Τι είπε η φόνισσα του Κορωπίου: Δεν θυμάμαι, είχα θολώσει, τρελάθηκα

Στην απολογία της ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου για τον φόνο της 35χρονης Θεοδώρας Πασπαλά, η φόνισσα του Κορωπίου, Νικολέτα Παπαϊωάννου υπέδειξε τον εραστή της ως ηθικό αυτουργό, πολλές φορές χρησιμοποίησε τις φράσεις δεν θυμάμαι, είχα θολώσει και τρελάθηκα ενώ επέμεινε ότι δεχόταν απειλές από το θύμα.

«Ο κύριος αυτός με τα ψέματά του μας διέλυσε» είπε για τον εραστή της, Γιάννη Θεοδωρή και άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα, ενώ έδωσε μια διαφορετική εκδοχή των γεγονότων από το κατηγορητήριο.

Υποστήριξε ότι το όλο σκηνικό ξεκίνησε έξω από το σπίτι

του θύματος και ότι η άτυχη Θεοδώρα Πασπαλά ήταν εκείνη που τη σταμάτησε, όταν η ίδια περνούσε με το αυτοκίνητό της, στο οποίο είχε και το ανήλικο αγοράκι της.

Ωστόσο, όταν ρωτήθηκε για λεπτομέρειες για τις μαχαιριές που κατάφερε στην άτυχη γυναίκα, επέμενε «δεν θυμάμαι, θόλωσα, τρελάθηκα». Μάλιστα, κατά την απολογία της άρχισε να επιτίθεται στον εραστή της, που ατάραχος παρακολουθούσε την απολογία της. Τότε, επενέβη ο πατέρας της, για να πει στην κατηγορουμένη κόρη του: «Γιατί δεν μου μιλούσες κορίτσι μου; Γιατί δεν με άκουγες; Γιατί δεν τον έδιωξες; Μας κατέστρεψε ο αλήτης». Παρόντες στο ακροατήριο ήταν και οι συγγενείς του θύματος οι οποίοι φώναξαν: «Μπράβο, ωραίο θέατρο, να χειροκροτήσουμε τώρα; Tέλειωσε;».

Η κατηγορουμένη, ξεκινώντας την απολογία της, είπε: «Δεν ξέρω πώς να αποκαλέσω αυτό τον άνθρωπο (σ.σ. τον 41χρονο εραστή της). Όσο ήμουν με αυτόν δεν έβλεπα τίποτα. Έφυγε από τη ζωή μια γυναίκα. Λυπάμαι πολύ γι’ αυτό, μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, έμειναν ορφανά δυο παιδιά. Κατάλαβα μέσα στη φυλακή τι έγινε. Πόσο ζώον ήμουν…».

Πρόεδρος: Πώς φτάσατε στο σημείο να πάτε στο σπίτι του θύματος;

Κατηγορουμένη: Δεν είχα πάει στο σπίτι της. Είχα πάρει τηλέφωνο τον Γιάννη και μου είπε ότι δεν ήταν καλά, πως δεν είχε πληρωθεί. Για κακή μου τύχη πέρασα από το σπίτι της… Είχε βγει έξω από το σπίτι η θανούσα, γι’ αυτό με σταμάτησε. Με έβριζε, με έλεγε π… ότι είναι μαζί με τον Γιάννη, ότι κοιμούνται μαζί. Είπαμε κάποια λόγια, δεν τα θυμάμαι καλά. Μου λέει: «Έχεις και το παιδί μαζί σου; Το φέρνεις εδώ να το δουν και τα δικά μου παιδιά;». Δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος ήταν ο λόγος που μου μιλούσε έτσι… Και π…. να ήμουν, δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η γυναίκα δεν ήθελε να δει ότι υπήρχαν δυο άλλα παιδιά».

Στη συνέχεια, η κατηγορουμένη υποστήριξε: «Βγήκα έξω από το αυτοκίνητό μου τρέχοντας. Η θανούσα είχε ανοίξει τη πόρτα του παιδιού, ήθελε να το χτυπήσει. Το τράβηξα από τα χέρια, με απειλούσε, μου έλεγε θα το σκοτώσει. Για κακή μου τύχη είχα μαζί μου το μαχαίρι, μαζί με άλλα ψώνια που είχα κάνει από το σούπερ μάρκετ. Δεν ξέρω πως αντέδρασε το μυαλό μου εκείνη την ώρα. Το φόρεμα που φορούσα ήταν σκισμένο. Με τράβαγε και εκείνη την ώρα σκέφτηκα το μαχαίρι. Την έσπρωξα και της πήρα το παιδί και το έβαλα στο αυτοκίνητο. Μου τράβαγε τη μπλούζα. Τρελάθηκα, πήρα το μαχαίρι. Με τράβαγε από τη μπλούζα για να βγω. Εγώ είχα βάλει το παιδί μέσα… Πήρα το μαχαίρι, ήταν μπροστά από το κάθισμα του συνοδηγού, κάτω από το κάθισμα».

Στη συνέχεια απαντώντας σε ερωτήσεις της έδρας, είπε πως όταν αγόρασε το μαχαίρι, την προηγούμενη μέρα του φόνου, ζήτησε ένα μαχαίρι ξεκοκαλίσματος, γιατί αγόραζε κρέατα για τα παιδιά της από σουπερμάρκετ και τα ξεκοκάλιζε μόνη της. «Είχα πάει για ψώνια την προηγούμενη ημέρα» είπε στο δικαστήριο. Πλην όμως, όπως προέκυψε, την επομένη ημέρα του φονικού, τα ψώνια βρίσκονταν μέσα στο αυτοκίνητό της.

Πρόεδρος: Αφήσατε τα τρόφιμα στο αυτοκίνητο;
Κατηγορουμένη: Δεν τα έβγαλα….
Πρόεδρος: Δηλαδή, από την προηγούμενη ημέρα δεν είχατε βγάλει τα τρόφιμα;
Κατηγορουμένη: Όχι. Πήγα σπίτι μου, είδα τη μάνα μου, δεν θυμάμαι…
Πρόεδρος: Πού είχατε βάλει τα ψώνια;
Κατηγορουμένη: Στο πορτ μπαγκάζ…
Πρόεδρος: Και γιατί το μαχαίρι το είχατε βάλει μπροστά;
Κατηγορουμένη: Γιατί ήταν ένα πράγμα, ένα αντικείμενο και το έβαλα μπροστά…
Πρόεδρος: Την επόμενη μέρα τι κάνατε; Δεν βγήκατε να πάρετε τα ψώνια απο το αυτοκίνητό σας;
Κατηγορουμένη: Όχι. Βγήκα την επόμενη και πήγα πάλι σούπερ μάρκετ ….
Πρόεδρος: Ενώ είχατε τα ψώνια ακόμη στο αυτοκίνητο, πήγατε πάλι σούπερ μάρκετ;
Κατηγορουμένη: Ναι, πήρα μερικά πράγματα που ήθελε ο κύριος (σ.σ. ο 41χρονος). Μετά ξεκίνησα να πάω στο μαγαζί του…
Πρόεδρος: Φτάνετε λοιπόν στο σπίτι της θανούσης… Όταν σας τράβαγε, όπως λέτε, από την μπλούζα, τι κάνατε;
Κατηγορουμένη: Φώναζα, δεν ξέρω, είχα τρελαθεί… Παλεύαμε, είδε το μαχαίρι, προσπαθούσε να το αρπάξει…
Πρόεδρος: Μα, το μαχαίρι ήταν στη συσκευασία του; Πώς την ανοίξατε; Ήταν συσκευασία κλειστή…
Κατηγορουμένη: Προεξείχε η λαβή. Η θανούσα με τράβαγε….
Πρόεδρος: Πήρατε το μαχαίρι και τι κάνατε;
Κατηγορουμένη: Δεν θυμάμαι ….
Πρόεδρος: Τι θυμάστε τότε; Ποια είναι η κίνηση που κάνατε, όταν κρατούσατε το μαχαίρι απέναντι στη θανούσα;
Κατηγορουμένη: Δεν θυμάμαι …
Πρόεδρος: Το αίμα του θύματος βρίσκεται εντός της αυλής του σπιτιού της. Πώς φτάσατε μέχρι εκεί;
Κατηγορουμένη: Αρχίσαμε και παλεύαμε με το μαχαίρι. Η θανούσα φώναζε τα παιδιά της. Φτάσαμε στην αυλή, παλεύοντας και οι δυο μαζί.
Πρόεδρος: Σας τραβούσε η θανούσα;
Κατηγορουμένη: Ναι…
Πρόεδρος: Τι έγινε εκεί;
Κατηγορούμενη: Την χτύπησα -πόσες φορές δεν ξέρω, δεν θυμάμαι. Ό,τι άκουσα, το άκουσα την επόμενη…
Πρόεδρος: Ήταν τα παιδιά της θανούσας στο σπίτι; Τα αντιληφθήκατε;
Κατηγορουμένη: (κλαίει). Ήρθαν προς το τέλος σε ό,τι γινόταν εκεί πέρα…
Πρόεδρος: Όταν χτυπούσατε τη θανούσα με το μαχαίρι είχε πέσει κάτω;
Κατηγορουμένη: Όχι, ήταν όρθια… Εγώ θυμάμαι τον Γιάννη που ήρθε και φώναζε και με τράβηξε μακριά της.
Πρόεδρος: Εσείς τι κάνατε μετά;
Κατηγορούμενη: Πήρα το αμάξι και έφυγα, πανικοβλήθηκα…
Πρόεδρος: Η θανούσα;
Κατηγορούμενη: Ήταν όρθια…

Επίσης ισχυρίστηκε ότι «τρελάθηκε», όταν το θύμα άρπαξε το παιδί της, που βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο μαζί της. «Όποτε βρισκόμασταν κάπου με έβριζε, με έκανε ρεζίλι».

Πρόεδρος: Μόνο επειδή σας έβριζε την αποφεύγατε;
Κατηγορουμένη: Όχι, ερχόταν τακτικά και στο σπίτι μου. Έβριζε εμένα, έλεγε τα παιδιά μπάσταρδα, μου έλεγε ότι θα σκοτώσει τα παιδιά ….
Πρόεδρος: Πόσο συχνά γινόταν αυτό;
Κατηγορουμένη: Ήταν συχνό… Γι’ αυτό είχα πάει σε ένα δικηγόρο και είχα πει το πρόβλημά μου και θέλαμε να κάνουμε ασφαλιστικά μέτρα. Ο Γιάννης μου είχε πει ότι είχε βάλει άνθρωπο να με αντιπροσωπεύσει εμένα στο αυτόφωρο και δεν είχε βάλει κανένα. Έμαθα πολλά εδώ που δεν τα ήξερα. Ότι τον απειλούσα, ότι τον έκαψα. Το μόνο πράγμα που δεν μου έχει πει, ότι δεν τον βίασα. Μέχρι τον 8ο μήνα της εγκυμοσύνης μου δούλευα… Όλο αύριο και αύριο μου έλεγε όταν ζητούσα χρήματα …
Πρόεδρος: Γιατί ήσασταν τόσα χρόνια μαζί;
Κατηγορουμένη: Όταν είσαι ερωτευμένος, βλέπεις; Εγώ τυφλώθηκα…
Πρόεδρος: Δεν ξέρατε ότι είναι παντρεμενος;
Κατηγορουμένη: Όχι, το έμαθα το 2014. Μου είπε: «Θα σου πω κάτι, αλλά δεν θα πανικοβληθείς». Μου είπε ότι δεν έχει πάρει διαζύγιο και ότι μένει τυπικά μαζί με τη γυναίκα του, για τα παιδιά…
Πρόεδρος: Επί τέσσερα χρόνια οι επαφές σας πώς ήταν;
Κατηγορουμένη: Καθημερινές. Τέσσερα χρόνια μου έλεγε ότι έμενε με τη μάνα του…
Πρόεδρος: Έμενε και στο σπίτι σας;
Κατηγορουμένη: Κάποια βράδια έμενε…
Πρόεδρος: Τι κάνατε όταν το μάθατε;
Κατηγορουμένη: Έπεσα από τα συννεφα. Ήμασταν πολλές ώρες μαζί, με έπαιρνε στο μαγαζί του και καθόμουν. Σκέφτηκα ότι όντως είναι χωρισμένος.
Πρόεδρος: Όταν μάθατε ότι είναι παντρεμένος, τι κάνατε;
Κατηγορουμένη: Του ζήτησα να ξεκαθαρίσει τα πράγματα και μου έλεγε «αύριο»…

Τότε άρχισε να φωνάζει και να επιτίθεται λεκτικά στον εραστή της, με αποτέλεσμα η δίκη να διακοπεί για λίγο. «Γιατί δε μου μίλαγες; Γιατί δε με άκουγες, Νικολέτα; Μας διέλυσε ο αλήτης» της είπε ο πατέρας της, που βρισκόταν στο ακροατήριο. «Δεν μπορώ μπαμπά μου, συγγνώμη, δεν το ήθελα» ήταν η απάντηση της 27χρονης. «Φύγε ρε αλήτη έξω, κατέστρεψες δυο οικογένειες, κάθαρμα» είπε ο πατέρας της κατηγορουμένης στον 41χρονο Γ. Θεοδωρή.

Όταν το δικαστήριο επανήλθε η εισαγγελέας υπέβαλε ερωτήσεις στην κατηγορουμένη.
Εισαγγελέας: Σας έχει απειλήσει ποτέ η θανούσα;
Κατηγορουμένη: Ναι, μου είχε πει «θα σας σκοτώσω τα μπάσταρδα»…
Εισαγγελέας: Αφού σας απειλούσε γιατί σταματήσατε;
Κατηγορουμένη: Εκείνη με σταμάτησε…
Εισαγγελέας: Η θανούσα βγήκε έξω για να σας σταματήσει;
Κατηγορουμένη: Δε μπορώ να ξέρω τι περίμενε. Μπορεί να περίμενε κάτι άλλο…
Εισαγγελέας: Πού να ξέρει ότι θα πάτε εσείς; Πώς σας περίμενε;
Κατηγορουμένη: Δεν ξέρω….
Εισαγγελέας: Το παιδί δεν έπεσε πάνω σας να σας κρατήσει όταν το πήρατε πίσω;
Κατηγορουμένη: Δεν θυμάμαι…

«Στενοχωριέμαι πολύ γι’ αυτά τα παιδιά… Μακάρι να μπορούσα να έχω φέρει τη μητέρα τους πίσω» είπε κλείνοντας την απολογία της.