Από μαμά στο σπίτι, εργαζόμενη μαμά: Πώς βίωσα τη μετάβαση και πότε έγινε πιο εύκολο

Κλασικό θέμα συζήτησης και τσακωμού σε μαμαδομπλογκς το θέμα εργαζόμενη μαμά και μαμά στο σπίτι! Δεν μπαίνω σε τέτοιες συζητήσεις, ούτε θα μπω στο τρυπάκι στο να συγκρίνω ποια κάνει καλύτερη δουλειά, ποιας το παιδί είναι πιο ευτυχισμένο, ποιας το σπίτι είναι πιο καθαρό, ποιας το πορτοφόλι πιο γεμάτο, ποιας η αξία μεγαλύτερη. Δεν εξαρτάται άλλωστε η αξία κανενός μας από αυτούς τους εξωτερικούς παράγοντες και όσο νωρίτερα το καταλάβουμε όλοι, τόσο πιο γρήγορα θα απαλλαχθούμε από αυτό το περιττό χάσιμο χρόνου και προσπάθειας να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες ή ακόμα χειρότερα ότι είμαστε

Πώς έγινε η μετάβαση από το full time mom στο σπίτι σε εργαζόμενη μαμά που τα κάνει όλα και συμφέρει; Γύρω στους έξι μήνες του παιδιού που είσαι αντιμέτωπη πρώτη φορά με την ερώτηση πότε επιστρέφω στη δουλειά, τι θα κάνω με το παιδί, ποιος θα το κρατάει όταν θα πηγαίνω στη δουλειά και άλλα άπειρα ερωτήματα, είναι και η φάση που γίνεται η πρώτη σοβαρή κουβέντα με το σύντροφο και βάζεις κάτω και τα ζυγίζεις τα πράγματα.

Ποιος θα κρατάει το παιδί; Θα δίνεις σχεδόν όλα τα χρήματα που βγάζεις σε έναν ξένο άνθρωπο να κάνει αυτήν την δουλειά που θα ήθελες μόνο εσύ να κάνεις ή θα το κρατάει η γιαγιά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Για εμάς τουλάχιστον ήταν δύσκολη εκείνη η περίοδος που έπρεπε να πάρουμε αυτήν την απόφαση. Και εφόσον υπήρχε δυνατότητα επιλέξαμε να μείνω σπίτι και να μεγαλώσω η ίδια τα παιδιά μου.

Να είμαι εγώ εκείνη που θα τα κρατήσω να κάνουν τα πρώτα βήματά τους, που θα τα μάθω την εκπαίδευση τουαλέτας, που θα ακούσω την πρώτη τους λέξη, που θα πάμε στις κούνιες το πρωί.

Όταν είσαι σε μια από τις πιο παραγωγικές σου ηλικίες, τα τριάντα, το σπίτι μπορεί πραγματικά να σε πλακώσει. Δεν είμαστε οι σημερινές γυναίκες πλασμένες για να πλένουμε τοίχους, να καθαρίζουμε με τις ώρες το σπίτι και να μην ασχολούμαστε με άλλο τίποτα. Εγώ τουλάχιστον είναι κάτι που δεν θέλω να κάνω και κάτι που ποτέ δεν μου άρεσε να κάνω. Δεν ήρθα γι’αυτό εδώ.

Όταν μένεις στο σπίτι για να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, είναι και ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνεις εσύ. Το σπίτι, το μαγείρεμα, τα ρούχα, τα σούπερ μάρκετ, τις δραστηριότητες, όλα! Βέβαια το θετικό σε αυτό είναι ότι υπάρχει σχετικά ο χρόνος και δεν σε πιέζει κάτι να το κάνεις γρήγορα όπως όταν είσαι εργαζόμενη που πρέπει οπωσδήποτε να γίνει η δουλειά αυτή συγκεκριμένη στιγμή.

Φυσικά αυτό που ανέφερα παραπάνω είναι αυτό που αντισταθμίζει όλη την κούραση και το πλάκωμα του σπιτιού, το ότι δηλαδή είσαι εσύ αυτή που θα συνοδεύσεις το παιδί σου σε όλες τις πρώτες του φορές και γενικά στην καθημερινότητα, χωρίς να σου τα στέλνει κάποιος άλλος στο κινητό. Το οποίο συνεπάγεται ότι η ανατροφή του και το βάρος της ευθύνης ταυτόχρονα πέφτει μόνο σε σένα. Τα σωστά και τα λάθη που έκανες, τα έκανες μόνο εσύ και κανένας άλλος. Δεν χρειάζεται να ζητήσεις από κανέναν άλλο τα ρέστα. Ό,τι λάθος συνέβη πρέπει μόνη σου να διορθώσεις.

Οδηγός επιβίωσης: Πώς να μείνει ζωντανή η σχέση μετά από τις αλλαγές «στις συμβάσεις της»

Το μεγαλύτερο συν είναι ότι είσαι χρήσιμη και παραγωγική. Και στο σπίτι είσαι χρήσιμη και με το παραπάνω, κάνοντας την πιο σημαντική δουλειά από όλες, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτή τη «δουλειά» κάποιες φορές τη θεωρούμε δεδομένη και λιγότερης αξίας.

Βάζεις τα ρούχα σου και πας κάπου που παράγεις έργο, αφήνεις πίσω κάτι καθώς γυρνάς σπίτι σου κάθε μέρα. Έχεις αφήσει ένα κομμάτι του εαυτού σου, όποια δουλειά και αν κάνεις, με αντάλλαγμα τον μισθό για το χρόνο και την ενέργειά σου.

Στα πλην, θα βάλω ότι μπορεί τα χρήματα να μην είναι ποτέ αρκετά για όλα εκείνα που αφήνεις πίσω σου κάθε φορά που αφήνεις τα παιδιά σου για να πας στη δουλειά σου. Ότι γυναίκες μπορεί να βιώνουν απαράδεκτες συμπεριφορές από εργοδότες και ότι μπορεί να μπαίνουν στην σκέψη καθημερινά και να λένε: «Δεν αξίζει όλο αυτό για να αφήσω πίσω τα παιδιά μου» και αυτό είναι πολύ κατανοητό.

Στα πλην φυσικά είναι ότι ο χρόνος ποτέ δεν είναι αρκετός. Η εργαζόμενη μαμά είναι πάντα με το ρολόι. Στη δουλειά, σπάνια απολαμβάνει με όλες τις αισθήσεις τη δουλειά, αφού από στιγμή σε στιγμή, θα χτυπήσει ένα ξυπνητήρι για να πάρεις το παιδί από το σχολείο, ή θα σε πάρει κάποιος δάσκαλος να επιστρέψεις του σκοτωμού γιατί κάτι έχει συμβεί.

Δεν έχεις χρόνο ούτε για το σπίτι, ούτε για να κάνεις πράγματα για σένα. Περιμένεις με λαχτάρα την Παρασκευή για να ζήσετε μαζί όλα αυτά που χάσατε μέσα στην εβδομάδα και το σαββατοκύριακο πετά πριν προλάβεις να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου.

Απόκτησε περισσότερο χρόνο με δύο απλές κινήσεις

Η μετάβαση είναι δύσκολη, δεν θα το κρύψω. Εννέα μήνες μετά με αυτή την πραγματικότητα και τώρα μπορώ να πω ότι μπαίνω αργά σχεδόν έρποντας σε λειτουργικούς ρυθμούς. Πέρασα περιόδους που ήταν πολύ δύσκολες, γιατί η αλήθεια είναι ότι αν θες να γίνουν τα πράγματα με ένα συγκεκριμένο τρόπο, πρέπει να στερηθείς από τον δικό σου προσωπικό χρόνο, από τον ύπνο σου και να είσαι συνεχώς με ένα πρόγραμμα στο χέρι.

Δεν είναι εύκολη η ζωή της εργαζόμενης μαμάς, ούτε της μαμάς που μένει σπίτι με τα παιδιά. Είναι πολλοί οι ρόλοι που προσπαθούν να χωρέσουν κάτω από μια μασχάλη και δυστυχώς κάποιον θα ρίξεις, κάποιον θα απογοητεύσεις. Ελπίζω αυτός ο κάποιος να μην είσαι εσύ και να μην γίνεται εις βάρος της οικογένειάς σου.

Εύχομαι να έχουμε καθαρό μυαλό όλες μας και να βγάζουμε όλες το φως που κρύβουμε μέσα μας. Με αγάπη και σεβασμό στις ανάγκες μας, βάζοντας ως προτεραιότητα την ψυχική και σωματική υγεία της οικογένειάς μας και του εαυτού μας.

Να θυμηθώ ότι είναι ακόμα παιδί! Μήπως έχεις και εσύ πολλές απαιτήσεις από το παιδί σου;

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Από μαμά στο σπίτι, εργαζόμενη μαμά: Πώς βίωσα τη μετάβαση και πότε έγινε πιο εύκολο εμφανίζεται στο iPop.