Ο «γάμος» Τσίπρα -Θάνου βουλιάζει τον Σύριζα στο «παλιό», που ο κόσμος έχει σιχαθεί

Ακούω τα κυβερνητικά στελέχη να φωνάζουν ότι αποτελεί «συνήθη πρακτική» η ανάληψη κυβερνητικών θέσεων από ανώτατους διακστικούς λειτουργούς.

Είναι το επιχείρημα -απάντηση στη σφοδρή κριτική για τον ορισμό της Βασιλικής Θάνου στη θέση της διευθύντριας του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού, λίγες μόλις μέρες μετά την αποχώρησή της από την προεδρία του Αρείου Πάγου.

Δυο επισημάνσεις:

* Πρώτον, δεν πρόκειται για «συνήθη πρακτική». Ουδέποτε επικεφαλής Ανωτάτου Δικαστηρίου ανέλαβε κυβερνητική θέση αμέσως μετά τη συταξιοδότησή του. Ο Παναγιώτης Πικραμένος -τον οποίο επικαλείται

ο Σύριζα- είχε οριστεί σύμβουλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με τη σύμφωνη γνώμη του ανωτάτου δικαστικού συμβουλίου, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, και αργότερα έγινε πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας. Ο δε Χαράλαμπος Αθανασίου ήταν ένας από τους αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου και παραιτήθηκε για να πολιτευτεί.

* Δεύτερον, ακόμη και αν πρόκειται για «συνήθη πρακτική», στην ουσία συνιστά άθλια πρακτική. Διότι επιβεβαιώνει αυτό που ο κόσμος υποπτεύεται: ότι η εκάστοτε κυβέρνηση ελέγχει την ηγεσία της Δικαιοσύνης.

Αν, λοιπόν, πρόκειται για «συνήθη πρακτική», δεν αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση ότι οι πολίτες την επέλεξαν ακριβώς για να καταργήσει ανάλογες «συνήθεις πρακτικές»; Δεν καταλαβαίνει ότι οι Έλληνες έχουν αηδιάσει από αυτές τις «συνήθεις πρακτικές» όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων -γι’ αυτό και τις έστειλαν σπίτι τους; Είναι δύσκολο να αντιληφθεί ότι ψηφίστηκε ως αριστερό κόμμα, που επαγγέλθηκε μια διαφορετική αντίληψη στην άσκηση της εξουσίας;

Το εκπληκτικό είναι ότι κορυφαίοι υπουργοί σφυροκοπούν αποφάσεις της Δικαιοσύνης, υπονοώντας ότι ταυτίζονται με τις θέσεις της Αντιπολίτευσης. Ακόμη και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έφτασε να πει δημοσίως ότι θέτουν «θεσμικά εμπόδια», υπαινισσόμενος ότι υπογείως παίζονται πολιτικά παιχνίδια. Μα, η τοποθέτηση της κυρίας Θάνου στο γραφείο του, δεν επιβεβαιώνει ότι υπάρχουν υπόγειες διασυνδέσεις εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας;

Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί όχι για να καταργήσει το «παλιό», αλλά για να αποκτήσει πρόσβαση σ’ αυτό. Στη λογική «έχετε δικούς σας στη Δικαιοσύνη -θα αποκτήσουμε και εμείς, έχετε δικούς σας στο στρατό -θα αποκτήσουμε και εμείς, έχετε δικούς σας στην αστυνομία -θα αποκτήσουμε και εμείς»… και πάει λέγοντας.

Ο κόσμος τα βλέπει όλα και κρίνει: Γι’ αυτό και δίνει χαμηλό βαθμό στην αξιοπιστία της Δικαιοσύνης και ακόμη χαμηλότερο στην αντίστοιχη της κυβέρνησης…