Μετά τον Κιμ Γιονγκ Ουν, τι;

Η διαμάχη Ηνωμένων Πολιτειών – Βόρειας Κορέας μπορεί να παραμένει, ευτυχώς, ρητορική, αλλά η έντασή της αυξάνεται συνεχώς. Μετά την ομιλία του προέδρου Τραμπ στα Ηνωμένα Έθνη την προηγούμενη εβδομάδα και τις αντιδράσεις που προκάλεσε, ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας απάντησε σε ανάλογο ύφος. Παρά τα διάφορα θέματα που διεκδικούν και εκείνα την προβολή τους στην αμερικανική επικαιρότητα, από φυσικές καταστροφές, μέχρι το αμερικανικό ποδόσφαιρο και την τουλάχιστον ασυνήθιστη πολιτική πρακτική του Ντόναλντ Τραμπ να επιτεθεί λεκτικά σε παίκτες, η σχετική διαμάχη παραμένει πάντα στο

προσκήνιο. Κάποιες αναλύσεις, όπως η πρόσφατη που φιλοξένησε η Washington Post και κάνει λόγο για παραβίαση του διεθνούς Δικαίου από τον αμερικανό πρόεδρο, τον οποίο κατηγορεί πως προανήγγειλε «γενοκτονία» στη Βόρεια Κορέα, είναι μάλλον υπερβολικές. Παρ’ ότι οι συντάκτες κατηγορούν για την ίδια φιλοδοξία τον Κιμ Γιονγκ Ουν σύμφωνα με τις λεκτικές του επιθέσεις εναντίον των Η.Π.Α. και της Ιαπωνίας, ο Αμερικανός πρόεδρος είναι μάλλον απίθανο να εννοούσε αυτό που υποστηρίζουν όταν έλεγε πως, αν η χώρα του αναγκαστεί να υπερασπιστεί την ίδια ή τους συμμάχους της, δεν θα έχει άλλη επιλογή από το «να καταστρέψει ολοσχερώς τη Βόρεια Κορέα».

Την ίδια ώρα, και ανεξάρτητα από τον τόνο της ειδησεογραφικής κάλυψης, το ίδιο το περιεχόμενο φαίνεται να αποφεύγει μία συγκεκριμένη πτυχή, την οποία αποφεύγουν και οι πολιτικές συζητήσεις καθ’αυτές, ειδικά από την κινεζική πλευρά. Όπως σχολιάζει σε ανάλυσή του το Bloomberg, η πτυχή αυτή δεν είναι άλλη από την πιθανή κατάρρευση του καθεστώτος του Κιμ Γιονγκ Ουν. Είτε προκύψει από στρατιωτική σύρραξη, πραξικόπημα, ή άλλο λόγο, μια τέτοια εξέλιξη θα έφερνε τον κινεζικό στρατό απέναντι από τον αμερικανικό, καθώς οι δύο χώρες έχουν σαφή συμφέροντα και επιδιώξεις στην περιοχή. Η προοπτική αυτή απουσιάζει από τις συζητήσεις τους για την τιθάσευση της Βόρειας Κορέας και του πυρηνικού της προγράμματος. Οι αναλυτές επισημαίνουν πως η κινεζική κυβέρνηση δεν προτίθεται να συζητήσει τις επιλογές που σκέφτεται, παρά μόνο, ίσως, με την Ρωσία.

Καθώς η συζήτηση περί της μάχης κομμουνισμού και καπιταλισμού, όπως βολικά παρουσιάζεται η διαμάχη ανάμεσα στα δύο κράτη, ξαναφουντώνει δίπλα σε μια πυρηνική απειλή, είναι εύκολο για τον πλανήτη να αισθάνεται εγκλωβισμένος στο παρελθόν. Οι συνθήκες, όμως, είναι σαφώς διαφορετικές, τόσο σε επίπεδο ηγεσίας διεθνώς, όσο και στο οπλοστάσιο της Βόρειας Κορέας, ει μη τι άλλο. Ηνωμένες Πολιτείες και Νότια Κορέα εκτιμούν πως η Βόρεια Κορέα διαθέτει περίπου 60 πυρηνικές βόμβες και περίπου 2.500-5.000 τόνους βιολογικών όπλων. Ανάμεσα στις προτάσεις που θεωρητικά συζητούνται βρίσκεται πάντα η ελπίδα για μια συντονισμένη διεθνή μέριμνα, αλλά ίσως και αυτή δεν είναι αρκετή. «Το Πεκίνο δεν έχει κάποιο πρόγραμμα της προκοπής, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν κάποιο πρόγραμμα της προκοπής, και ο κόσμος ολόκληρος δεν έχει κάποιο πρόγραμμα της προκοπής. Πέρασε το σημείο που θα μπορούσε να βρεθεί μια νοικοκυρεμένη λύση. Οπότε, ας ελπίζουμε για το καλύτερο, και ας προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο», υποστηρίζει ο Τζια Τσινγκγκουό, πρύτανης της σχολής Διεθνών Σπουδών του πανεπιστημίου του Πεκίνου. Ακόμη και αν ο τόνος του ίσως είναι υπερβολικός, λίγοι αμφισβητούν πως η δημόσια προσήλωση των μεγάλων δυνάμεων στα «4 όχι» για την Βόρεια Κορέα (όχι σε αλλαγή καθεστώτος, όχι σε κατάρρευση του καθεστώτος, όχι σε εσπευσμένη επανένωση, όχι σε στρατιωτική εμπλοκή) δεν εκφράζει πραγματική και απόλυτη δέσμευση.