Χριστούγεννα στο Αγ. Ορος: Μυστική θέα των αθεάτων

Χριστούγεννα στο Αγ. Ορος: Μυστική θέα των αθεάτων22.12.2017Άρθρα

Οσο ο άνθρωπος καλλιεργεί την αγάπη και την ταπείνωση τόσο οικειώνεται τον γεννηθέντα στην ταπεινή φάτνη Χριστό

Από τον
Αγιορείτη μοναχό Πατάπιο Καυσοκαλυβίτη

Ο σοι ἀπό τούς ἀναγνῶστες μας ἔχουν ἐπισκεφθεῖ τό Ἅγιον Ὄρος καί ἔχουν λάβει μέρος, μαζί μέ

τούς Πατέρες, στήν ὁλονύκτια ἀγρυπνία τῶν Χριστουγέννων μέσα στό καθολικό μιᾶς Μονῆς ἤ στό κυριακό μιᾶς Σκήτης θά συμφωνήσουν μέ τά παρακάτω. Μέσα στόν χῶρο τοῦ ναοῦ, τό πνευματικό μεγαλεῖο, τό μυστικό βάθος καί τό αἰσθητικό κάλλος τῆς ὑμνογραφίας καί τῆς εἰκονογραφίας τῆς Ἑορτῆς συνεργοῦν ὥστε ὁ πιστός νά ζεῖ τό μυστήριο τῆς σαρκώσεως μέ τίς αἰσθήσεις του, πού μεταμορφώνονται κι αὐτές γιά νά γίνουν μέσα ἐπικοινωνίας μέ τό ἄρρητο καί ὑπερφυσικό.

Πράγματι! Μέσα στόν λαμπρό καί ὑποβλητικό βυζαντινό διάκοσμο καί τόν κατανυκτικό φωτισμό τῶν ἁγιορειτικῶν ναῶν, στίς τοιχογραφημένες μορφές τῶν Ἁγίων, ἱστορημένες ἀπό ζωγράφους τῆς Κρητικῆς ἤ τῆς Μακεδονικῆς Σχολῆς, τά πρόσωπα παίρνουν τέτοια ὑπερκόσμια ἔκφραση, πού οἱ προσευχόμενοι μοναχοί αἰσθάνονται ὅτι εἶναι ζωντανά μαζί τους. Ἀπόστολοι πού διακόνησαν ὡς ἀπεσταλμένοι τοῦ Θεοῦ Λόγου τόν εὐαγγελισμό τοῦ κόσμου, Προφῆτες πού προανήγγειλαν μέ τίς προφητεῖες τους τήν ἔλευση τοῦ Σωτῆρα, Ἱεράρχες πού θεμελίωσαν καί διετράνωσαν μέσα ἀπό ἀπερίγραπτους ἀγῶνες τό ὀρθόδοξο δόγμα καί τίς ἀλήθειες τῆς πίστης μας, Μάρτυρες πού ἔδωσαν καί τή ζωή τους ἀκόμη γιά τή μαρτυρία τους ὅτι Αὐτός πού γεννήθηκε στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ ἀπό τήν Παρθένο Μαρία εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Ὅσιοι ἀσκητές καί ἡσυχαστές πού ἔλειωσαν τή σάρκα τους, ἀφιερώνοντας ὁλόκληρη τή ζωή τους στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ... Ὅλοι αὐτοί, μέ ἔκφραση ἄπειρης ἀγαλλίασης, μοιάζουν νά συμμετέχουν μέ τήν εἰκαστική τους αὐτή παρουσία στήν κοινή προσευχή τῶν πατέρων πρός τόν γεννηθέντα Κύριο, πρεσβεύοντας γιά ὅλους ἐμᾶς.
«... οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες ὑπό ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, Σέ προσκυνεῖν, τόν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης...» Αὐτοί πού λάτρευαν τά ἄστρα διδάχθηκαν ἀπό τόν ἀστέρα τῶν Χριστουγέννων νά προσκυνοῦν, ἀντί γι᾿ αὐτά, τόν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης Χριστό! Αὐτά ψάλλουμε στό Ἀπολυτίκιο τῆς Ἑορτῆς.

Συχνά ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπό τά πράγματα πού ἐμεῖς λατρεύουμε καί τρέφουμε ἰδιαίτερη ἀγάπη. Ἔτσι ὁδήγησε καί τούς Μάγους τῶν Περσῶν στόν ἑαυτό Του. Ὅμως εἶναι αὐτός ὁ μόνος λόγος πού ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται μέ ποικίλους τρόπους σέ διαφορετικούς ἀνθρώπους καί σέ ποικίλες περιστάσεις; Κάθε χριστιανός θά ἤθελε νά ἀπαντήσει στό ἐρώτημα πού ἔθεσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «Ποιός λέτε ὅτι εἶμαι;», μέ τόν τρόπο πού ἀπάντησε ὁ ἀπόστολος Πέτρος: «Σύ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ». Ὅμως καθένας μας ἀντιλαμβάνεται αὐτόν τόν Υἱό τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ κατά τρόπο μοναδικό. Κι αὐτός ὁ τρόπος δέν συνειδητοποιεῖται τόσο στόν νοῦ ὅσο στό ἐσωτερικό καταφύγιο τῆς καρδιᾶς. Μοιάζει μέ μία ἀπόχρωση στό ἀπέραντο φάσμα χρωμάτων πού ἀποδίδουν τό λευκό φῶς.
Σέ ἀναφορά μέ τούς Μάγους, ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἀπό τά τέσσερα πέρατα τῆς Γῆς, πού καταφθάνουν στό Ἅγιον Ὄρος γιά νά βροῦν τή φάτνη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Γι᾿ αὐτό καί στά διάφορα ἱερά ἁγιορειτικά σκηνώματα συναντᾶ κανείς μοναχούς πού προέρχονται ὄχι μόνο ἀπό τίς ὀρθόδοξες χῶρες, ἰδίως τῆς χερσονήσου τοῦ Αἴμου καί τή Ρωσία, ἀλλά καί ἀπ᾿ ὅλο τόν κόσμο, Ἀνατολή καί Δύση.

Τό γεγονός τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ δίνει μιά ἐντελῶς νέα διάσταση στήν κατανόηση τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς ἱστορίας του. Τά Χριστούγεννα δέν εἶναι μόνο ἡ ἡμέρα τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ἡ ἡμέρα τῆς ἀπαρχῆς τῆς θέωσης τοῦ ἀνθρώπου.
Ὁ ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος διδάσκει πώς ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό εὐτυχέστερο γεγονός πού συνέβη στήν ἱστορία τοῦ κόσμου. Καί μᾶς λέγει ἀκόμα πώς ὁ Θεός ἐνσαρκώθηκε γιά νά γνωρίσει ὁ κόσμος τήν ἀγάπη πού ἔχει γιά τή δημιουργία Του. Μέ τή σειρά του, ὁ ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος μᾶς λέγει ὅτι αὐτός πού ξέρει τί σημαίνει θεάρεστος ἑορτή, αὐτός πού δέν μένει στά φαινομενικά στοιχεῖα τῆς γιορτῆς, βλέπει κάθε γιορτή σάν ἕνα μέρος ἀπό τά ἐπουράνια καί τήν αἰωνιότητα. Καί σήμερα, πού τό σκοτάδι πού περιβάλλει τόν σημερινό ἄνθρωπο φαντάζει πιό βαθύ κι ἀπό τήν πιό σκοτεινή παραμονή Χριστουγέννων, χρειάζεται νά διατηρηθεῖ ἡ ἐλπίδα ὅτι κάποτε θά μπορέσει νά δεῖ τή λάμψη πού ἐκπέμπει τό Θεῖο Βρέφος μέσα στήν καρδιά του.

Τό θαῦμα τελεσιουργεῖται στά ἐσώτερα τῆς ψυχῆς. Ὅσο ὁ ἄνθρωπος καλλιεργεῖ τήν ἀγάπη, τήν ταπείνωση καί τήν ἀλληλεγγύη πρός τούς συνανθρώπους του τόσο οἰκειώνεται τόν γεννηθέντα στήν ταπεινή φάτνη Χριστό. Σπήλαιο γίνεται τότε ἡ ταπεινή καρδιά του.