Βάναυση… εξιλέωση

Του Σπ. Νάννου
Πολλοί εντός του ΠΑΣΟΚ δεν καίγονται ιδιαίτερα για το αποτέλεσμα των εκλογών. Δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα, βιώνοντας αυτή την «κατάμαυρη» εμπειρία, του συρρικνωμένου και ανήμπορου να αντιδράσει ΠΑΣΟΚ. Από την 6η Μαΐου και μετά όλα έτρεξαν σε αυτόματο πιλότο, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο απλά να αλλάζει

σελίδες στο ημερολόγιό του μέχρι την ημέρα των εκλογών. Είναι βάναυσο κυρίως για εκείνον να ζει με δράμα καθημερινά τα όσα διαδραματίστηκαν στο Κίνημα σε αυτές τις δύο προεκλογικές περιόδους, ιδιαίτερα την τελευταία, και να περιμένει την εξιλέωση. Ό,τι και να έλεγε, κανείς δεν τον άκουγε. Ο κόσμος ήθελε να ακούσει μόνο τον ξαφνικά «εκλεκτό» Αλέξη Τσίπρα. Αυτό που συνέβη τώρα ήταν ένα… ριπλέι του 2009, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν το «αγαπημένο παιδί» της εξέδρας, που το περίμεναν να βγει από τα αποδυτήρια ώστε να σημειώσει πολλά γκολ. Η συνέχεια είναι γνωστή…
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ γνωρίζει πως θα ματώσει και ήδη κάνει σχέδια πολέμου, καθώς έχει να αντιμετωπίσει τα ΒΑΡΙΔΙΑ που πάντα ήταν στο Κίνημα. Ποτέ δεν έφυγαν και όσα πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζονται ως ήπιας μορφής «απολιθώματα» που στιγμάτισαν, παρ’ όλα αυτά, τις τύχες της χώρας, αρνητικά, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία.
Η αυτοκάθαρση στο Κίνημα κρίνεται επιβεβλημένη, αν και είναι αργοπορημένη. Το θέμα είναι αν θα αποκτήσει τους οπαδούς που είχε κάποτε και αν θα αποκτήσει νέους ψηφοφόρους με όσα συμβαίνουν στο πολιτικό σκηνικό. Όλοι γνωρίζουν πως η ανανέωση (προσώπων, αντιλήψεων κ.ο.κ.) είναι μια αγαπημένη έκφραση μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Όλοι για αυτή μιλούν, πολλά χρόνια, αλλά ποτέ δεν επιτεύχθηκε στην ουσία. Εάν δεν το καταφέρει ο Βενιζέλος, είναι σίγουρο πως θα αναγκαστεί να αποχωρήσει και ο ίδιος δίνοντας τη θέση του σε έναν 35άρη. Διαφορετικά, το ΠΑΣΟΚ είναι καταδικασμένο να μπει μια και καλή στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και όλοι θα λένε «περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να… κλαις».