Τα υπέρ και τα κατά του νέου σχεδίου διάσωσης

Του Βαγγέλη Δουράκη

Τα σενάρια που άρχισαν να «φουντώνουν» στον διεθνή Τύπο για σχέδιο ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, εξέλιξη που θα διευκολύνει και την στόχευση της Αθήνας να βγει στις αγορές το β΄εξάμηνο της χρονιάς: Όπως έλεγε όμως Ευρωπαίος αξιωματούχος το σχετικό σχέδιο θα εξεταστεί μεταξύ Μαΐου – Ιουνίου, κάτι που καθιστά πιθανή την έξοδο προς το τέλος του έτους.

Το σχέδιο

- Ο πρώτος περιλαμβάνει αλλαγή όρων του υφιστάμενου δανείου με μείωση επιτοκίου κατά 50 μονάδες βάσης και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του στα 50 έτη

- Ο δεύτερος περιλαμβάνει νέο δάνειο το οποίο προσδιορίζεται σε 13-15 δισ. ευρώ με τα οποία θα καταστεί εφικτή η κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού και η εκταμίευση των δόσεων

Όπως όμως έλεγαν γνώστες των αγορών, η λύση που αναμένεται να δοθεί θα είναι σταδιακή με μερική επιμήκυνση τον Απρίλιο του 2014, και αργότερα σε δεύτερη φάση να δοθεί δεύτερη επιμήκυνση.
Ουσιαστικά, όμως, η επιμήκυνση συνολικά στα 50 χρόνια (έστω και εάν γίνει σε δύο φάσεις) μειώνει δραματικά το χρέος αφού καθίσταται σαν είναι ένα ομόλογο στο διηνεκές ( perpetual Bond )

Με τα δεδομένα αυτά το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους θα υποχωρήσει σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα (της τάξης του 3-4% του ΑΕΠ, αναλόγως της τελικής διευθέτησης) και θα είναι ένα από τα χαμηλότερα στις χώρες του ΟΟΣΑ.

Έτσι, με το σκεπτικό αυτό, ακόμα και χωρίς κούρεμα και με το ονομαστικό ποσό του χρέους να παραμένει σε υψηλό επίπεδο, η αποπληρωμή του χρέους θα είναι εξασφαλισμένη και η χρηματοδότηση της χώρας θα είναι ασφαλής.

Ο αντίλογος, βέβαια, είναι ότι και με τα δεδομένα αυτά η βιωσιμότητα του χρέους θα είναι αβέβαιη μέχρι το 2020, ακριβώς επειδή το ύψος του θα παραμείνει σε υψηλά επίπεδα, καθώς και ότι στην επιμήκυνση θα πρέπει να ενταχθούν και τα δάνεια που βρίσκονται στα χέρια της ΕΚΤ και του EFSF.

Στα «σκαριά» πάντως βρίσκεται και το νέο δάνειο προς την Αθήνα, με την Κυβέρνηση όμως να έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα δεχτεί αυτό να συνοδεύεται με νέο μνημόνιο που περιλαμβάνει νέες περικοπές μισθών και συντάξεων ή αυξήσεις φόρων, με το Βερολίνο να αντιπροτείνει την διαρκή δέσμευση σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Αν και η ελληνική πλευρά θα προτιμούσε ενδεχομένως «κούρεμα» του χρέους και χρήση του «μαξιλαριού» του ΤΧΣ, εντούτοις επισήμως τουλάχιστον συναινεί με τα σχέδια του άξονα Βερολίνου- Βρυξελλών. Άλλωστε όπως είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας «ζητάμε να χρησιμοποιηθεί η νομική βάση των αποφάσεων του Eurogroup τον Νοέμβριο του 2012, έτσι ώστε να εξετάσουμε επιλογές, όπως η μείωση των επιτοκίων και η επιμήκυνση του χρέους. Ούτε οι αγορές θέλουν κούρεμα, θέλουν άλλες λύσεις για να μπορούν να ανταποκριθούν».