Τα «ΟΧΙ» της καταξίωσης 



Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Απρίλιος 2004. Οι Κύπριοι προσέρχονται στις κάλπες, ψηφίζοντας καθολικά «ΟΧΙ» στην εφαρμογή του σχεδίου Ανάν. Εκείνη τη νύχτα της 24ης Απριλίου, τα τύμπανα πολέμου χτυπούν εκκωφαντικά. Η Τουρκία ετοιμάζεται να επιτεθεί στη Μεγαλόνησο, οι Ευρωπαίοι παραμερίζουν, η Μέση Ανατολή διχάζεται και οι αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες καταστρώνουν το ένα μετά το άλλο σχέδιο εισβολής. Τουλάχιστον αυτά αναφέρονται στα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου εκείνων των ημερών. Μια εβδομάδα μετά, η Κύπρος εντάσσεται

επισήμως στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ενώ από 1ης Ιανουαρίου 2008 εγκαταλείπει τη λίρα και συναλλάσσεται με το ευρώ υπό ευνοϊκότατους όρους. Μία λίρα αξίζει περίπου 1,7 ευρώ, όταν η Ελλάδα εντάχθηκε έξι χρόνια νωρίτερα με ισοτιμία 1 ευρώ προς 340,75 δραχμές. Η Κύπρος έγινε δεκτή με ενθουσιασμό ως κράτος-πρότυπο οικονομικής διαχείρισης. Η Ελλάδα εισήχθη στην ευρωζώνη με τις γνωστές λογιστικές αλχημείες στο έλλειμμα και τα swaps της Goldman Sachs. Δεν τόλμησε να αρθρώσει τον παραμικρό διαπραγματευτικό λόγο, δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα στις συνομιλίες για την ισοτιμία, με αποτέλεσμα η ακρίβεια να εκτιναχθεί στα ύψη και τα εισοδήματα να εξανεμιστούν από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες κυκλοφορίας του νέου νομίσματος. Το καλοκαίρι του 2002, ένα μπουκάλι γάλα πωλείτο 1 ευρώ, όταν μέχρι την ένταξή μας στη «Ζώνη» πωλείτο 45 δραχμές. Τελικά, εκείνο το «ΟΧΙ» δεν έκανε και τόσο κακό στους αδελφούς Κυπρίους. Αντίθετα, αναβάθμισε περαιτέρω το βιοτικό τους επίπεδο και διευκόλυνε απεριόριστα τις επιχειρηματικές – τραπεζικές τους δραστηριότητες, καθώς υπό την ομπρέλα της ΕΕ εκτίναξε στα ύψη τον όγκο των χρηματοπιστωτικών της εργασιών. Πριν από λίγο καιρό, έπεσαν και οι υπογραφές για την ΑΟΖ, κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των Κυπρίων και των ισχυρών συμμάχων τους. Θα ήταν πιο ορθό πολιτικά να γράψω ότι στην παρούσα φάση, ουδείς μπορεί να διαβλέψει με ασφάλεια την επόμενη μέρα. Κι όμως, η Ιστορία προσδιορίζει με σαφήνεια την αίσια έκβαση της προσπάθειας. Υπάρχουν, βέβαια, και τα «πολιτικά ατυχήματα», ενώ απουσιάζουν από την πολιτική σκηνή της Λευκωσίας προσωπικότητες του διαμετρήματος Παπαδόπουλου. Δύσκολα, πάντως, θα βρεθεί άλλος πρόεδρος όπως ο Χριστόφιας που πήρε «μαγαζί γωνία» και το κατάντησε «περίπτερο φτωχογειτονιάς». Κι αυτό όχι μόνο από ανεπάρκεια, αλλά και από πρόθεση, όπως φανερώνουν οι εξελίξεις. Έχω πίστη στις ικανότητές τους. Ανέκαθεν τα «ΟΧΙ» τους έφερναν τα πιο ισχυρά «ΝΑΙ» αναγνώρισης από τη διεθνή κοινότητα. Αυτό έγραφε και ο κορυφαίος Κύπριος ποιητής Κώστας Μόντης, αναφερόμενος στον Θεό και τον Ελληνισμό: «Μας έκανε λίγους, γιατί έχει πολλούς πού ’ναι πολλοί».