Με το δημοψήφισμα υπηρετούν τη στρατηγική του Σόιμπλε για Grexit

Ακούω ξανά και ξανά κορυφαίους υπουργούς να μιλούν για δημοψήφισμα, στην περίπτωση που οι δανειστές δε συναινέσουν σε έντιμο συμβιβασμό, και αναρωτιέμαι: θεωρούν ότι τους τρομάζουν ή πιστεύουν ότι πασάρουν στον λαό την ευθύνη της απόφασης και οι ίδιοι ξεμπερδεύουν;

Άκουσα, μάλιστα, τον Πάνο Σκουρλέτη να δηλώνει ότι η κυβέρνηση θα πάρει θέση στο δημοψήφισμα,

δεν θα είναι «Πόντιος Πιλάτος», και σκέφτομαι ότι μάλλον δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτό ίσως αποτελέσει το μεγαλύτερο δώρο για όσους δε θέλουν την Ελλάδα στο ευρώ.

Εξηγούμαι: «πατέρας» της ιδέας του δημοψηφίσματος, ήδη από το 2011, είναι ο Βόλφγκαγκ Σόιμπλε -ο σφοδρότερος πολέμιος της παραμονής μας στην Ευρωζώνη. Και μόνο αυτή η γνώση θα αρκούσε κανονικά για να δυσφημίσει πλήρως το δημοψήφισμα.

Αλλά πέραν αυτού, δημοψήφισμα θα γίνει -όπως λέει η κυβέρνηση- αν οι δανειστές εμμείνουν σε αξιώσεις, που ανατρέπουν τις προεκλογικές διακηρύξεις της. Τότε, λοιπόν, θα πει ανοιχτά στο λαό ποια είναι η θέση της.
Αφού η προτεινόμενη συμφωνία θα είναι κακή, προφανώς, θα προτείνει στον λαό να την απορρίψει, ελπίζοντας (;) ότι μετά οι δανειστές θα υποχωρήσουν.

Και αν δεν υποχωρήσουν -πράγμα περίπου βέβαιο- τι θα συμβεί;
Θα εκδιωχθούμε από το ευρώ με απόφαση των ίδιων των Ελλήνων...

Μα δεν αντιλαμβάνονται στην κυβέρνηση ότι έτσι υπηρετούν τη στρατηγική του Σόιμπλε;
Δεν καταλαβαίνουν ότι το δημοψήφισμα στην Ελλάδα είναι δικό του όπλο για να βγούμε από το ευρώ και όχι δικό μας για να παραμείνουμε;

Η δική μου γνώμη είναι ότι η λέξη «δημοψήφισμα» θα έπρεπε να είναι απαγορευμένη για τον πολιτικό κόσμο. Διότι ένας τόσο ταλαιπωρημένος λαός μπορεί να ψηφίσει «όχι στα σκληρά μέτρα» και, στη συνέχεια, να αντιληφθεί ότι έχει ήδη πει «όχι στο ευρώ».