Τρία ποιήματα της Κατερίνας Τάπανα

Αστική ανάπλαση

Hörst du das, meine Liebe? (το ακούς αυτό αγάπη μου;)
Θέλω με την χτένα των μαλλιών μου
να κτενίζεις τους κάκτους
στο γραφείο σου
Κι από το χαμόγελό σου
οι αμφιβληστροειδείς μου
να καούν,
όπως καήκανε
τα φύλλα του σπαθίφυλλου
από τον ήλιο του Σεπτέμβρη

Στη θήκη των κλειδιών σου
το κλειδί των οργασμών μας κρατάς
αυτό που τη φαιά μου ουσία
κόκκινη βάφει
σφυροκοπώντας τα μηλίγγια μου
Και η μπογιά ξεχύνεται
στους δρόμους
μέχρι να βρει τον άγραφο

Έτσι ξεκινά η αστική ανάπλαση
σε τούτην δω την άχαρη πόλη
Το όνομά σου στη μάντρα
είναι το σύνθημα
να βγάλουν οι άντρες τις τραγιάσκες
να μην έχουν ίσκιο τα μέτωπα
Να δούμε ποιανού το μάτι
αστράφτει καλοσύνη
και ποιος σε τουτονά
τον τοσοδούλη ίσκιο
κρύβει μαύρες μαντίλες
για των κοριτσιών τις ψυχές

Έρωτας με διακόπτη

Όταν έρχεσαι
ανάβεις το φως
Όταν φεύγεις
το σβήνεις
Στην αρχή φοβόμουν
πως θα καεί η λάμπα
από το άναψε σβήσε
Είναι μέρες
που το σκοτάδι
έχει απλωθεί
και φως
δε βγάνει μήτε ο ήλιος
Τώρα φοβάμαι
μήπως οι πάροχοι
της ηλεκτρικής ενέργειας
ζητήσουν μίζα
από τον έρωτά μας
όταν θα ανακαλύψουν
την ηλεκτροπαραγωγική
του ικανότητα

Χαρτοκολλητική

Λείπεις
κι έχω απλώσει
το κορμί σου
μπροστά στα μάτια μου

Κόβω προσεκτικά
το περίγραμμά σου
στρογγυλοί οι ώμοι
τετράγωνο το πιγούνι

Σε χαρτοκολλώ
στο κρεβάτι μας

Δεν είσαι το παιγνίδι μου,
αλλά ένας ήλιος
ξαπλωμένος
μια συνοικία από χρώματα
ένα τοπίο
εράσμιας μνήμης

Αγαλματένια σκέλη
στο λευκό του ασβέστη
μέλη ενός πανάρχαιου ναού
στην αγκαλιά σας
προσεύχομαι
για τη σωτηρία
της ψυχής μου

Η Κατερίνα Τάπανα γεννήθηκε το 1974 στις Σέρρες. Σπούδασε στην Κτηνιατρική Σχολή του ΑΠΘ. Ζει και εργάζεται στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Στον ελεύθερο της χρόνο, γράφει μουσική –κυρίως τραγούδια–, σπουδάζει κλασικό τραγούδι και καταγράφει τις σκέψεις της με τη μορφή ποιητικού λόγου. Κείμενά της έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης και δημοσιευτεί σε διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά.