Σύντροφε, από πού πάμε για την ΚΑΛΟ;

Στην Ελλάδα εκτός από Επιτροπές φτιάχνουμε και... Ταμεία. Πολύ πρόσφατα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύθηκε το κείμενο του Νόμου 4430 που αναφέρεται στην «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία». Στο άρθρο 10 του Νόμου διαβάζω για την σύσταση ενός νέου Ταμείου. Παραθέτω εδώ το κείμενο των τριών πρώτων παραγράφων του άρθρου 10 ως έχει:

«1. Συνιστάται Ν.Π.Ι.Δ. με την επωνυμία «Ταμείο Κοινωνικής Οικονομίας». Το Ταμείο τελεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και

εδρεύει στην Αθήνα.
2. Σκοπός του Ταμείου είναι η χρηματοδότηση προγραμμάτων και δράσεων για την ενίσχυση των Φορέων Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, όπως αυτοί ορίζονται στο παρόντα νόμο.
3. Οι πόροι του Ταμείου προέρχονται από τον προϋπολογισμό Δημοσίων Επενδύσεων (εθνικό ή/και συγχρηματοδοτούμενο σκέλος), καθώς και από άλλες πηγές χρηματοδότησης».
Που είναι το κακό θα πείτε ; Άλλο ένα Ταμείο για την Επιχειρηματικότητα - τι είχαμε, τι χάσαμε; Μισό, μην βιάζεστε...
Στην παράγραφο 5 του άρθρου 10 βρίσκω ενδιαφέρον σε μια μεταβατική διάταξη: « Μέχρι την ολοκλήρωση των διαδικασιών ίδρυσης και λειτουργίας του φορέα της παραγράφου 1, δημιουργείται λογαριασμός «Ταμείο Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας» υπό την εποπτεία της Ειδικής Γραμματείας Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Οικονομικών και
Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού καθορίζονται οι λεπτομέρειες διαχείρισης του ως άνω Λογαριασμού(...)». Με απλά λόγια, μέχρι να αρχίσει να λειτουργεί το Ταμείο – σε μέλλοντα χρόνο- φτιάχνουμε στα γρήγορα έναν νέο λογαριασμό που θα τον διαχειρίζεται μια νέα Ειδική Γραμματεία - η Ειδική Γραμματεία Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας. Στον παρόντα χρόνο από όλα αυτά τα καλά πράγματα δεν υπήρχε τίποτα στην θέση παρά μόνο ψηφισμένες διατάξεις και ένα όνομα υποψήφιου ειδικού γραμματέα – κομματικό στέλεχος «κινηματικής» αντίληψης και αδελφός βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ- να περιφέρεται...

Αν διαβάσει κανείς το κείμενο με τις διατάξεις του νέου νόμου με τις κακοχωνεμένες από την μετάφραση έννοιες των εμπνευστών και συντακτών του θα κατανοήσει δίχως πολύ προσπάθεια ότι «πολύ φασαρία για το τίποτα»... Η Ευρωπαϊκή Ευρώπη του κατά Τσίπρα «Νεοφιλελευθερισμού» και μαζί της οι παραδοσιακές μεγάλες πολιτικές οικογένειες των Λαϊκών, των Σοσιαλδημοκρατών και των Φιλελευθέρων τα έχουν πει και στη θεωρία και στην πράξη ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Όλοι όσοι είχαν ενδιαφέρον και πρόσβαση στις πηγές και όχι στις Λατινοαμερικανικές μεταφράσεις των κάθε λογής συμβούλων θα γνώριζαν τις επεξεργασίες των Βρετανικών think tanks περί «Social Enterprise 2.0» αλλά και την μεγάλη ιδέα του πρώην πρωθυπουργού Κάμερον (τα χρόνια που το Συντηρητικό Κόμμα φιλοδοξούσε να διαδεχθεί τους Εργατικούς) για το Big Society ( ένα μείγμα ελεύθερης αγοράς και κοινωνικής αλληλεγγύης σε τοπικό επίπεδο με ισχυρή δόση κοινοτισμού).

Οι ακτιβιστές της Κουμουνδούρου για τις ανάγκες διαφοροποίησης τους πρόσθεσαν δίπλα στο «Κοινωνική» και τον διφορούμενο (λατινοαμερικάνικης έμπνευσης) όρο «Αλληλέγγυα» και έφτιαξαν το δικό τους μείγμα. Επιπλέον, στο πρόσωπο της κας Ουρανίας Αντωνοπούλου – σήμερα αναπληρωτής υπουργός Αναπληρώτρια Υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης- βρήκαν ένα στενό συμπαραστάτη και συνοδοιπόρο. Έτσι, φτιάχτηκε η «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία» του ΣΥΡΙΖΑ – η «ΚΑΛΟ» που λένε και εκείνοι στην κομματική τους αργκό.

Και όμως η Κοινωνική Οικονομία και η Κοινωνική Επιχειρηματικότητα είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να μείνει ως παιχνίδι στα χέρια ακτιβιστών της παράλληλης οικονομίας με το παράλληλο νόμισμα. Με λίγα λόγια, η διαχείριση των υποθέσεων της Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας πρέπει να γίνεται μέσα από τους δοκιμασμένους υφιστάμενους θεσμούς και στο έδαφος των διαδικασιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλωστε, δεν μας λείπουν τα εργαλεία και οι «βραχίονες», τα χρήματα ψάχνουμε... Και χρήματα από κοινοτικούς και άλλους πόρους όχι από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και το κόψιμο των συντάξεων!