Έτσι, για πλάκα!

Και όλα ξαφνικά ξεκινάνε….

Για πλάκα στην αρχή σοβαρά στην πορεία!

Είναι η συνήθης έκφραση «εντάξει μωρέ εγώ τα διαχωρίζω, για πλάκα, για χαβαλέ».

Στις μεγάλες πλάκες έρχεται συνήθως κάτι πολύ σοβαρό, αναλόγως βεβαίως με αυτό που ορίζουμε σοβαρό!

Αυτά για τα οποία αμυδρά έκανες φευγάτες σκέψεις, και στο τέλος αναφωνούσες «μπαααααα»….

Και έκανες την εξής ερώτηση (ενδόμυχα πάντα) …. «Λες»;

Το μυαλουδάκι σου όμως έχει κρίση και επίγνωση και δεν αναγνωρίζει πλάκες, παρά μονό την αλήθεια…

Και το παιχνίδι μόλις ξεκινάει….

Η «οξυτοκίνη» , η γνωστή ορμόνη,

που δρα σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου, κάνει την εμφάνιση της ….

Καλώς την!!!!

Αυτή η ορμόνη διαπερνά το σώμα σου με τόσο δύναμη που παρασύρει στο διάβα της την λογική, και κατατροπώνει την πλακίτσα, για την οποία ήσουν σίγουρος και γέλαγες ενδόμυχα…

Η προσγείωση δεν είναι ομαλή και τα εμπόδια πολλά, και ξέρεις γιατί;

Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι την πλάκα σου με την μεθοδευμένη σου σκέψη την διέγραψες με ένα Χ…

Μένεις έκθαμβος σε μια αλήθεια που κάποιες φορές είσαι τυχερός γιατί υπάρχουν δυο σε αυτήν πλάκα ….και την ζουν μαζί!

Κάποιες φορές άτυχος γιατί υπάρχεις μόνος σου όντας στην «ουτοπία» σου ενώ το άλλο μέρος συνεχίζει έχοντας ένα σοβαρό ρόλο μη μπορώντας να σπάσει πλάκα μαζί σου …

Θα κλείσω με μια πολύ σοφή φράση του μοναδικού Νίκου Καζαντζάκη

«Όταν πιστεύουμε σε κάτι ανύπαρκτο με πάθος, τελικά το δημιουργούμε. Ότι δεν συνέβη ποτέ, είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά».

Αγγελική …