Απέτυχαν οι παλιές συνταγές

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΙΜΗΣΗ

Άλλος ένας γύρος κυρώσεων έλαβε χώρα τις προηγούμενες ημέρες σε μια ύστατη προσπάθεια «μαστιγώματος» του καθεστώτος Αχμαντινετζάντ. Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν με τις απανωτές κυρώσεις ίσως καθυστερήσει –μέσα στα λογικά πλαίσια–, ωστόσο, δεν μπορεί να σταματήσει, καθότι οι βάσεις, το «now how», έχουν μπει εδώ και δεκαετίες, ήδη από την εποχή του Σάχη. Άρα, μήπως εδώ έχουμε να κάνουμε με επικοινωνιακό

πόλεμο-show από πλευράς Δύσης; Μήπως προσπαθούν να κατευνάσουν την ανυπομονησία του Ισραήλ τουλάχιστον μέχρι τις αμερικανικές εκλογές; Ίσως.
Το γεγονός ότι οι κυρώσεις αφορούν κυρίως σε λογισμικά για υπολογιστές και θέματα τεχνογνωσίας, αλλά όχι είδη πρώτης ανάγκης, σημαίνει ότι μάλλον έχουν καταλάβει όλοι στο κτήριο του ΟΗΕ ότι οι παλιές συνταγές δεν λειτουργούν. Αν χτυπούσαν κατευθείαν τον πληθυσμό, το μόνο που θα κατάφερναν θα ήταν να τον συσπειρώσουν περισσότερο. Είναι ευρέως γνωστό στη Δύση ότι οι Πέρσες εκλαμβάνουν διαφορετικά τις έννοιες αποφασιστικότητα, αφοσίωση, ρεαλιστική πολιτική, συνοχή, πάνω απ’ όλα η χώρα… Με λίγα λόγια, δεν έχουν να κάνουν με διαιρεμένους Ιρακινούς και Αφγανούς, ούτε με πανσπερμία φυλών που μπορούν να εκμεταλλευτούν… Άλλωστε, όλοι πήραν μια γεύση από ιρανική δύναμη, όταν το καθεστώς απέστειλε πριν από δυο εβδομάδες στρατιωτικό προσωπικό, να συμβουλέψει τον Άσαντ, περνώντας μάλιστα από εναέριες ζώνες στη Μέση Ανατολή που ελέγχουν οι Αμερικανοί!
Ακόμα όμως και να κατάφερναν να οδηγήσουν ένα μέρος του πληθυσμού εναντίον του καθεστώτος, το σύνολο σχεδόν του κόσμου αποδέχεται το πυρηνικό πρόγραμμα. Καλό, λοιπόν, θα ήταν η Δύση να αποδεχτεί με τη σειρά της ότι όσες κυρώσεις και να επιβληθούν το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι μια μικρή καθυστέρηση. Όπως δέχτηκε το πυρηνικό Πακιστάν, έτσι πρέπει να κάνει και τώρα. Όσο οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η «αστεία» Ε.Ε. θέτουν τις κόκκινες γραμμές τους, τόσο η Τεχεράνη ετοιμάζεται για τον μελλοντικό της θρίαμβο, που δεν είναι άλλος από μια καρέκλα στο στρογγυλό τραπέζι του συμβουλίου ασφαλείας.