Assassin’s Creed: Unity

Με τις νέες κονσόλες PlayStation 4 και Xbox One να διανύουν το πρώτο διάστημα του gaming κύκλου τους, η κυκλοφορία ενός νέου Assassin’s Creed που επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες τους, αναμφίβολα πρόκειται για ένα gaming γεγονός μεγάλης σημασίας. Το Unity λανσάρεται από την Ubisoft ως το Assassin’s Creed

της νέας εποχής, για αυτό και επί μήνες ο κολοσσός των video games φρόντιζε διαρκώς μέσω δεκάδων εντυπωσιακών trailers να εκτοξεύσει το hype των gamers στα ύψη. Συγκεντρώνοντας πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, το Assassin’s Creed: Unity φέρει πλέον το βάρος όχι μόνο του άξιου συνεχιστή της θρυλικής σειράς, αλλά και ενός εκ των καλύτερων games της φετινής χρονιάς. Το θέμα είναι… καταφέρνει να δικαιώσει τις προσδοκίες ή μήπως στο τέλος η Ubisoft πέφτει σε μία “παγίδα” που άθελα της, η ίδια δημιούργησε;

Α Paris… c’est magnifique!

Το story του Unity επικεντρώνεται αυτή τη φορά στην ιστορική περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης, όπου ο πρωταγωνιστής Arno Dorian προσχωρεί στις τάξεις της Αδελφότητας των ασασίνων με σκοπό να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του που συνέβη πολλά χρόνια πριν, όταν εκείνος βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. Στο επίκεντρο του story βρίσκεται για μία ακόμη φορά η αιώνια διαμάχη ανάμεσα σε Templars και Assassin’s, όμως αυτή τη φορά υπάρχει έντονο το συναισθηματικό στοιχείο που απορρέει από τη ρομαντική σχέση του πρωταγωνιστή Arno με την παιδική φίλη του Elise De LaSerre. Με το Παρίσι να βρίσκεται στις φλόγες, ο Arno θα βρεθεί στο μέσο μίας διαμάχης που θα καθορίσει το μέλλον της Γαλλίας, ενώ μάλιστα στο Unity κάνουν την εμφάνιση τους ορισμένες ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Ναπολέοντας, ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ και ο Ροβεσπιέρος, οι οποίοι δένουν άψογα με το συνολικό concept. Φυσικά, όπως έχουμε δει και στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, τα τεκταινόμενα που συμβαίνουν στον κόσμο του Assassin’s Creed, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά ένα simulation μέσω του συστήματος εικονικής πραγματικότητας Animus, το οποίο ουσιαστικά δίνει τη δυνατότητα στον παίκτη να βιώσει το ιστορικό παρελθόν μέσα από τα μάτια του Assassin και να ξεκλειδώσει τα μυστικά του ανθρώπινου γονιδιώματος. Ωστόσο, εν αντιθέσει με τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, εδώ το ενδιαφέρον μετατοπίζεται από το ευρύτερο story των ασασίνων και επικεντρώνεται στην προσωπική ιστορία του Arno Dorian. Δεν θα αναφερθούμε περισσότερο στο story του Unity, όμως, καθώς δεν θα θέλαμε να σας χαλάσουμε πολλές από τις εκπλήξεις που κρύβει.

Οι περιπέτειες του Arno Dorian διαδραματίζονται στο επαναστατημένο Παρίσι λίγο καιρό μετά την Άλωση της Βαστίλης (1789). Οι developers συνεχίζοντας την παράδοση του Assassin’s Creed κατάφεραν στο Unity για μία ακόμη φορά να δημιουργήσουν έναν immersive και τεράστιο σε κλίμακα κόσμο, παρουσιάζοντας μία εκπληκτική ρεαλιστική απεικόνιση του Παρισιού του 18ου αιώνα. H AnvilNext Engine που παρουσιάζεται στο Unity δημιουργεί μικρά οπτικά θαύματα και αυτό φαίνεται από το πραγματικά υψηλό επίπεδο λεπτομέρειας που προσφέρει, καθώς κάθε γειτονιά του Παρισιού διακρίνεται για το δικό της ξεχωριστό στυλ και ιδιαίτερο χαρακτήρα που συνάδει απόλυτα με τον κόσμο και το ύφος του παιχνιδιού. Ιστορικές εκκλησίες, διάσημα παλάτια, μνημεία, μέγαρα και πλατείες έχουν αναπαρασταθεί με μοναδική πιστότητα, ενώ παράλληλα οι πλακόστρωτοι δρόμοι, τα σοκάκια, τo εσωτερικό και εξωτερικό των σπιτιών, αλλά και οι κάτοικοι και ο τρόπος που αντιδρούν και συμπεριφέρονται, δημιουργεί ένα άκρως ρεαλιστικό setting. Επιπλέον, η σκοτεινή και χαοτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στους δρόμους του Παρισιού λίγο καιρό μετά τη Γαλλική Επανάσταση αποτυπώνεται στην εντέλεια, όπως επίσης και το θέμα της ταξικής πάλης ανάμεσα στην πλούσια αριστοκρατία και στον οργισμένο εξαθλιωμένο λαό που βρίσκεται στους δρόμους. Η απαράμιλλη γοητεία σε συνδυασμό με την οπτική αρτιότητα και τη μοναδική ατμόσφαιρα συνθέτουν έναν ανεπανάληπτα όμορφο και massive κόσμο που ξεχωρίζει για την απίστευτη ζωντάνια του και είναι ίσως ο καλύτερος που έχουμε δει ποτέ στο πετυχημένο franchise.

Vive la revolution?

Περνώντας στο gameplay του Assassin’s Creed: Unity, οι core μηχανισμοί των προηγούμενων Assassin’s Creed βρίσκονται και εδώ χωρίς θεαματικές μεταβολές. Ο πρωταγωνιστής Arno καλείται να φέρει εις πέρας μία σειρά από επικίνδυνες αποστολές που ξεχωρίζουν για την ποικιλία τους, βασιζόμενος σε μία ελεύθερη sandbox λογική. Η αίσθηση της ελευθερίας είναι διάχυτη, καθώς ο ήρωας του Unity δύναται να εκτελέσει μία σειρά από εντυπωσιακές ακροβατικές parkour κινήσεις, φτάνοντας ακόμη και στην πιο ψηλή απομακρυσμένη επιφάνεια ή σκαρφαλώνοντας σε στέγες και καμπαναριά, χωρίς σχεδόν να υπάρχουν περιορισμοί. Για μία ακόμη φορά, οι free-running κινήσεις που εκτελεί o ήρωας Arno είναι καλοδουλεμένες και διακρίνονται για την ποικιλία τους, αν και διαπιστώσαμε ότι υπήρξαν και στιγμές που δεν λειτουργούν τόσο αποδοτικά. Από το παιχνίδι βέβαια δεν θα μπορούσε να λείπει και ο all-time classic μηχανισμός του Stealth που αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία της γνωστής σειράς. To sneaking και τα silent kills βρίσκονται στο παλμαρέ των κινήσεων του Arno, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις θα χρειαστεί να βασιστεί σε αθόρυβες τεχνικές για να περάσει απαρατήρητος αλλά και να επιφέρει χειρουργικής ακρίβειας πλήγματα στους εχθρούς του. Εκτός όμως από τις parkour και stealth κινήσεις, ένα βασικό κομμάτι του παιχνιδιού εστιάζει και σε έναν παραδοσιακό μηχανισμό μάχης, όπου αυτό που διαπιστώσαμε με ευχαρίστηση είναι ότι στο Unity έχει αναβαθμιστεί σε μεγάλο βαθμό η διαδικασία της ξιφομαχίας, αλλά και η χρήση ranged weapons, ενώ δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στο Phantom Blade (ένα γάντι – βαλλίστρα), το οποίο θα σας προσφέρει πολλές επικές θανατηφόρες σκηνές.

Επιπλέον, για πρώτη φορά στη δημοφιλή σειρά, οι παίκτες μπορούν να παραμετροποιήσουν τις δυνατότητες του χαρακτήρα τους, μέσω ενός skill tree, βελτιώνοντας έτσι την απόδοση του σε μία σειρά από συγκεκριμένους τομείς. Το εν λόγω skill system είναι απλό στη χρήση και λειτουργικό και είναι άμεσα συνυφασμένο με την πορεία του παίκτη. Με βάση τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι οι μηχανισμοί του Unity δεν φέρνουν κάποια επανάσταση στο είδος των action-adventure, αλλά και στο Assassin’s Creed Franchise, ωστόσο είναι εμφανής η βελτίωση τους. Σε γενικές γραμμές, το Unity πραγματοποιεί μία επιστροφή στις ρίζες και στο πιο κλασικό gameplay των δύο πρώτων Assassin’s Creed, καθώς ο Arno Dorian δείχνει να έχει δανειστεί περισσότερα στοιχεία στην φιλοσοφία του gameplay από τον Ezio Auditore παρά από τον Edward Kenway από το Black Flag. Το ζητούμενο βέβαια (και το σημαντικότερο) δεν είναι κατά πόσο οι μηχανισμοί του gameplay φέρνουν κάτι το επαναστατικό στο είδος, αλλά εάν λειτουργούν χωρίς προβλήματα… Και όπως θα δούμε παρακάτω τα προβλήματα του Unity (δυστυχώς) είναι πολλά…

Les Miserables…

Δεν σας κρύβουμε ότι η πρώτη ώρα του AC: Unity που έχει έναν περισσότερο εισαγωγικό χαρακτήρα περνάει πολύ ευχάριστα, σε σημείο που σε κάνει να μένεις αποσβολωμένος θαυμάζοντας την έπαυλη De LaSerre, το πάρτι των ευγενών στο παλάτι και τις εντυπωσιακές κινήσεις του Arno. Αν και όλα αυτά θυμίζουν μία καλογυρισμένη χολιγουντιανή ταινία εποχής, δυστυχώς, αυτή η εικόνα είναι κάπως παραπλανητική. Μόλις ξεπεράσαμε τον αρχικό ενθουσιασμό και αρχίσαμε να παρατηρούμε τον κόσμο του παιχνιδιού με μεγαλύτερη προσοχή, παρατηρήσαμε μία σειρά από προβλήματα τεχνικής φύσεως που άλλες φορές προκαλούν το γέλιο και άλλες καθιστούν το Unity, απολύτως unplayable! Δεκάδες ενοχλητικά bugs και glitches αμαυρώνουν τον ομολογουμένως όμορφο κόσμο του τίτλου της Ubisoft και δικαιολογημένα δημιουργούν μπόλικο εκνευρισμό στους games. Επιπλέον, το clipping συμβαίνει ασταμάτητα, ενώ το αιφνιδιαστικό popping-up των NPC’s, τους κάνει να μοιάζουν λες και έχουν προέλθει από κάποιο μαγικό ξόρκι του Harry Potter. Πέραν των προαναφερθέντων προβλημάτων, η μάστιγα του παιχνιδιού είναι η κακή απόδοση του, καθώς υπάρχουν στιγμές που το Unity κυριολεκτικά σέρνεται, επηρεάζοντας αρνητικά ακόμη και την απόκριση των κινήσεων. Σε περιπτώσεις δε που ο Arno επιχειρεί να κάνει τα parkour κόλπα του σε heavy-textured περιοχές, το αποτέλεσμα επί της οθόνης, εξαιτίας του τραγικού frame dropping, είναι πιο αργό και από slow-mo replay. Τα παραπάνω συνηγορούν απλώς στο ότι το Unity είναι ένα unoptimized παιχνίδι, που η κυκλοφορία του έγινε εντελώς πρόχειρα και βεβιασμένα. Με απλά λόγια το παιχνίδι δεν ήταν έτοιμο να κυκλοφορήσει και η Ubisoft αποφάσισε να το βγάλει στην κυκλοφορία πιο νωρίς από όσο θα έπρεπε.

Επιπλέον, άλλα προβλήματα έχουν να κάνουν με την κακή A.I. των NPC που πολλές φορές τους κάνει να συμπεριφέρονται σαν «μαριονέτες», όπως επίσης και με την κακή κάμερα σε περιπτώσεις ειδικά που ο Arno καλείται να σκαρφαλώσει σε απομακρυσμένες αντικριστές επιφάνειες. Δυστυχώς, τα μυριάδες τεχνικά προβλήματα επισκιάζουν την ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα, λεπτομέρεια και τη ζωντάνια που προσφέρει η γαλλική πρωτεύουσα, τα υψηλά production values, την γρήγορη δράση και το ενδιαφέρον story (το οποίο θα ήταν ακόμη καλύτερο εάν είχε υπάρξει μεγαλύτερη εμβάθυνση στους χαρακτήρες των ηρώων). Επίσης, ως ανούσια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ύπαρξη micro-transactions, η οποία κατά τη γνώμη μας διαταράσσει την ισορροπία του παιχνιδιού. Επίσης, στο AC: Unity περιλαμβάνεται και ένα πολύ καλά δομημένο online cooperative multiplayer mode, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στους gamers να συνεργαστούν και να δουν τον κόσμο του παιχνιδιού μέσα από μία διαφορετική σκοπιά που προωθεί την ιδέα της συνεργασίας. Επίσης, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στα voice-overs, τα οποία ναι μεν είναι καλοδουλεμένα και καλής ποιότητας, ωστόσο η βρετανική και αμερικανική προφορά σε Γάλλους ήρωες, σίγουρα αφαιρεί πόντους από το ρεαλισμό του παιχνιδιού. Σε γενικές γραμμές, αν και αναγνωρίζουμε την προσπάθεια των developers να δημιουργήσουν έναν massive τίτλο με epic scale, είναι πασιφανές ότι παρά τις καλές διαθέσεις τους τα πράγματα στράβωσαν στη πορεία.

Dommage…!

H λέξη «dommage» στη γαλλική γλώσσα σημαίνει κρίμα και αυτή είναι η πρώτη λέξη που μας έρχεται στο μυαλό αντικρίζοντας την κακή εικόνα που μας παρουσίασε το Assassin’s Creed: Unity. Οι developers είχαν όλη την καλή διάθεση να δημιουργήσουν έναν τίτλο που θα εκμεταλλευόταν τις δυνατότητες των νέων κονσολών και των high-end PC, φέρνοντας την επανάσταση στο είδος του. Ωστόσο, αντ΄αυτού οι gamers έλαβαν ένα μισοτελειωμένο και προβληματικό παιχνίδι που ναι μεν έχει τις όμορφες στιγμές του, όμως τα τεχνικά προβλήματα τραυματίζουν ανεπανόρθωτα την εικόνα του, κλονίζοντας παράλληλα σε μεγάλο βαθμό τη σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους gamers και στην Ubisoft. Αναμφίβολα, το επόμενο χρονικό διάστημα αναμένονται διαδοχικά patches που θα επιχειρήσουν να λύσουν πολλά από τα τεχνικά ζητήματα του Unity. Παρόλα αυτά, τώρα πλέον το κακό έχει γίνει και ακόμη και εάν διορθωθούν πολλά από τα bugs και τα glitches του παιχνιδιού, δύσκολα η Ubisoft θα αποκαταστήσει τη σχέση της με τους fans του Assassin’s Creed. Το Unity είναι μία ποιοτική ιδέα υψηλών προδιαγραφών που πνίγηκε όμως μέσα σε έναν ωκεανό ματαιοδοξίας, μεγαλομανίας και κακών χειρισμών. Ελπίζουμε ότι πολλά από τα προβλήματα και παραλείψεις του Unity, θα διορθωθούν στο άμεσο μέλλον, καθιστώντας το πιο ελκυστικό για τους gamers.

The post Assassin’s Creed: Unity appeared first on gameslife.