape: “Chrome, canopy & bursting heart”, “Pulse incomplete”, “Contact 0”
Video: “Suspended inside”

Fuchsia – Fuchsia (Kingdom Rerocds, 1971)

Είναι λιγοστές – ευτυχώς για τη διατήρηση της αδημονίας- οι περιπτώσεις που διατηρείται αμείωτο το ενδιαφέρον κατά της διάρκεια ακρόασης ενός ολόκληρου άλμπουμ. Μια τέτοια έχουμε με τους Fuchsia. Τα κομμάτια εναλλάσσονται με την αρμονία σκυτάλης από τον ένα δρομέα στον άλλο και οι μεταπηδήσεις από το progressive folk στη baroque pop, από τη σκοτεινή ψυχεδέλεια στο λαμπρό ενορχηστρωτικό λυρισμό, γίνονται με την άνεση που ξεπερνούν τα εμπόδια οι εν λόγω δρομείς. Ρεκόρ ακροάσεων και φυσικά χρυσό.

Video: “Me and my kite”

Βενέδικτος Πφαφ