ΠΑΣΟΚ: «Κίτρινο γράμμα στο συρτάρι...».

του Νίκου Σίμου

Όπου φτώχεια και γκρίνια λέει ο λαός και βεβαίως δεν θα ήταν δυνατόν να ξεφύγει από την γκρίνια το άλλοτε πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ, για το οποίος πλέον οι αναλυτές βάζουν στοίχημα αν θα μπει ή όχι στη Βουλή στις προσεχείς εκλογές.

Συγκλήθηκε λοιπόν η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, πριν από τη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση προκειμένου

να επιτευχθεί η απαιτούμενη συσπείρωση. Και τότε βγήκαν τα μαχαίρια με τον κ. Χρυσοχοίδη που βλέπει τον εαυτό του ως έναν εν δυνάμει δελφίνο, να επιτίθεται στον Ευάγγελο Βενιζέλο, να μιλάει για έλλειμμα δημοκρατικής λειτουργίας του κόμματος –λες και είχε ποτέ τέτοια λειτουργία- και, βεβαίως να «τα ρίχνει» και στην κυβέρνηση, μολονότι υπουργός της που περιφέρεται εγκαινιάζοντας έργα που είναι αμφίβολο να και πότε θα τελειώσουν, μιλώντας για την αναποτελεσματικότητα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και για την λίστα Λαγκάρντ. Ειδικώς γι’ αυτήν την λίστα ο υπαινιγμός ήταν σαφής, διότι προφανώς κάτι επ’ αυτού θα ξέρει ο κ. Χρυσχοίδης και πολύ περισσότερα ο κ. Βενιζέλος.

Το αστείο στην όλη υπόθεση είναι ότι οι τοποθετήσεις των πράσινων στελεχών απέπνεαν την ψευδαίσθηση ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει ένα μεγάλο κόμμα. Με άλλα λόγια αρνούνται να συνειδητοποιήσουν ότι ο κόσμος, έστω και αργά, το έχει γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του και ότι και το κόμμα αυτό και τον αρχηγό του τους έχει διασώσει ο κ. Σαμαράς, επειδή χρειάζεται κυβερνητικό στήριγμα, με πολύ μεγάλο όμως νεοδημοκρατικό κόστος. Διότι οι μεν βουλευτές του κάνουν απλώς υπομονή, οι δε ψηφοφόροι έχουν εγκαταλείψει την ΝΔ, μη ανεχόμενοι, αμφότεροι, την συμμαχία με το φαύλο ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που πολιτογράφησε την διαπλοκή στον πολιτικό χώρο.

Το ΠΑΣΟΚ τώρα είναι «μια ανάμνηση παλιά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι», που την μεν ανάμνηση καλύτερα να την ξεχάσουμε, το δε γράμμα καλύτερα να μη το ξαναδιαβάσουμε...