Green-ιάρης: Αλαφούζο, ποιος είναι ο Παναθηναϊκός που ονειρεύεσαι;

Ωραία τα σχέδια εμπλοκής του κόσμου, ωστόσο από πραγματικό χρήμα τι γίνεται;
Κι όμως, εκείνη ήταν εποχή επενδύσεων για τον Παναθηναϊκό του Γιάννη Βαρδινογιάννη! Δεν μ’ αρέσει να προτρέχω, ούτε να είμαι απόλυτος και πάντα προσπαθώ να κρατάω μια «πισινή». Η ιστορία με τον Γιάννη Αλαφούζο όμως, μοιάζει να είναι ακόμη μια πρόκληση για την κοινή λογική.
Δεν εξετάζω τον τρόπο που παρουσιάζει η γνωστή για τις φιλο-τζιγγερικές θέσεις της εφημερίδα Derby του Κώστα Γκόντζου, την εμπλοκή του μεγαλομετόχου του ΣΚΑΪ και της «Καθημερινής» στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Ούτε την κρυφή χαρά που βγάζει κάθε φορά που αναφέρει τις λέξεις «σφιχτό μπάτζετ», «περιορισμένα έξοδα» κλπ.. Αλλωστε το όνειρο αυτών των ανθρώπων για τον Παναθηναϊκό είναι γνωστό: Μάριτς, Σάριτς, Κουκουνάριτς, δευτερο-τριτο-τεταρτο-πέμπτος στο πρωτάθλημα, άδειο γήπεδο, πλέι οφ και ενίοτε προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ.
To θέμα δεν είναι πόσα χρήματα μπορεί να βάλει ο κόσμος, αλλά πόσα θα βάλουν οι επιχειρηματίες...Τακτικές γνωστές που έχουν εφαρμοστεί και έχουν φέρει τον Παναθηναϊκό εδώ που είναι σήμερα. Οποιος παίκτης αναδεικνύεται, μόλις έρθει η ώρα να εξαργυρώσει το ταλέντο του και την προσφορά του, «αναγκάζεται» να φύγει γιατί πάντα ο Παναθηναϊκός στην «εποχή Βαρδινογιάννη» πλήρωνε λιγότερο. Αφού λοιπόν, φύγουν όσοι είναι να φύγουν, θα ακολουθήσει ένα μεταγραφικό σήριαλ ενός «παικταρά» για να φανεί στον κόσμο ότι οι «επενδυτές» ενδιαφέρονται για το καλό της ομάδας, να φανεί ότι θέλουν να καλύψουν το κενό όσων έφυγαν με καλύτερους. Βέβαια το σήριαλ δεν έχει σχεδόν ποτέ ευτυχή κατάληξη. Σαν εκείνο του Χαβιέ Σαβιόλα, ο οποίος δεν ήρθε ποτέ, ωστόσο ήρθε ο... Ρομέρο.
Και επειδή ζούμε μια ανάλογη εποχή, όπου την τελευταία διετία μόνο αποδυναμώνεται ο Παναθηναϊκός, τα ερωτήματα προς τους υποψήφιους ιδιοκτήτες είναι σαφή. Πέρα από το «καυτό» θέμα του γηπέδου, το οποίο προς το παρόν αφήνουμε στην άκρη...
Τα ερωτήματα αφορούν το «πλάνο» Αλαφούζου, ο οποίος εν μέσω οικονομικής κρίσης, τη στιγμή που ο κόσμος ετοιμάζεται να δώσει τις όποιες απαντήσεις του στις κρισιμότερες βουλευτικές εκλογές των τελευταίων δεκαετιών, τη στιγμή που ένας στους δύο νέους είναι άνεργος, τη στιγμή που οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί κατά 20%, υπόσχεται να μετατρέψει τον Παναθηναϊκό σε κάτι σαν Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης (στον τρόπο εκλογής διοίκησης και εμπλοκής των φιλάθλων στα κοινά του συλλόγου), κάτι σαν εταιρεία λαϊκής βάσης, κάτι που ακόμη δεν έχει αποσαφηνιστεί.
«Είναι κακό;» θα αναρωτηθεί κάποιος. Οχι, βέβαια. Κακό δεν είναι. Το αντίθετο μάλιστα. Οποιαδήποτε εμπλοκή του κόσμου του Παναθηναϊκού στα κοινά του συλλόγου, μόνο καλό μπορεί να κάνει.
Ωστόσο, η συζήτηση δεν πρέπει περιστρέφεται γύρω από το πόσα χρήματα μπορεί να βάλει ο κόσμος, αλλά πόσα θα βάλουν οι επιχειρηματίες που θέλουν να εμπλακούν! Θέλουν να βάλουν κάτι από την τσέπη τους ΣΤΟΝ Παναθηναϊκό ή θέλουν να κερδίσουν ΑΠΟ τον Παναθηναϊκό; Γιατί αν μαζεύτηκαν 10 επιχειρηματίες – κολοσσοί να ρουφήξουν το αίμα του κόσμου, μάλλον δεν έχουν