Τα Επικίνδυνα Παιχνίδια της Δραχμής

Η ετερόκλητη συμμαχία των προθύμων και η επόμενη μέρα

Παρακολουθώ με σκεπτικισμό τα τεκταινόμενα αναφορικά με το παρόν και το μέλλον της χώρας. Αντιφάσεις, διλήμματα, κινδυνολογία, αλλά εν πολλοίς και αβάσταχτη ελαφρότητα. Όπως αυτών (εντός και εκτός) που ομιλούν, είτε με άγνοια κινδύνου είτε με ιδιοτέλεια, για τη δραχμή.

Ας δούμε, όμως, ποιοί μετέχουν της ετερόκλητης αυτής συμμαχίας, αν και πολλοί μοιάζουν να συνδράμουν άθελα

τους ή τελοσπάντων χωρίς δόλο και σίγουρα με ελλειμματική ενημέρωση.

1η κατηγορία: Αυτοί που προβλέπουν και προσβλέπουν στην εκμετάλλευση της νέας κατάστασης. Επιτήδειοι και μαυραγορίτες με μεγάλα πορτοφόλια προσδοκούν να κάνουν πάρτυ αμέσως μετά την κηδεία οικονομίας και κοινωνίας. Θα αγοράζουν τα πάντα φθηνά, θα μοσχοπωλούν κερδοσκοπώντας στις πλάτες ενός ανήμπορου λαού και εν τέλει η επιδιωκόμενη αναδιανομή πλούτου θα γίνει υπέρ των λίγων και πολύ πλουσίων. Όλα αυτά, αφού πρώτα οι περισσότεροι εξ’αυτών…διακατεχόμενοι από βαθιά αισθήματα πατριωτισμού… έχουν διασφαλίσει τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό.

2η κατηγορία: Εκείνοι που –κατ’εμέ λανθασμένα- εκτιμούν ότι θα πονέσουμε μεν αλλά θα ανακτήσουμε την αυτονομία μας, την εθνική μας αξιοπρέπεια και τη δυνατότητα να επιλέγουμε για εμάς. Φοβάμαι ότι η απωλεσθείσα εθνική κυριαρχία όχι μόνο δεν θα επανέλθει μέσω δραχμής, αλλά η υιοθέτησή της εγκυμονεί σοβαρότατους εθνικούς κινδύνους για μία χώρα που ξαφνικά θα βρεθεί απομονωμένη, αφερέγγυα και ανυπόληπτη και, εν τέλει, στο διεθνές περιθώριο. Όσο δε για την εξιοπρέπεια, χωρίς να θέλω να είμαι αφοριστικός, η συνεπακόλουθη της εξόδου από το ευρώ ανέχεια, προφανώς δυσχεραίνει την προσπάθεια ανάκτησης τόσο της εθνικής όσο και της ατομικής αξιοπρέπειας.

3η κατηγορία: Αυτοί που δεν βλέπουν προοπτική στη ζωή τους στον καιρό του Μνημονίου (μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία ανήκουμε σε αυτούς)  και αναρωτιούνται, εν τη απελπισία τους, μήπως πρέπει να δοκιμάσουμε την πεπατημένη της «δραχμούλας». Όμως, οι καιροί της κατά το δοκούν υποτίμησης εθνικών νομισμάτων με αντίστοιχη κοινωνική ωφέλεια έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.

4η κατηγορία: Εκείνοι που έχουν τσιμπήσει στην προπαγάνδα ότι με τη δραχμή θα μηδενίσουμε το κοντέρ, όπως άλλωστε και το εξωτερικό χρέος. Εντούτοις, οι κανόνες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, οι δομικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας, το μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών καθώς και η σχέση εισαγωγών-εξαγωγών, δεν επιτρέπουν τέτοιες ανεδαφικές σκέψεις.

5η κατηγορία: Αυτοί που προτάσσοντας την κακώς νοούμενη ελληνική μαγκιά και βρισκόμενοι μακρυά από τις διεθνείς και περιφερειακές πραγματικότητες, εκτιμούν ότι μπορούμε με σχετική ασφάλεια να μπλοφάρουμε. Ωστόσο, το διακύβευμα και οι συνέπειες σε περίπτωση που οι άλλοι δεν «αγοράσουν» τη μπλόφα μας, θα είναι καταδικαστικά για τη χώρα και τους πολίτες της. Σε μία διαπραγμάτευση με ορθολογικούς όρους πρέπει και τα δύο μέρη να έχουν εξίσου να χάσουν- δεν ξέρω