Paul Banks @ Fuzz Club

Την Παρασκευή το βράδυ ο Paul Βanks επέστρεψε στην Αθήνα για να μας διηγηθεί τις ιστορίες του κυρίου Julian Plenti.

Δέκα χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία του “Turn on the Bright Lights” των Interpol. και η φετινή επανέκδοση του σε διπλή ενισχυμένη μορφή που περιέχει demo εκτελέσεις και κομμάτια

που έμειναν έξω από τον δίσκο αναδεικνύει ξεκάθαρα την επίδραση που αυτός είχε στον ήχο και την μουσική κατεύθυνση που ακολούθησαν πολλές μπάντες μετά από αυτούς. Και αν δεν συνεχίστηκε τόσο πειστικά ούτε από τους ίδιους τους Interpol ίσως τελικά αυτό οφείλεται και στην διάθεση του τραγουδιστή τους να διαφοροποιηθεί από την αρχική συνθετική φόρμουλα της μπάντας του.

Ο Paul Βanks λοιπόν, επέστρεψε στα μέρη μας, ενάμιση χρόνο σχεδόν μετά την πρώτη επίσκεψη των Interpol στη χώρα μας, για να μας διηγηθεί αυτήν την φορά τις ιστορίες του κυρίου Julian Plenti, μουσικού alter ego του, και να παρουσιάσει υλικό από τον ομότιτλο περσινό του δίσκο. Με την κλασική τετραμελή σύνθεση μιας ροκ μπάντας, με τον ίδιο και στην κιθάρα επέλεξε να κινηθεί σε πιο παραδοσιακές τραγουδιστικές δομές με ομοιόμορφη παρουσίαση των συνθέσεων, από τις οποίες λίγες ήταν οι περιπτώσεις που ξεχώρισαν.

Κομμάτια όπως το “Skyscraper”, το “Games for Days”, το “Fun that we had”, το “Over my shoulder” και πάνω από όλα το “The Base”, που αποτελεί και το καλύτερο τραγούδι που έχει συνθέσει μέχρι τώρα στην σύντομη σόλο πορεία του. Και αν η ατμοσφαιρικότητα έχει αναπόφευκτα υποχωρήσει υπό το βάρος μια καινούργιας οπτικής, η αισθαντικότητα της φωνης του παραμένει και είναι αυτή που δίνει έξτρα πόντους στο όλο εγχείρημα. Απλά την επόμενη φορά για να μην νοσταλγήσουμε και ζητήσουμε να μας επισκεφτεί ξανά με την κανονική μπάντα του (όπως ένας θεατής του φώναξε προς το τέλος) μια πιο παθιασμένη εκτέλεση των κομματιών θα είναι παραπάνω από καλοδεχούμενη.

Πριν τα εβδομήντα περίπου λεπτά της εμφάνισης του Paul Banks, οι Έλληνες Wheatman μας κράτησαν καλή παρέα με τις πειστικές ροκ συνθέσεις τους, κυρίαρχο χαρακτηριστικό των οποίων είναι η πολύ δυνατή φωνή του τραγουδιστή τους που παραπέμπει στους Pearl Jam και τον Eddie Vedder, με το τραγούδι “Love or Hate” να ξεχωρίζει από όσα επέλεξαν να μας παρουσιάσουν.

Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού