Γιατί στη Μανωλάδα, οι φράουλες είναι πιο κόκκινες από τις άλλες

Κάθε Άνοιξη τα ίδια και τα ίδια. Μαζί με τις φράουλες, που γεμίζουν τις λαϊκές αγορές και τα μανάβικα, μαθαίνουμε κάθε χρόνο και -τουλάχιστον- ένα περιστατικό κακοποίησης μετανάστη ή μεταναστών στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας. Στην περιοχή, δηλαδή, όπου καλλιεργούνται σε εκατοντάδες θερμοκήπια οι περίφημες «φράουλες Μανωλάδας», που γεμίζουν τα πανέρια όλης της χώρας.
Η αρχή έγινε το καλοκαίρι του 2008, όταν έγινε γνωστό ότι ντόπιοι

μεγαλοαγρότες κρατούσαν φυλακισμένους μετανάστες για να δουλεύουν τα θερμοκήπια και τα χωράφια τους και όταν τελείωνε η περίοδος συγκομιδής της φράουλας, τους έδιωχναν χωρίς καν να τους δώσουν τα δεδουλευμένα τους.

Οι αποτροπιαστικές ειδήσεις από τη συγκεκριμένη περιοχή της Ηλείας είχαν και συνέχεια. Μόλις πέρυσι, στις 26 Αυγούστου, έγινε γνωστό ότι ένας μεγαλοαγρότης, είχε δέσει στην τζιπάρα του έναν μετανάστη και τον έσερνε!

Ενώ, τον περασμένο Ιανουάριο, μία 41χρονη Ρουμάνα βρέθηκε νεκρή, εμφανώς κακοποιημένη.

Και χθες, η φρίκη κλιμακώθηκε: 200 εργάτες, με καταγωγή από το Μπαγκλαντές, τόλμησαν να ζητήσουν από τα αφεντικά τους τα δεδουλευμένα των τελευταίων 6 μηνών. Και τα εν λόγω αφεντικά άρχισαν να τους πυροβολούν στο ψαχνό, στέλνοντας 20 εξ αυτών στο νοσοκομείο και θυμίζοντας σε όλους μας ότι η απόσταση του ανθρώπου από το κτήνος δεν είναι και τόσο μεγάλη, όταν απουσιάζει το κράτος και οι θεσμοί. Από την «καλύβα του μπαρμπα-Θωμά» του αμερικανικού Νότου στις «φράουλες της οργής» στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας.

Εκμετάλλευση ανθρώπων

Η κλιμάκωση της βίας κατά των μεταναστών εργατών δεν είναι τυχαία. Κάποιοι, κάτω στην Ηλεία, αισθάνονται υπεράνω του Νόμου. Υπεράνω του κράτους. Υπεράνω όλων.

Βεβαίως, σε όλη την Ελλάδα, οι αγρότες εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη των μεταναστών και όταν τελειώνει ο καιρός της καλλιέργειας και η σοδειά μαζεύεται, τότε οι αγρότες φροντίζουν να «ξεφορτωθούν» τους μετανάστες-εργάτες, σαν στυμμένες λεμονόκουπες. Για να μην ξεχνιόμαστε, και οι παράτυποι μετανάστες της Νομικής και της Υπατίας είχαν τύχει ανάλογης εκμετάλλευσης από σταφυλοπαραγωγούς στην Κρήτη και η απελπισία τους τους έφερε στην Αθήνα και στην απεργία πείνας.
Μ’ άλλα λόγια, η εκμετάλλευση ανθρώπων δεν είναι τοπικό φαινόμενο. Απλώς στην Ηλεία, κάποιοι έχουν ξεφύγει. Και έχουν ξεφύγει, διότι ενώ κάθε χρόνο βλέπουν το φως της δημοσιότητας ανάλογες ειδήσεις με τη χθεσινή φρικιαστική, ουδέποτε το κράτος ενδιαφέρθηκε να δει τί γίνεται εκεί κάτω.

Κάπως έτσι, οι φράουλες της Μανωλάδας είναι πιο «κόκκινες» από άλλες. Εκτός από τις δικές τους χρωστικές, είναι βαμμένες και με το αίμα μεταναστών.

Και το κράτος, στην περίπτωση της Ηλείας, είναι πιο «μαύρο» από αλλού. Έχει το χρώμα του ρατσισμού, του φασισμού και του τέρατος, στο οποίο σιγά σιγά αρχίζει να συνηθίζει η ελληνική κοινωνία: το τέρας της Χρυσής Αυγής και της χρυσαυγίτικης νοοτροπίας.