ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Τρομάζει τους τραπεζίτες η εμπλοκή των τραπεζών στην πολιτική αρένα. Εχθές, ο ένας από τους πέντε όρους που έθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, ζητούσε τον δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος προκαλώντας αρρυθμίες στους επιτελείς των τραπεζών.

Το

κλίμα επιδείνωσαν περαιτέρω οι αναφορές του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Στρατούλη για τις καταθέσεις και την αξιοποίησή τους για την τόνωση της ανάπτυξης, αλλά και οι ερμηνείες που δόθηκαν. Αργά το απόγευμα σε δηλώσεις του στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ σημείωσε: «Δεν θα δεσμεύσουμε τις καταθέσεις των πολιτών, αλλά θα ελέγχουμε τη διεθνή κίνηση των μεγάλων κεφαλαίων για να προστατέψουμε την οικονομία με ενδεχόμενο πλαφόν 150.000 με 200.000 ευρώ». Οι αναφορές αυτές προκάλεσαν συναγερμό στα επιτελεία των τραπεζών για τον κίνδυνο να προκαλέσουν νέο κύμα εκροών.

Σημειώνεται ότι την τελευταία διετία οι καταθέσεις έχουν μειωθεί περίπου κατά 60 δισ. ευρώ μέρος των οποίων μεταφέρθηκε στο εξωτερικό, μέρος χρησιμοποιήθηκε για να καλυφθούν ανάγκες των νοικοκυριών ενώ περί τα 10 με 15 δισ. ευρώ εκτιμάται ότι παραμένουν στη χώρα σε θυρίδες και… στρώματα.

Στελέχη τραπεζών υπογραμμίζουν ότι το ζήτημα των καταθέσεων είναι εξαιρετικά κρίσιμο και καλό είναι να μην αποτελέσουν αντικείμενο διαμάχης καθώς ακόμα και καλές προθέσεις μπορεί να παρεξηγηθούν και να προκαλέσουν εκροές.

Οι τράπεζες υπογραμμίζουν την ανάγκη για την διασφάλιση της ιδιωτικής φυσιογνωμίας του τραπεζικού συστήματος. Προειδοποιούν ότι ενδεχόμενη αποθάρρυνση της συμμετοχής των ιδιωτών μετόχων και των ιδιωτικών κεφαλαίων στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του ύψους της επίσημης βοήθειας και της πιθανής επιβάρυνσης των Ελλήνων φορολογουμένων, την αποδυνάμωση του ιδιωτικού χαρακτήρα των τραπεζών, θα ισοδυναμούσε με έμμεση υιοθέτηση της λογικής της κρατικοποίησης του τραπεζικού συστήματος, κάτι που θα συνιστούσε για την χώρα ένα άλμα στο παρελθόν.

«Παράλληλα, μια τέτοια εξέλιξη ενώ θα αποθάρρυνε την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, θα αποδυνάμωνε τις προοπτικές χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας, θα περιόριζε τη διεθνή παρουσία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στη νοτιοανατολική Ευρώπη και θα καθυστερούσε την πρόσβασή του στις διεθνείς αγορές για κεφάλαια».

«Σε κάθε περίπτωση», υπογραμμίζουν «μια τέτοια τάση βρίσκεται στους αντίποδες των ρητά δεδηλωμένων προθέσεων των Ευρωπαίων εταίρων μας, ενώ είναι σαφές ότι βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη στρατηγική επιδίωξη για εξυγίανση και ανάταξη της ελληνικής οικονομίας. Άλλωστε, η έμπρακτη στήριξη των τραπεζών από τις κεφαλαιαγορές και τους ιδιώτες μετόχους τους θα σηματοδοτήσει και τη βαθμιαία ανάκτηση της εμπιστοσύνης στη σταθερότητα και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας με πολλαπλασιαστικά θετικά αποτελέσματα για όλους».