New Adventures In Hi-Fi vol.16

Το video της εβδομάδας. Αν αντέξεις μέχρι το τέλος… προβληματίσου.

Endless Boogie – Long Island
(No Quarter)

Οι Endless Boogie είναι η απόλυτη jam μπάντα. Δεν παίζουν με συνθέσεις. Κλείνονται στο studio και αρχίζουν να κοπανάνε χωρίς σταματημό και όταν ματώσουν το κόβουν. Μετά διαλέγουν ό, τι τους αρέσει

και λένε ότι έβγαλαν καινούργιο άλμπουμ. Επισήμως το 3ο τους άλμπουμ, ανεπίσημα το 5ο αν συνυπολογιστούν τα Volume 1 και 2. Δεν με νοιάζει καθόλου αν παίζουν ένα ή δύο riff σ’ όλο το δίσκο. Αρκεί να παίζει ασταμάτητα αυτό το ψυχεδελικό blues-rock πράγμα, που σε οχτώ κομμάτια ξεπερνά κατά πολύ τη μία ώρα. Πριν το ακούσω με ευχαρίστηση έμαθα ότι στις κιθάρες θα είναι και ο Matt Sweeny (Superwolf, Chavez, Zwan) αλλά κατά την ακρόαση δεν άλλαξε τίποτα. Ούτε κι αυτό με νοιάζει. Το ατελείωτο τζαμάρισμα τους είναι εθιστικό. Για να το κάνω λίγο πιο ξεκάθαρο, αν σου αρέσουν οι Wooden Shjips και έχεις μέσα σου λίγο βουκολικό αίμα, τότε βουρ στο ψητό.

Tracks For Your Mixtape: “The savagist”, “The artemus ward”, “The Montgomery manuscript”

Video: “Empty eye” (live) w/Matt Sweeney

Click here to view the embedded video.

Arbouretum – Coming Out Of The Fog
(Thrill Jockey)

Το Rites Of Uncovering, το πρώτο τους άλμπουμ για την Thrill Jockey, το είχα λατρέψει. Αυτό εδώ είναι το 5ο τους άλμπουμ, αλλά για μένα το δεύτερο. Ίσως γιατί είναι το μόνο άξιο μετά από το Rites. Όμως δεν είναι να τους αφήνεις ποτέ από τα μάτια σου. Ποτέ δεν ξέρεις αν θα ξυπνήσουν ένα πρωί ή μεσημέρι ή βράδυ, θα πάνε κατευθείαν στο γκαράζ, θα ανάψουν ένα τσιγάρο και παρέα με μια 6άδα Bud θα φτιάξουν ένα ακόμα rock βράχο. Για όσους θα ήθελαν να ακούσουν και πάλι τον Will Oldham να τραγουδάει τόσο δυνατά ώστε να ακούγεται και στις τελευταίες σειρές, ο Dave Heumann είναι ο απόγονος της βαθιάς αμερικανικής κατάθλιψης (παλιότερα έπαιζε με τον αδερφό του Will, Ned Oldham στους Anomoanon). Βαριά κι ασήκωτη rhythm section, που και που Sabbath-ικές κιθάρες, ψυχεδελική folk-rock που θα έκανε περήφανο το Jerry Garcia.

Tracks For Your Mixtape: “The long night”, “Oceans don’t sing”, “World split open”

Video: “Renouncer”

Click here to view the embedded video.

Andreas Polyzogopoulos – Heart Of The Sun: The Music Of Pink Floyd (Puzzlemusic)

Με φιλαρμονική τους έχουμε ακούσει (για κακή μας τύχη), από ρεγκάδες το ίδιο (με μεγαλύτερη επιτυχία) και μία τζαζ εκδοχή τους δεν μας πέφτει άσχημη. Εύκολο και δύσκολο μαζί. Εύκολο να συντονιστεί κανείς με πασίγνωστες μελωδίες. Δύσκολο να μείνει συντονισμένος εκεί. Η ηχογράφηση αφορά απωθημένο. Το αποτέλεσμα αφορά λάτρες των Floyd, ίσως και της σύγχρονης τζαζ. Αυτό το αποτέλεσμα στις περισσότερες από τις δέκα περιπτώσεις που έχουμε στο άλμπουμ είναι πάνω από ικανοποιητικό. Η επιλογή των κομματιών είναι μεν σχεδόν προβλέψιμη (ευτυχώς δεν υπάρχει το “Wish you were here”) άλλα η εκτέλεση τους όχι. Η τρομπέτα είτε σε ρόλο κιθάρας είτε σε ρόλο φωνητικών, μου θυμίζει έντονα το Νορβηγό Nils Petter Molvaer, η rhythm section του κουαρτέτου δίνει ένα Cinematic Orchestra χαρακτήρα (“Have a cigar”, “Shine on”) και τα πλήκτρα γεμίζουν πιο πιστά τον ήχο. Όσο απίθανο κι αν σου φαίνεται, δεν είναι γραφικός ο δίσκος (ε…λίγο μόνο το “Another brick in the wall”).

Tracks For Your Mixtape: “Have a cigar”, “Set the controls”, “Money”

Audio: “Money”

Prurient – Through The Window
(Blackest Ever Black)

Αν γνωρίζεις τον Prurient τότε μάλλον θα θες να βάλεις τα πόδια στην πλάτη και να φύγεις πριν αρχίσει να σου κάνει το μυαλό μαρμελάδα. Όμως για πρώτη φορά δεν υπάρχει λόγος. Ο Dominick Fernow, αυτό είναι το πραγματικό του όνομα, κάνει την έκπληξη με το Through The Window. Ηρεμεί λίγο από τα noise κολαστήρια που συνήθως προσφέρει απλόχερα, φοράει ίσως μόνο τις κάλτσες του Vatican Shadow alter ego του και technoποιεί. Η συνολική διάρκεια δεν ξεπερνά τα 30 λεπτά και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι για κυκλοφορία με το όνομα του στο εξώφυλλο. Σκοτεινό techno μεσέων ταχυτήτων, με τσιμεντένια βιομηχανική αισθητική που χτίζεται πλήκτρο-πλήκτρο και κάτι λίγα φωνητικά από τον άλλο κόσμο. Τα κομμάτια στην πραγματικότητα είναι δύο και χωρίζονται από ένα 4λεπτο θορυβώδες μαστίγωμα, μη τυχόν και ξεχαστούμε στις καλές διαθέσεις του Fernow.

Tracks For Your Mixtape: ένα κι ένα κάνουν δύο. Διάλεξε.

Video: You Show Great Spirit

Click here to view the embedded video.

Various Artists – Who’s That Man: A Tribute To Conny Plank
(Gronland)

“Sometimes there is a man. I won’t say a hero, ‘cause what’s a hero? But sometimes there is a man. And I’m talkin’ about the Dude here. Sometimes there’s a man who, well, he’s the man for his time and place, he fits right in there”.
Sam Elliott – The Stranger. Big Lebowski.

Εδώ ο Dude δεν είναι ο Jeff Bridges, αλλά ο Conny Plank. Ο Γερμανός παραγωγός που έχτισε μια αυτοκρατορία ψυχεδέλειας και krautrock από την αρχή των 70’s μέχρι το θάνατο του, το ’87. Ουσιαστικά μορφοποίησε όλη αυτή τη μουσική σκηνή. Και μόνο να βάλω τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ των Kraftwerk (σ’ αυτή την τετραπλή συλλογή απουσιάζουν, μάλλον για τα δικαιώματα) και τα τρία πρώτα των Neu!, έχω καθαρίσει με επιχειρήματα, αλλά να κρατήσουμε και τους Cluster, τους Guru Guru και τους La Dusseldorf. Η μαγκιά του ήταν ότι αντί να πατρονάρει, όπως πολλοί που είχε πάρει αέρα ο κώλος τους, ενέπνεε τους μουσικούς. Το δικό του μουσικό έργο μάλιστα περιλαμβάνει ακόμα και τα βασικά πατήματα γι’ αυτό που αργότερα θα ονομαζόταν techno. Κι ας πούμε και μια βαριά κουβέντα. Είναι ο πρωτομάστορας της πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής.

Tracks For Your Mixtape: “Feuerland”, “Pitch control”, “Automatic”

Video: Michael Rother “Feuerland”

Click here to view the embedded video.