ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ: Συνέντευξη Τύπου για τη μετενέργεια σε 42 κλαδικές ΣΣΕ

Με αφορμή την έναρξη της μετενέργειας των 42 κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας που απέμειναν σε ισχύ, η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ παραχώρησε συνέντευξη Τύπου, στην οποία μίλησαν οι βουλευτές Δημήτρης Στρατούλης, υπεύθυνος της ΕΕΚΕ Υπουργείου Εργασίας και ο Αλέξης Μητρόπουλος, υπεύθυνος της ΕΕΚΕ Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης.Όπως δήλωσε μεταξύ άλλων ο κ. Στρατούλης: "η σημερινή ημέρα θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην ιστορική μνήμη των εργαζομένων της χώρας μας, ως η ημερομηνία που η τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) των μνημονίων και της λιτότητας σήμανε με κάθε επισημότητα το τέλος των 42 εναπομεινασών κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας και του ελληνικού συλλογικού εργατικού δικαίου. Κατ’ ουσίαν, εδώ και μήνες η συλλογική διαπραγμάτευση και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας αποτελούν παρελθόν, έπειτα από σωρεία προδήλως αντισυνταγματικών, αντεργατικών και αντιδημοκρατικών νομοθετικών παρεμβάσεων των μνημονιακών κυβερνήσεων της τελευταίας τριετίας, την στιγμή που η εργοδοτική πλευρά διατηρεί το απόλυτο δικαίωμα της διαμόρφωσης του ύψους των αποδοχών, είτε με συμβάσεις-φωτοαντίγραφα των προτάσεών της, είτε δια της (απειλής της) ατομικής διαπραγμάτευσης και συμφωνίας ή ακόμα και της απόλυσης.Την περίοδο των μνημονιακών κυβερνήσεων και των κατεδαφιστικών πολιτικών τους οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας από θεσμός προστασίας των εργαζομένων μετατρέπονται σε μηχανισμό απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και δραματικής συρρίκνωσης των αποδοχών τους, ενώ παράλληλα, με την ίδια ακριβώς επιδίωξη, εκτοξεύεται ο αριθμός των ατομικών συμβάσεων εργασίας. Σύμφωνα με το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, από το Οκτώβριο του 2011 (Ν. 4024) έως τα τέλη Νοεμβρίου 2012 υπογράφονται 930 επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και μάλιστα στην μεγάλη τους πλειοψηφία (80%) ανάμεσα στον εργοδότη και στο εργοδοτικό μόρφωμα των ενώσεων προσώπων και όχι με τη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων. Το ποσοστό της μέσης μείωσης των αποδοχών είναι κυριολεκτικά ανυπολόγιστο, διότι εκτός από τις περιπτώσεις ονομαστικών μειώσεων της τάξης του 15%, του 20%, του 30%, ή και του 40-50% στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων «συμφωνείται» μείωση-προσαρμογή των αποδοχών στα επίπεδα της εκάστοτε Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, δηλαδή σε μικτούς μηνιαίους μισθούς 586 ευρώ (ή 511 ευρώ για τους νέους έως 25 ετών).Επιπλέον, υπολογίζεται ότι η λήξη της ισχύος και η μη ανανέωση των κλαδικών, ομοιοεπαγγελματικών και επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων, μετά την λήξη της μεταλλαγμένης πλέον μετενέργειάς τους, εντός του προηγούμενου έτους έχει υποχρεώσει το 60% των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή περίπου 1.200.000 άτομα, σε ατομικές συμβάσεις εργασίας με δραστικές έως σφαγιαστικές μειώσεις μισθών. Με την σημερινή λήξη της ισχύος των υπολοίπων 42 κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που επιβίωσαν από το καταστροφικό πέρασμα του δευτέρου μνημονίου, και εφόσον δεν υπογραφούν νέες στο διάστημα των τριών επομένων μηνών, που θα ισχύει η νέα μεταλλαγμένη μετενέργειά τους, εκτιμάται ότι το συνολικό ποσοστό των εργαζομένων που οι αποδοχές τους θα καθορίζονται με ατομική συμφωνία, δηλαδή με πλήρη παράδοσή τους στην κερδοσκοπική βουλιμία των εργοδοτών, θα εκτιναχθεί έως τα τέλη του 2013 στο 80% και ότι οι μειώσεις των μισθών τους θα φτάσει το 50%".

Τέλος ο κ. Στρατούλης ανέφερε πως: "Η δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ για την επαναφορά του κατώτερου μισθού στα προηγούμενα επίπεδα, για την κατάργηση όλων των αντισυνταγματικών κανόνων απορρύθμισης της συλλογικής εργατικής νομοθεσίας και για την ανασύσταση του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της διαιτησίας έχει ως στόχο την επαναφορά στη χώρα μας του εργατικού δικαίου που την τελευταία μνημονιακή τριετία είχε μετατραπεί σε εργοδοτικό δίκαιο. Ταυτόχρονα εξασφαλίζει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αναχαιτιστεί η βαθιά υφεσιακή επιλογή της «εσωτερικής υποτίμησης» που κατακρεουργεί το διαθέσιμο εισόδημα των μισθωτών, την ίδια ώρα που αυξάνει υπέρμετρα τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και την μαζική ανεργία.Από την άλλη, η δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ για την επαναφορά του κατώτερου μισθού και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας εντάσσεται στα πλαίσια της συνολικής εναλλακτικής πρότασής του για την ανάδειξη μίας αριστερής κυβέρνησης, που θα απελευθερώσει τη χώρα από τα μνημόνια, το μεγαλύτερο μέρος του χρέους και τοις επαχθείς όρους των δανειακών συμβάσεων και θα προωθήσει ένα σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής ανόρθωσης προς όφελος όλων εκείνων που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο και όχι αυτών που τον αρπάζουν και τον καταληστεύουν.Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να δώσουν στα νέα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης την απάντηση που της αρμόζει με την καθολική και μαχητική συμμετοχή τους στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 20 Φλεβάρη. Αυτή η απεργία μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την αρχή για ένα νέο νικηφόρο αυτή τη φορά κύκλο αγώνων του λαού μας, που θα οδηγήσει στην ήττα τις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές και την κυβέρνηση που τις υπηρετεί και θα ανοίξει το δρόμο για αντιμνημονιακές προοδευτικές εξελίξεις στη χώρα μας".

Από την πλευρά του ο κ. Μητρόπουλος, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι: "Η απαξίωση των Συνδικάτων, η απομείωση του οικονομικού και κοινωνικού τους ρόλου, η αδρανοποίηση όλου του συλλογικού πολιτισμού, ως μηχανισμού άμβλυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων και διατίμησης της εργατικής δύναμης, άρχισε μαζί με την επιβολή του Μνημονίου. Αυτή είναι, κατά τους μνημονιακούς κύκλους, η μεγαλύτερη «διαρθρωτική μεταρρύθμιση». Γι’ αυτό και η επίθεση στα Συνδικάτα εξελίχθηκε μεθοδικά και σχεδιασμένα από την βρυξελληνική διανόηση και από τη μνημονιακή δημοσιολογία. Έπρεπε να επικρατήσει το δόγμα «ο καθένας μόνος του» για να επιτευχθεί ο κατακερματισμός του κοινωνικού ιστού. Όσοι συνδικαλιστές αντιστάθηκαν στην παράδοση της χώρας και στην κατεδάφιση του Κοινωνικού Κράτους, δέχτηκαν πρωτόγνωρης έντασης στοχευμένες επιθέσεις (ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο), με όλα τα μέσα, από τους συστημικούς αναλυτές, που διόγκωναν ό,τι επιλήψιμο -ή έστω κοινωνικώς αμφισβητούμενο- ενυπάρχει σε κάθε ζώντα οργανισμό. Με τη λήξη της ισχύος του μεγάλου όγκου των ΣΣΕ σήμερα, την έναρξη της 3μηνης (αντί 6μηνης) μετενέργειας, μπαίνουμε σε μια φάση βίαιης και γενικευμένης αναδιάρθρωσης του συστήματος μισθών στην Ελλάδα, που δεν έχει προηγούμενο στην Ευρώπη, όχι μόνο των μισθών του ιδιωτικού τομέα, αλλά και των μισθών του στενού Δημόσιου και των ΔΕΚΟ, κάτι που μέχρι σήμερα έχει αποκρυβεί συστηματικά από την παραπλανητική μνημονιακή δημοσιολογία. Εν πρώτοις, υπάρχει η ρήτρα της συγκρίσιμης ευθυγράμμισης (ανταγωνιστικής υποτίμησης) με τις χώρες της Κεντρικής και Ν.Α. Ευρώπης (σελ. 713 του ΦΕΚ Α 28/14-2-2012 του ν. 4046/2012-δεύτερο Μνημόνιο)˙ ρήτρα διαρκής και μόνιμη (δομική) της ελληνικής αγοράς εργασίας, ανεξάρτητα από την πορεία της οικονομίας και της βιωσιμότητας του χρέους. Συνακόλουθος ο μονομερής νομοθετικός καθορισμός του κατώτατου μισθού, για τον οποίο οι λεγόμενοι «κοινωνικοί εταίροι» θα εκφράζουν απλώς άποψη! Ήδη από την τρίτη επικαιροποίηση του πρώτου Μνημονίου (27-7-2011), οι μισθοί του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα (σελ. 12-13). Η σταδιακή ολοκλήρωση αυτής της άγνωστης μέχρι σήμερα στο ευρύ κοινό ρήτρας, θα γίνει μέσα σε τρία (3) χρόνια. Αυτό θα καθηλώσει όλους τους μισθούς (και των τριών μισθολογίων) στα επίπεδα του ιδιωτικού τομέα, που -εφεξής, ρυθμιζόμενος μονομερώς από την κυβέρνηση- θα ενεργοποιεί τη ρήτρα «βουλγαροποίησης» για όλα τα μισθολόγια και όχι μόνο του ιδιωτικού τομέα.Είναι λοιπόν καιρός όλοι οι εργαζόμενοι, ακόμη και αυτοί του «στενού» Δημόσιου Τομέα, που αμείβονται με τα λεγόμενα «ειδικά» μισθολόγια, να αντιληφθούν την πορεία των πραγμάτων και την τύχη που τους περιμένει σε βάθος τριετίας. Όσον αφορά τον κατώτατο μισθό, η μοίρα του είχε προδιαγραφεί ήδη από το πρώτο Μνημόνιο (ν. 3845/2010, σελ. 1323 άρθρο 2 παρ. 7), όπου είχε προβλεφθεί ότι όλες οι ΣΣΕ μπορούν να αποκλίνουν από την Εθνική Γενική ΣΣΕ. Τότε είχαμε προειδοποιήσει τις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις, συσχετίζοντας την παραπάνω πρόβλεψη με την εν γένει οικονομική ανάλυση του Μνημονίου. Με το τρίτο Μνημόνιο όμως (ν. 4093/2012), τον προϋπολογισμό του 2013 και τον πρόσφατο εφαρμοστικό (ν. 4111/2013), η επίθεση λαμβάνει θεσμικό χαρακτήρα. Πλήττεται ο πυρήνας της συλλογικής αυτονομίας, το ισχυρότερο διαχρονικά όπλο του ταξικού αγώνα, αλλά και του συστημικού Συνδικαλιστικού Κινήματος".