Γκι Φερχόφστατ: Η «φωνή» της ομοσπονδιοποίησης

Η Ευρώπη σήμερα τα 60 χρόνια απ' τη «θεμελίωση» της ΕΕ. Μόνο που σήμερα η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι όπου η απειλή κατακερματισμού της μετά και την απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει είναι μία πραγματικότητα.

«Αυτοί που πιστεύουν σε μία ενωμένη Ευρώπη πρέπει να αντισταθούν και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στα πολιτικά πράγματα», επιμένει ο Φιλελεύθερος Βέλγος πολιτικός Γκι Φερχόφσταντ σε άρθρο του στην Guardian για τα 60χρονα της ιδρυτικής διακήρυξης

Ο Φερχόφσταντ επικεφαλής της ευρωομάδας των Φιλελεύθερων Δημοκρατών και πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου εξελίσσεται στη φωνή που υποστηρίζει ίσως πιο ένθερμα από καθέναν το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, το οποίο, όπως λέει δεν μπορεί να πεθάνει. Το δικό του όραμα κινείται στην κατεύθυνση της ομοσπονδιοποίησης των χωρών μελών της ΕΕ με περισσότερες αποφάσεις σε κεντρικό επίπεδο. Εντελώς αντίθετα δηλαδή με αυτά που πρεσβεύουν οι ευρωσκεπτικιστές και οι εθνικιστές που αυτή τη στιγμή θεωρούν ανερχόμενη δύναμη στο ευρωπαϊκό σκηνικό.

«Οι Εθνικιστές μας λένε ότι το Κράτος – Έθνος είναι σε καλύτερη θέση να αντιμετωπίσει τις κοινές προκλήσεις. Όπως τα επιχειρήματα τους είναι παράλογα και αγνοούν τη φύση των διασυνοριακών απειλών που αντιμετωπίζουμε. Η κλιματική αλλαγή, η διεθνής τρομοκρατία και οι αρνητικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν απ' τις χώρες ξεχωριστά. Εάν η ΕΕ δεν υπήρχε σήμερα, θα έπρεπε να τη δημιουργήσουμε ξανά», τονίζει.

Ο ίδιος θεωρεί ότι η κρίση που περνάει σήμερα η Ευρώπη είναι γιατί δεν έχουν γίνει βήματα προς την ομοσπονδιοποίηση. «Η ευρωπαϊκή κοινή αγορά είναι κάτι για το οποίο όλοι οι Ευρωπαίοι πρέπει να είμαστε υπερήφανοι. Ωστόσο η ευημερία που έφεραν οι ανοικτές αγορές και το ελεύθερο εμπόριο πρέπει να μοιραστεί σε πιο ευρεία βάση. Υπερβολικά πολλοί Ευρωπαίοι σήμερα είναι άνεργοι, αμείβονται με χαμηλούς μισθούς και βρίσκονται κοινωνικά στο περιθώριο. Εκατομμύρια πολίτες έχουν μείνει πίσω και οι πολιτικοί ηγέτες άργησαν πολύ να το αναγνωρίσουν», τονίζει ο Φερχόφστατ και προτάσσει την ανάγκη μίας βαθιάς μεταρρύθμισης της Ευρωζώνης με την ενεργοποίηση ενός συστήματος διακυβέρνησης που θα αυξήσει τις επενδύσεις και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας».

Τις θέσεις αυτές βέβαια ο Φερχόφστατ δεν τις καταθέτει τώρα μιας και η πολιτική του καριέρα αποδεικνύει πως πάντα ήταν ένας αφοσιωμένος ευρωπαϊστής με θέσεις υπέρ της ομοσπονδιοποίησης της Ευρώπης.

Η Ευρωπαϊκή πορεία

Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του ως πρωθυπουργός του Βελγίου (1999-2008), ο Φέρχοφστατ προέδρευσε της Συνόδου Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Λάκεν το 2001, η οποία οδήγησε στη δημιουργία της συνέλευσης που σχεδίασε τη Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης. Σχετικά με την υιοθέτηση του ευρώ, ο ίδιος τότε δήλωσε πως "η έλλειψη μίας κοινής κοινωνικοοικονομικής πολιτικής και η έλλειψη μίας πραγματικής πολιτικής ένωσης" θα οδηγούσε τη νομισματική πολιτική σε κρίση.

Μετά τις Ευρωεκλογές του 2004, ο Φερχόφστατ υπήρξε ο επικρατέστερος υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την ανάληψη της θέσης του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπης, με την υποστήριξη τόσο της Γαλλίας & της Γερμανίας όσο και άλλων Ευρωπαϊκών κρατών. Παρόλα αυτά η πρόταση απορρίφθηκε από τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Τόνι Μπλερ.

Αντιδρώντας στην καταψήφιση της Συνταγματικής Συνθήκης, ο Φερχόφστατ κυκλοφόρησε το 2005 το πρώτο του μανιφέστο με τίτλο "Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης" (Verenigde Staten van Europa), προτείνοντας ριζοσπαστικά φεντεραλιστικά μέτρα για την ενίσχυση της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Μεταξύ άλλων επιχειρηματολόγησε υπέρ της δημιουργίας ενός ευρωστρατού που θα ενοποιούσε τους επιμέρους εθνικούς στρατούς των κρατών μελών, τη θέσπιση ενός πανευρωπαϊκού φόρου που θα χρηματοδοτούσε άμεσα τον κοινοτικό προϋπολογισμό και θα αντικαθιστούσε τις εισφορές των κρατών-μελών, και την άμεση εκλογή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τους Ευρωπαίους πολίτες.

Το 2009 εξελέγη μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και αποτελεί τον αρχηγό της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (ALDE), της τρίτης μεγαλύτερης πολιτικής ομάδας του Κοινοβουλίου. Ένα χρόνο αργότερα ιδρύει την Ομάδα Σπινέλι (Spinelli Group), με στόχο την αναζωπύρωση της συζήτησης για ένα ομοσπονδιακό Ευρωπαϊκό μέλλον.

Σε συνεργασία με τον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ συν-πρόεδρο της πολιτικής ομάδας των Πρασίνων-Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας, εκδίδει το 2012 το μανιφέστο "Ξύπνα, Ευρώπη" (For Europe), αναζητώντας τις πραγματικές αιτίες της Ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και προτείνοντας την "οικονομική, φορολογική και πολιτική" Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως τη μόνη βιώσιμη λύση για το μέλλον.

Το 2014 η Συμμαχία Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη τον πρότεινε ως υποψήφιο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενώ φέτος ήταν υποψήφιος και για τη θέση του Προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου

Γεννήθηκε στο Ντεντερμόντε στις 11 Απριλίου 1953. Σπούδασε Νομικά στη Γάνδη και εξελέγη βουλευτής το 1985.