Στην πόλη, πρωινός βηματισμός‏

Η φθινοπωρινή όψη της πόλης έχει κάτι από την βαθύτερη ουσία της.

Η πόλη, η μεγάλη πόλη, έχει μέσα της, φέρει εντός της, μια μελαγχολία.

Η πόλη ως χώρος ισχύος έχει κάτι το ασταθές, κάτι το περαστικό, κάτι το αβέβαιο.

Αποτελεί μια αναζήτηση ισορροπίας που δεν έρχεται, είναι μια πρόσκληση συνάντησης που δεν συμβαίνει.

Τα επίμονα μάτια των περαστικών δεν είναι παρά μια διερεύνηση του πιθανού και του εφικτού.

Το ακαθόριστο της πόλης απορροφά τους ψιθύρους της σκέψης και αδυνατίζει τον άνεμο των επιθυμιών.

Ο άνθρωπος ίδρυσε την πόλη προσπαθώντας να βάλει σε έναν μεγάλο τόπο όλη την οικουμένη.

Πάντα όμως, θα κερδίζει ο μικρός τόπος, εκεί που ανθίζει το περιβόλι των σχέσεων, όπου η μελαγχολία δεν χωρεί και η πόλη βρίσκει την πραγματική της διάσταση.