Με το βασικό μισθό πόσα κρόσια παίρνω, Βίκυ;

Τα 2.626,57 ευρώ που πλήρωσε η κυρία Βίκυ Σταμάτη, σύζυγος Τσοχατζόπουλου, για τα κρόσια του καναπέ της στριφογύριζαν σήμερα το πρωί στο κεφάλι μου όταν μπαινόβγαινα στα μαγαζιά ψάχνοντας να βρω αυτό που ήθελα...
Όχι, δεν ήθελα κρόσια. Λαμβάνοντας υπόψη τον μισθό που παίρνω τα μόνα κρόσια που μπορώ να απολαμβάνω στη ζωή μου είναι... τα νεύρα μου! Εγώ βασικά για μία κουρτίνα μπάνιου έψαχνα. Και τη βρήκα. Στα 19 ευρώ στο σχέδιο που μου άρεσε. Με την έκπτωση στα 16. “Μια χαρά!” σκέφτηκα χαμογελώντας. Κι ύστερα ντράπηκα για λογαριασμό μου. Αν είχα λίγο τσίπα πάνω μου... Ε, συγγνώμη... Αν είχα λίγη Βίκυ μέσα μου το πρώτο πράγμα που θα έκανα ήταν να χαστουκίσω την πωλήτρια που μου είπε ότι η κουρτίνα μου έχει έκπτωση! “Πώς τολμάς και με εξευτελίζεις έτσι; Για ποιον με πέρασες, φτωχιά;”... Ύστερα θα πήγαινα στο ταμείο και φορώντας τα μαύρα μου γυαλιά θα απαιτούσα να πληρώσω την κουρτίνα 16.000 ευρώ! Φεύγοντας θα χαστούκιζα και την ταμία...

Τότε όμως θυμήθηκα τα λόγια της Βίκυς στην επιστολή της μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού και κατάλαβα ότι οι διαφορές μου με τη Βίκυ είναι τεράστιες. Πρώτον, δεν είμαι μάνα (“Υπάρχουν στιγμές για μια γυναίκα, για μια μάνα που τα όρια της ψυχικής ηθικής, σωματικής της συντριβής επικίνδυνα στενεύουν.”). Δεύτερον, δεν είμαι ποιήτρια. (“Αυτή τη μέρα το εσωτερικό άβατο της ψυχής μου, γέμισε ομίχλη, φόβο, δάκρυα, πόνο, ανεκπλήρωτη μητρική αγάπη, φροντίδα, ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ;”). Τρίτον, ανέβαινα την Αιόλου και όχι τον Γολγοθά (“...και εγώ, μόνη, λοιδορούμενη, απειλούμενη, ανέβηκα σαν μάνα, σαν σύζυγος, μαρτυρικά τον δικό μου Γολγοθά, αφού ήξερα ότι η σταύρωσή μου ήταν "επιβεβλημένη" λόγω εκτάκτων προεκλογικών συνθηκών.”). Τέταρτον, δεν είμαι η Βίρνα Δράκου (“...κάποιοι κατασκεύασαν την δημόσια εικόνα σου, εντέχνως χρησιμοποίησαν την προσωπικότητά σου για να σε παρουσιάσουν σαν μία τραγική ηρωίδα σε μία πολιτικοκοινωνική σαπουνόπερα.”). Πέμπτον, δεν έγινε ακόμα ταινία για πάρτη μου. (“Γιατί το σκηνικό ήτανε έτοιμο, το τηλεοπτικό υπερθέαμα ταινία προσεχώς με τίτλο "ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΙΚΥ ΣΤΑΜΑΤΗ" εν ονόματι μιάς Τηλεοπτικής Δημοκρατίας”).

Όλες αυτές οι σκέψεις με έκαναν να σκύψω το κεφάλι, να οδηγηθώ στο ταμείο ταπεινωμένος μπροστά στην αδίστακτη ταμία που με πρόσβαλε κατάμουτρα. “16 ευρώ, παρακαλώ.” Κι εγώ τα έδωσα. Το δέχτηκα. Ακούγοντας φωνές. “Δε θα γίνεις ποτέ Βίκυ, Δημήτρη! Δεν είσαι άξιος!”.

Και πράγματι, ο μισθός μου αντιστοιχεί σε τρεις κλωστές από τα κρόσια της Βίκυς. Όπως έγραψε κι ένας φίλος στο facebook... “Στερνό μου κρόσι, να σ’ είχα πρώτα!”...

Του Δημήτρη Χαλιώτη

Διαβάστε αναλυτικά τα ψώνια της κυρίας Βίκυς Σταμάτη σε κατάστημα στο Μαρούσι το 2006.

Καναπές: 34.000 ευρώ
Κρόσια καναπέ: 2626 ευρώ
Τραπέζι: 21.000 ευρώ
Ύφασμα: 19.700 ευρώ
Λάμπα δαπέδου για παιδικό δωμάτιο: 1.256,80 ευρώ
Πολυθρόνα για παιδικό δωμάτιο: 1.428 ευρώ
Δερμάτινη πολυθρόνα: 15.410.52 ευρώ
Έπιπλο εισόδου: 4.990 ευρώ
Κουρτίνα σαλονιού: 8.986,82