ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Τα «καπάκια»…

Θυμηδία και μόνο προκαλεί η εικόνα που παρουσίασε το Ελληνικό κοινοβούλιο κατά την συζήτηση της «λειτουργικής τροποποίησης» του νόμου -όπως ειπώθηκε- για την Παιδεία. Και τούτο, διότι, είναι πολύ ζωντανές ακόμη οι… ιαχές και οι ζητωκραυγές που επικράτησαν στην προηγούμενη βουλή όταν η «μεταρρύθμιση» όπως ονομάζονταν τότε η αλλαγή στην εκπαίδευση, είχε παρουσιαστεί, περίπου, σαν «άθλος» του πολιτικού μας συστήματος. Ήγουν : η συναίνεση με την οποία επιτεύχθηκε ο «άθλος» από τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα ομοιάζει,

πλέον, ξεκάθαρα με «φιάσκο», καθώς, οι ίδιοι εκείνοι που συντέλεσαν στο «μείζον γεγονός» αφού … «είδαν και απόειδαν» ότι ο νόμος δεν εφαρμόζεται προχώρησαν σε… «νέα μεταρρύθμιση» (!), που, όπως μεγαλοστόμως εικάζεται, εις το μέλλον θα εφαρμοστεί απρόσκοπτα.

Όθεν : έχουμε «τα καπάκια» (για να θυμηθούμε λίγο και τον τίτλο του θαυμάσιου βιβλίου του Κ. Παπαγιώργη), στην, υποτιθέμενη, «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» της Α. Διαμαντοπούλου : ότι δεν προχωράει και δεν κερδίζεται με την μια μέθοδο, αρκεί μια «άλλη», – δεύτερη προσπάθεια, ώστε, όλοι να μείνουν, τρόπον τινά, ικανοποιημένοι και να προχωρήσουν προς άλλο πεδίον δόξης λαμπρόν. Ωστόσο, αυτή η πρακτική όχι μόνο δεν συνάδει με το κλίμα και την φιλοσοφία που προσπαθεί να εμπεδώσει η κυβέρνηση, αλλά, έρχεται και σε πλήρη αντίθεση μαζί τους. Διότι, αν κάθε φορά που οι οργανωμένες συντεχνίες αντιδρούν, η υπεύθυνη κυβέρνηση αλλάζει στάση ή, έστω, επιχειρεί να δαμάσει νομοθετικά (!), τις αντιδράσεις, τότε, ακυρώνεται εξ αρχής κάθε πολιτική… «αξιοπιστίας και αποφασιστικότητας» που, όπως τονίζουν οι ιθύνοντες, είναι μονόδρομος για την Ελλάδα.

Πέραν αυτού, το μήνυμα που αποστέλλεται τις κρίσιμες τούτες ώρες στους, απανταχού, συνομιλητές της χώρας είναι ότι η νέα κυβέρνηση «θέλει – δεν θέλει» υπαναχωρεί, λίαν ευκόλως, στις τυχόν δυσκολίες, με αποτέλεσμα να έχει πάντα τα «νώτα» της γυρισμένα στον «εχθρό». Είναι γνωστό, βεβαίως, τι γίνεται όταν ο εχθρός βλέπει συνεχώς τα νώτα των (ημετέρων) δυνάμεων, αλλά, αυτό – τούτο λίγο φαίνεται να συγκινεί το «ελληνικό στρατόπεδο» που δεν ξέρει και από πολλά περί «ψυχολογικού πολέμου» και είθισται να επιχειρεί, όπως παλαιά άλλωστε, με … κραυγές, «γκράδες» και «γιαταγάνια» στα χέρια! Αυτού του είδους ο «πόλεμος», όμως, δεν βγαίνει πουθενά : αν στο εξής αρχίσουν και οι λοιπές ισχυρές συντεχνίες να αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο, τότε, το πιθανότερο είναι ότι πολύ γρήγορα η κυβέρνηση το μόνο που θα κάνει είναι να αλλάζει τους νόμους που η ίδια θα έχει ψηφίσει. Εκτός, ασφαλώς, και αν οι «κακές συντεχνίες» αντιμετωπίζονται με… «δυο μέτρα και δυο σταθμά», οπότε, μιλάμε για τελεσίδικη εκτροπή, αφενός, από την λογική και, αφετέρου, από τους όποιους κανόνες ισονομίας. Αυτό, όμως, είναι να το καταλάβει καλά (!), πρώτη απ’ όλους η «τρόικα» που ως άλλη «ισχυρά συντεχνία» των καιρών όχι μόνο καρέκλα δεν θα μας δώσει προκειμένου να αρχίσει η «συζήτηση», αλλά, μπορεί, να συμμαχήσει και με τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ : αν αυτοί, οι τελευταίοι πουν και ξε